ILPB3/423-1175/09-5/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii jest:

* prawidłowe w zakresie pytań nr 1, nr 2, nr 4 i nr 5,

* nieprawidłowe w zakresie pytania nr 3.

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 4 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.) oraz pismem z dnia19 lutego 2010 r. (data wpływu 24 lutego 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest przedsiębiorstwem działającym w branży gastronomicznej. Spółka prowadzi ponad 400 restauracji, zlokalizowanych na terenie Europy oraz w USA, bezpośrednio lub poprzez podmioty bezpośrednio lub pośrednio od Niej zależne.

W celu usprawnienia szeroko rozumianych procesów związanych z działalnością biznesową, Spółka podjęła decyzję o zakupie licencji na oprogramowanie (software), infrastruktury technicznej (serwerów, okablowania, itp. - hardware) i wdrożeniu zintegrowanego systemu telekomunikacyjnego.

System obejmuje stworzenie własnej sieci telekomunikacyjnej, opartej o wbudowany mechanizm IOS (VPIN site - site). Rozwiązanie to polega na zastosowaniu innowacyjnego podejścia w postaci technologii 3G/GSM, wykorzystywanej w większości przypadków jako rozwiązanie backupowe lub też, jako łącze podstawowe w przypadku oczekiwania na łącze kablowe.

Omawiany system służy realizacji bezpiecznych (szyfrowanych) połączeń zapasowych pomiędzy centralą a restauracjami, dzięki czemu uniezależnia on sieć od najczęstszej przyczyny awarii, jaką są fizyczne uszkodzenia infrastruktury kablowej łączącej operatora z daną lokalizacją.

Przedmiotowy system zawiera ponadto najnowszy dostępny algorytm szyfrujący AES 256 bit. Wykorzystuje on także mechanizm niezawodności, polegający na automatycznej redundancji, zapewnionej protokołem routingu EIGRP.

Celem wdrożenia przedmiotowego systemu jest przede wszystkim zwiększenie dostępności łączności Spółki z Jej restauracjami. Rozwiązanie to zapewnia pełną mobilność działań Spółki, umożliwiając ekspansję na rynku poprzez uruchomianie nowych restauracji bez łącza podstawowego (kablowego), bez względu na miejsce lokalizacji. Istotne jest również obniżenie miesięcznych kosztów utrzymania łączy. Znaczenie takiej łączności dla prowadzonej przez Spółkę działalności wynika z faktu, że Spółka stosuje (lub też wdraża) w swojej działalności zaawansowane informatyczne systemy zarządzania, specyficzne dla branży restauracyjnej lub też tylko i wyłącznie dla Spółki.

Celem strategicznym Spółki jest objęcie systemami zarządzania wszystkich restauracji we wszystkich krajach, w których Spółka prowadzi działalność bezpośrednio lub pośrednio poprzez Spółki zależne.

W związku z podjęciem decyzji o wprowadzeniu przedmiotowego systemu telekomunikacyjnego, w latach 2008 oraz 2009 Spółka dokonała zakupu kilku licencji na oprogramowanie, a także poniosła koszty związane z procesem ich wdrożenia. Cześć licencji została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w roku 2009, natomiast pozostałe zostaną przyjęte do używania i wprowadzone do ewidencji w roku 2010.

W każdym z powyższych przypadków wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych w postaci licencji powiększają koszty wdrożenia, poniesione do momentu przyjęcia danej licencji do używania. Przy czym nie wszystkie wydatki, które Spółka poniosła w 2009, a które dotyczą licencji przyjętych w tym roku do użytkowania, zostaną zapłacone w 2009, gdyż część z nich może zostać zapłacona dopiero w 2010.

Spółka poniosła również wydatki na niezbędną infrastrukturę techniczną, dzięki której oprogramowanie będzie mogło spełniać założone funkcje gospodarcze, o bardzo dużym poziomie integracji pomiędzy infrastrukturą, a instalowanym oprogramowaniem (tekst jedn. zainstalowanie innego oprogramowania jest bardzo utrudnione, aczkolwiek całkowicie nie można go wykluczyć).

Na obecnym etapie Spółka jest w trakcie pozyskiwania opinii niezależnej jednostki naukowej, która potwierdzi, iż technologia, jaką niesie ze sobą wdrożenie przedmiotowego systemu telekomunikacyjnego, umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług, a także nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat.

