ILPB3/423-115/10-3/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 29 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na konsumpcję realizowaną w trakcie spotkań z kontrahentami w placówkach gastronomicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na konsumpcję realizowaną w trakcie spotkań z kontrahentami w placówkach gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność w zakresie usług leasingu samochodów oraz kompleksowych usług zarządzania flotą samochodową. Nabywcami usług świadczonych przez Spółkę są podmioty gospodarcze z terytorium całej Polski. Spółka prowadzi działalność w powyższym zakresie poprzez Swoją siedzibę oraz cztery oddziały regionalne. Za sprzedaż usług powyższym nabywcom odpowiedzialni są przedstawiciele handlowi Spółki działający na terenie całego kraju. Zgodnie z przyjętą w Spółce polityką sprzedaży, Spółka odbywa spotkania z kontrahentami (nabywcami usług świadczonych przez Spółkę), w trakcie których omawiany jest przede wszystkim zakres świadczonych usług oraz warunki zawieranych umów. w przypadku, gdy nie ma możliwości odbycia spotkania w siedzibie / oddziale Spółki (z uwagi na znaczną odległość prowadzenia działalności przez kontrahenta od siedziby / oddziału Spółki) lub w siedzibie kontrahenta, spotkania te organizowane są w miejscach publicznych zlokalizowanych w niewielkiej odległości od danego kontrahenta. w niektórych sytuacjach organizacja spotkania w takim miejscu wynika wprost z propozycji kontrahenta Spółki. w szczególności, spotkania te odbywają się w punktach gastronomicznych (restauracjach, kawiarniach). w związku z powyższym, Spółka ponosi wydatki na konsumpcję w punktach gastronomicznych (posiłki, napoje), realizowaną w trakcie spotkań z kontrahentami. Spożywane podczas spotkań posiłki nie mają charakteru wytwornych czy okazałych, lecz stanowią "zwykły" lunch (obiad), wybierany spośród dań zawartych w menu. Celem tych spotkań jest omówienie z kontrahentem spraw biznesowych, nie zaś wykreowanie określonego wizerunku, czy też ukazanie zasobności Spółki. Spółka nie zalicza wydatków ponoszonych w powyższym zakresie do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki na konsumpcję realizowaną w trakcie spotkań z kontrahentami w placówkach gastronomicznych (restauracjach, kawiarniach) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654).

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Niego wydatki na konsumpcję (posiłki i napoje) realizowaną w trakcie spotkań z kontrahentami, organizowanych przez przedstawicieli Spółki w punktach gastronomicznych położonych na obszarze całej Polski, w zależności od miejsca prowadzenia działalności przez danego kontrahenta, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Mając na uwadze powyższą definicję, należy stwierdzić, iż co do zasady, dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, gdy spełnia on łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym w świetle powołanej powyżej definicji, dany wydatek nie musi mieć bezpośredniego przełożenia na konkretny przychód osiągnięty przez podatnika, lecz wystarczające jest, aby jego poniesienie było uzasadnione związkiem wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością, która generuje lub będzie generować przychody zwiększające dochód podlegający opodatkowaniu,

* nie został wymieniony wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartych w zamkniętym katalogu takich wydatków wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powyższych przesłanek, zdaniem Spółki, w analizowanym przypadku należy odpowiedzieć na pytanie, czy ponoszone przez Nią wydatki na organizację spotkań z kontrahentami, dotyczące w szczególności zapłaty za konsumpcję w punktach gastronomicznych, w których odbywają się te spotkania, są ponoszone w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością oraz nie zostały wyłączone z możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Związek wydatków na konsumpcję z prowadzoną działalnością.

W ocenie Spółki, ponoszone przez Nią wydatki na konsumpcję (posiłki, napoje) w trakcie spotkań z kontrahentami, odbywających się w punktach gastronomicznych (restauracjach, kawiarniach), mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. w szczególności, ponoszenie tych wydatków jest uzasadnione charakterem prowadzonej przez Spółkę działalności, której istotnym elementem są bezpośrednie kontakty z klientami.

Należy podkreślić, iż w praktyce prowadzenie negocjacji z kontrahentem, dotyczących warunków długoterminowej współpracy w zakresie finansowania zakupów floty samochodowej oraz zarządzania tą flotą, w trakcie bezpośredniego spotkania jest bardziej efektywnym sposobem sprzedaży i uzgodnienia warunków współpracy niż negocjacje za pośrednictwem środków telekomunikacji. w szczególności, organizacja bezpośredniego spotkania z klientem sprzyja możliwości szczegółowej prezentacji oferty Spółki oraz umożliwia pozyskanie większej uwagi kontrahenta. w konsekwencji zatem, spotkania z kontrahentami są bardziej skutecznym sposobem sprzedaży, który istotnie przyczynia się do zwiększenia wielkości przychodów Spółki.