Spółka informuje ponadto, iż nie prowadzi, ani też nie prowadziła w przeszłości działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

W piśmie uzupełniającym z dnia 19 lutego 2010 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

* jest już w obecnej chwili w posiadaniu opinii niezależnej jednostki naukowej, która potwierdza, iż technologia, jaką niesie ze sobą wdrożenie zintegrowanego systemu telekomunikacyjnego, umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług, a także nie jest stosowana na świcie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat,

* infrastruktura techniczna związana z zintegrowanym systemem telekomunikacyjnym została ujęta w rejestrze środków trwałych Spółki w grudniu 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz przy założeniu, iż Spółka pozyska właściwą opinię niezależnej jednostki badawczej, o której mowa powyżej, Spółka wnosi o wskazanie:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Regulacje dotyczące ulgi na nabycie nowych technologii zostały zawarte w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, "Od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii".

Z kolei, w art. 18b ust. 2 ustawodawca wskazał, co należy rozumieć przez nową technologię: "Za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki". Definicję tą uzupełnia art. 18b ust. 2a: "Przez nabycie nowych technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz o korzystanie z tych praw".

W odniesieniu do przytoczonych wyżej regulacji stwierdzić należy, iż istnieje 5 zasadniczych przesłanek warunkujących możliwość objęcia poniesionych przez podatnika wydatków ulgą na nabycie nowych technologii.

Zdaniem Spółki, przesłanki te są następujące:

Analizując prawo Spółki do skorzystania z ulgi na nowe technologie, o której mowa we wskazanym powyżej art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zatem rozstrzygnąć, czy w przypadku poniesionych przez Spółkę wydatków na zakup licencji dotyczących systemu telekomunikacyjnego spełnione zostały wszystkie powyższe przesłanki.

Ad. a)

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka nabyła licencje dotyczące systemu telekomunikacyjnego, a zatem zawarta została umowa dotycząca korzystania z praw. W efekcie należy uznać, że pierwsza z przesłanek została spełniona.

Ad. b)

Jak wynika z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nabyte licencje, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią wartości niematerialne i prawne.

Tym samym, nabyte przez Spółkę licencje na oprogramowanie, wraz z kosztami ich wdrożenia, stanowią wartości niematerialne i prawne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym, spełniona jest druga z wymienionych powyżej przesłanek.

Ad. c)

W odniesieniu do kolejnej przesłanki, Spółka pragnie podkreślić, iż zgodnie z opisanym stanem faktycznym, zastosowanie systemu telekomunikacyjnego pozwoli Spółce na:

* pełną mobilność działań Spółki (możliwość uruchomienia restauracji bez łącza podstawowego w każdym miejscu lokalizacji restauracji),

* usprawnienie działań poprzez zapewnienie wysokiego poziomu łączności pomiędzy centralną a restauracjami,

* obniżenia miesięcznych kosztów utrzymania łączy.

W odniesieniu do wymienionych powyżej czynników, Spółka jest zdania, iż w wyniku wdrożenia przedmiotowego systemu będzie Ona miała możliwość wytwarzania udoskonalonych wyrobów i usług, co potwierdzi również otrzymana przez Spółkę opinia niezależnej jednostki badawczej.

Ad. d) i e)

Wskazana powyżej opinia niezależnej jednostki badawczej potwierdzać również będzie, że technologia wprowadzona w wyniku wdrożenia przedmiotowego systemu telekomunikacyjnego nie była stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat.

Podsumowując powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku wydatków poniesionych przez Spółkę na nabycie licencji, dotyczących systemu telekomunikacyjnego oraz ich wdrożenie, spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące objęcie tych wydatków ulgą na nabycie nowych technologii. Tym samym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia tych wydatków od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w deklaracji podatkowej za rok 2009, jako wydatków na nabycie nowych technologii w rozumieniu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych "Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się 1) w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia".

Natomiast według ust. 3 ww. przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych "Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji".

W związku z powyższym, na wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych w postaci licencji dotyczących systemu telekomunikacyjnego składać się powinny także koszty wdrożenia, rozumiane w tym przypadku jako koszty uruchomienia programów oraz systemów komputerowych.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż aby przedmiotowe licencje na oprogramowanie nadawały się do gospodarczego wykorzystania, co jest warunkiem koniecznym do uznania ich za wartości niematerialne i prawne zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezbędne jest przeprowadzenia szeregu działań związanych z ich wdrożeniem. W innym przypadku bowiem niemożliwe byłoby ich użytkowanie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a tym samym nie zostałyby spełnione przesłanki zawarte w powyższym przepisie.