Ponadto, Spółka pragnie wskazać, iż wybór miejsc, w których odbywają się spotkania z Jej kontrahentami, jest uwarunkowany faktem, iż nabywcy oferowanych przez Nią usług prowadzą działalność na terenie całego kraju, a zatem niejednokrotnie w znacznej odległości od miejsca siedziby Spółki, czy też Jej oddziałów regionalnych. Jednocześnie, fakt zorganizowania takiego spotkania poza siedzibą / oddziałem Spółki lub poza siedzibą kontrahenta wynika często z sugestii samego kontrahenta, w związku z brakiem możliwości odbycia spotkania w miejscu prowadzenia działalności (siedzibie) kontrahenta lub z uwagi na jego czasowe przebywanie poza siedzibą.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, uzasadnione jest odbywanie spotkań w powyższym zakresie w miejscach dogodnych dla kontrahentów z uwagi na niewielką odległość od miejsca wykonywania przez nich działalności, w warunkach umożliwiających swobodne prowadzenie negocjacji. Takimi miejscami, odpowiadającymi powszechnie przyjętym zwyczajom biznesowym, są przykładowo restauracje lub kawiarnie.

Jednocześnie, należy podkreślić, iż wszystkie organizowane przez Spółkę spotkania w placówkach gastronomicznych mają na celu prezentację oferty Spółki, omówienie warunków współpracy z danym kontrahentem lub doprowadzenie do zawarcia nowego kontraktu. Spotkania te mają zatem charakter wyłącznie biznesowy, natomiast towarzysząca im konsumpcja nie jest głównym elementem tych spotkań.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, organizacja przez Spółkę spotkań z kontrahentami w punktach gastronomicznych i poniesienie związanych z takim spotkaniem wydatków na konsumpcję ma związek ze zwiększeniem osiąganego przez Spółkę dochodu podlegającego opodatkowaniu. Co do zasady zatem, ponoszone przez Spółkę wydatki w powyższym zakresie spełniają pierwszą z wymienionych powyżej przesłanek, tj. pośrednio przyczyniają się do osiągania przez Spółkę dochodów podlegających opodatkowaniu.

Charakter ponoszonych wydatków na konsumpcję.

Jednocześnie, odnosząc się do katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka pragnie podkreślić, iż w Jej ocenie, ponoszone przez Nią wydatki na konsumpcję w trakcie spotkań z kontrahentami nie stanowią wydatków na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z powyższym przepisem, do wydatków na reprezentację niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zaliczają się w szczególności wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym napojów alkoholowych.

Niemniej jednak, należy zauważyć, iż w świetle powołanego przepisu, wyłącznie te wydatki na usługi gastronomiczne i napoje, które mają charakter wydatków reprezentacyjnych, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia reprezentacji dla potrzeb stosowania powyższego wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów. w konsekwencji zatem, w celu określenia typu wydatków, które powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy powołanego przepisu, zdaniem Spółki, należy posłużyć się wykładnią językową terminu "reprezentacja".

Posługując się słownikową, powszechnie stosowaną definicją terminu "reprezentacja", należy wskazać, iż pojęcie to oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną ("Słownik języka polskiego" pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992).

W związku z powyższym, szukając odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie, według Spółki, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup usług gastronomicznych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28, zawsze stanowią koszty reprezentacji.

Spółka stoi na stanowisku, iż dla rozstrzygnięcia kwestii możliwości zaliczenia danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jako niestanowiących kosztów reprezentacji, decydujące znacznie ma charakter spotkań, których wydatki te dotyczą. w ocenie Spółki, spotkania te nie mają cech wystawności, okazałości czy wytworności, które to atrybuty przypisywane są pojęciu "reprezentacji". Wybór kawiarni lub restauracji, jako miejsca spotkania biznesowego, jest podyktowany możliwością swobodnego prowadzenia rozmów biznesowych z klientami. Zdaniem Spółki, spotkania te nie mają na celu reprezentacji (budowania wizerunku) Spółki, lecz są jedną z powszechnie przyjętych praktyk biznesowych. Wskazanie w powołanym przepisie wydatków na usługi gastronomiczne czy napoje, jako wydatków, które często wiążą się z reprezentacją, nie determinuje jeszcze, że tego typu wydatki nigdy nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników.