Podobny pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2009 r. (sygn. ITPB3/423-166/09/DK), w której stwierdził On, iż: "Wdrożenie systemu stanowi pewien proces, mający na celu jego zaadaptowanie na potrzeby jednostki. Będą to wszelkie działania polegające na instalacji oprogramowania oraz mające na celu dostosowanie oprogramowania do potrzeb Spółki, sprawdzenie poprawności działania systemu informatycznego u Podatnika, czy też wprowadzenie ewentualnych poprawek przez firmę udzielającą licencji na użytkowanie systemu. Dopiero jego zakończenie spowoduje, iż Spółka uzyskuje możliwość użytkowania oprogramowania w bieżącej działalności. W konsekwencji do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej jaką jest licencja na program komputerowy zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania".

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wydatki poniesione w związku z wdrożeniem licencji dotyczących systemu telekomunikacyjnego, poniesione do momentu jego oddania do używania, powinny powiększać wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na to oprogramowanie.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zgodnie z cytowanym już art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość niematerialną i prawną uważa się nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do powyższego, w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ażeby składnik majątku w postaci licencji na oprogramowanie można było uznać za wartość niematerialną i prawną, konieczne jest, aby licencja ta nadawała się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania.

Jak wskazano w stanie faktycznym, nabyte przez Spółkę oprogramowanie jest w sposób bardzo istotny zintegrowane z infrastrukturą, która ma umożliwiać jego działanie, a przez to sprawność całego systemu telekomunikacyjnego. Bez instalacji hardware niemożliwe byłoby zatem wykorzystanie oprogramowania przez Spółkę w celach gospodarczych (tzn. system może działać wyłącznie wówczas, gdy infrastruktura posiada określone parametry, dobrane pod kątem oprogramowania). Sprzężenie pomiędzy software a hardware jest tak duże, że korzystanie z oprogramowania jest w praktyce możliwe więc wyłącznie z dedykowaną mu infrastrukturą.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, infrastruktura, podobnie jak wydatki na nabycie licencji na oprogramowanie oraz jego wdrożenie, powinny podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania, jako wydatki na nabycie nowych technologii.

Podobny pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 29 grudnia 2008 r. (sygn. IBPB3/423-852/08/MO), wydanej w imieniu Ministra Finansów. Zgodnie ze wspomnianym pismem, Wnioskodawca dokonał nabycia dyspenserów kasjerskich typu ProCash, zawierających oprogramowanie sterujące z recyclingiem oraz oprogramowanie do monitorowania i zarządzania gotówką, które, według Wnioskodawcy, stanowią integralną część dyspenserów. W odniesieniu do wskazanego w piśmie stanu faktycznego Dyrektor uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatki na przedmiotowe dyspensery kasjerskie spełniają wszystkie niezbędne warunki, aby skorzystać z prawa do odliczenia związanego z nabyciem nowych technologii w wysokości 50% poniesionych wydatków, w myśl art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki na zakup infrastruktury będącej w istocie integralnym elementem systemu telekomunikacyjnego stanowią nową technologię w rozumieniu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym, powinny podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania w wysokości 50% wartości tychże wydatków.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 i nr 5.

Zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w:

* roku podatkowym, w którym nową technologie wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub

* w roku następującym po tym roku,

oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W rezultacie, zdaniem Spółki, przysługuje Jej prawo do odliczenia w deklaracji za rok 2009 od podstawy opodatkowania, w ramach ulgi technologicznej, wydatków poniesionych na zakup licencji, wprowadzonych w tym roku do użytkowania, dotyczących systemu telekomunikacyjnego, które:

* zostały poniesione i zapłacone w roku 2009, jako roku, w którym nastąpiło wprowadzenie licencji do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych,

* zostały poniesione w 2009, ale zostaną zapłacone w roku 2010, jako roku następującym po roku wprowadzenia licencji do wspomnianej ewidencji.

Z drugiej strony, zdaniem Spółki przysługuje jej prawo do odliczenia w deklaracji za 2010 od podstawy opodatkowania w ramach ulgi technologicznej wydatków poniesionych na zakup licencji dotyczących systemu telekomunikacyjnego, które:

* zostały poniesione i zapłacone w roku 2009, jako roku poprzedzającym wprowadzenie licencji do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych,

* zostały poniesione i zapłacone w 2010, jako roku w którym nastąpiło wprowadzenia licencji do wspomnianej ewidencji.

Wynika to z literalnego brzmienia przytoczonego przepisu art. 18b ust. 4, który uwzględnia sposób, w jaki uwzględniane są w wartości początkowej wydatki poniesione przez podatnika na zakup wartości niematerialnej i prawnej. Wydatki poniesione (tzn. zafakturowane), a które nie zostały jeszcze zapłacone przez podatnika, są uwzględniane w wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, która może zostać przyjęta do używania przez podatnika, jeżeli nadaje się do gospodarczego wykorzystania.

Ponadto, w myśl natomiast art. 18b ust. 5 ustawy, jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji.

Zdaniem Spółki zatem, przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy łącznie interpretować w ten sposób, iż w przypadku wprowadzenia wartości niematerialnej i prawnej do ewidencji w roku 2009, podstawę ustalenia wielkości odliczenia stanowią te wydatki uwzględnione w wartości początkowej, które zostały zapłacone w latach 2008, 2009 oraz poniesione w 2009 r., a które Spółka uiści w 2010 r.

Z kolei, w przypadku wprowadzenia wartości niematerialnej i prawnej do ewidencji w roku 2010, podstawę ustalenia wielkości odliczenia stanowią wydatki uwzględnione w wartości początkowej, które zostały poniesione i zapłacone odpowiednio w latach 2009 i 2010.

Przytoczone powyżej stanowisko Spółki znajduje, w odniesieniu do dokonanych przedpłat, potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 listopada 2008 r. (sygn. ILPB3/423-513/08-3/HS). W odniesieniu do analogicznego stanu faktycznego Dyrektor uznał, iż: "Spółka w 2007 r. nabyła oprogramowanie (system) oraz rozpoczęła jego wdrażanie. Prace wdrożeniowe zakończyły się w roku 2008. W tym samym roku nastąpiło jego uruchomienie i wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Na wartość początkową systemu składa się zarówno cena jego nabycia, jak i koszty związane z jego wdrożeniem.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż wartość zakupu nowej technologii i wydatki poniesione na jej wdrożenie w latach 2007 - 2008 są składnikami wartości początkowej i powinny być traktowane łącznie.

Zatem płatności, które Spółka dokonała w roku 2007, stanowią przedpłaty (zadatki) poniesione na poczet wydatków na nabycie nowej technologii, o których mowa w art. 18b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym stanowią podstawę ustalenia dla Spółki wielkości należnego w 2008 r. odliczenia od podstawy opodatkowania z tytułu wydatków na nabycie przedmiotowego oprogramowania".

Reasumując, w odniesieniu do przytoczonej powyżej argumentacji, Spółka stoi na stanowisku, iż:

* płatności dokonane w roku 2008, a dotyczące licencji przyjętych do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w 2009 r., należy dla celów obliczenia ulgi technologicznej uznać za poniesione w roku oddania do używania, tj. w roku 2009 oraz

* płatności dokonane w roku 2010, a uwzględnione w wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji w 2009 r., stanowią podstawę do ustalenia wielkości odliczenia w roku 2009,

* płatności dokonane w roku 2009, a dotyczące licencji przyjętych do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w 2010 r., należy dla celów obliczenia ulgi technologicznej uznać za poniesione w roku oddania do używania, tj. w roku 2010.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 2 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 3 uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Natomiast z treści art. 18b ust. 2 i 2a ww. ustawy wynika, iż za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 85, poz. 727 i Nr 179, poz. 1484), zaś przez jej nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Stosownie do brzmienia art. 16b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

nbspnbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, iż aby korzystać z możliwości odliczania wydatków, o których mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych muszą być spełnione warunki określone w tym przepisie. W szczególności podatnik powinien nabyć wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnej i prawnej. Przez wartość niematerialną i prawną rozumie się natomiast enumeratywnie wymienione w art. 16b powołanej ustawy składniki majątkowe. Tymczasem z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył urządzenia, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jako środki trwałe. W konsekwencji, nabyte urządzenia nie spełniają wymogu, o którym mowa w art. 18b uprawniającego do zastosowania odliczenia w nim określonego.

Powyższe stanowisko potwierdza Spółka, wskazując, iż nie nabyła Ona praw autorskich, licencji, prawa własności przemysłowej, wiedzy w dziedzinie przemysłowej, czyli stwierdza de facto, iż nie nabyła żadnego składnika majątkowego, który stanowiłby wartość niematerialną i prawną.

Reasumując, Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia z tytułu nabycia nowych technologii, o którym mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków na nabycie infrastruktury technicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 4 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 5 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę pism, w tym miejscu należy zaznaczyć, że rozstrzygnięcia zawierane w interpretacjach przepisów prawa podatkowego zapadają w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla tut. Organu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.