Takie stanowisko zaprezentował m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 12 czerwca 2008 r. sygn. III SA/Wa 157/08, w którym orzekł, iż: "wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny (...). Reprezentacja to działanie polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi związane z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestniczeniem w przyjęciach".

W odniesieniu do powyższego stanowiska, stwierdzić należy, iż, jak przedstawiono w stanie faktycznym, organizowane przez Spółkę spotkania z kontrahentami mają charakter "czysto" biznesowy. Najistotniejszym elementem tych spotkań jest prowadzona w ich trakcie rozmowa z kontrahentem na temat jego bieżącej lub przyszłej współpracy ze Spółką, a nie spożywany posiłek. Należy zaznaczyć przy tym, iż spożywane w trakcie spotkania posiłki nie mają charakteru wystawnych i okazałych dań, lecz stanowią "zwykły" lunch (obiad), wybierany spośród dań zawartych w karcie. Zatem, spotkania te zdecydowanie nie mają charakteru wystawnego przyjęcia lub bankietu, na które wskazano w powołanym powyżej wyroku WSA.

Jak Spółka wskazywała powyżej, zaproszenie kontrahenta na "zwykły" lunch (obiad) do restauracji, stanowi zwyczajową praktykę biznesową i należy do powszechnie stosowanych obyczajów kultury biznesu. Pracownik Spółki, będący inicjatorem spotkania z kontrahentem, zapraszając go do restauracji, płaci za spożywany posiłek, gdyż tego wymagają powszechnie obowiązujące konwenanse społeczne. Niezręcznym byłoby bowiem wymaganie od zaproszonego kontrahenta, aby sam uregulował swój rachunek w restauracji, do której zaprosił go przedstawiciel Spółki.

W opinii Spółki, posiłek spożywany podczas spotkania nie może być uznany za okazałość, wystawność i wytworność, o których mowa w definicji pojęcia reprezentacji. Organizując omawiane spotkania, Spółka nie działa bowiem w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku. Nie mają one także charakteru wystawnej imprezy ani nie są to okazale posiłki, służące uwypukleniu zasobności Spółki. Spotkania te stanowią "zwykłe", "niewystawne" lunche (obiady), spożywane przy okazji rozmów biznesowych. Podczas przedmiotowych spotkań, Spółka pozyskuje nowych kontrahentów, prezentuje zakres świadczonych usług oraz prowadzi szeroko rozumiane negocjacje biznesowe.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, ponoszone w tym zakresie wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego, lecz stanowią koszty zwykłej działalności gospodarczej, a tym samym koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobne stanowisko prezentują Dyrektorzy Izb Skarbowych w wydawanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2009 r. sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM stwierdził, iż: "Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego, czy wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. w związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako "zwykłe" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. w konsekwencji, wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów". w dalszej części interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przyznał rację Skarżącej, iż: "ponoszone przez nią wydatki nie wiążą się z okazałością, wytwornością, a zatem nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie kontrahenta na kawę, "zwykły" lunch czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest "okazały" ani "wykwintny", bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością".

Podobny pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 23 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1062/08-2/MW), w którym stwierdził, iż: "w określeniu reprezentacja mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. (...) Odnosząc się do kwestii wydatków ponoszonych przez Spółkę na poczęstunek w trakcie spotkań z kontrahentami, takich jak kawa, herbata, soki, woda mineralna, ciastka, obiad oraz wydatków na poczęstunek w trakcie spotkań biznesowych organizowanych w siedzibie Spółki, tj. kawa, herbata, woda mineralna, soki, ciastka, stanowiących zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury należy stwierdzić, że ww. wydatki mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że przedmiotowe wydatki nie będą posiadały charakteru okazałości".

Istotną okolicznością uzasadniającą organizację spotkań z kontrahentami Spółki w punktach gastronomicznych jest brak możliwości odbycia takiego spotkania w siedzibie / oddziale Spółki - z uwagi na dużą odległość - lub w miejscu prowadzenia działalności przez kontrahenta Spółki - z uwagi na możliwości lokalowe lub czasową nieobecność przedstawiciela kontrahenta w jego siedzibie. Brak takiej możliwości jest niejednokrotnie sygnalizowany Spółce przez Jej kontrahentów, którzy sugerują w takiej sytuacji organizację spotkania w punktach gastronomicznych. w konsekwencji zatem, należy podkreślić, iż w zaistniałej sytuacji celem odbycia spotkania przedstawiciela Spółki z Jej kontrahentem w restauracji lub kawiarni jest możliwość swobodnego prowadzenia rozmowy biznesowej, a nie chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością lub wystawnością posiłku, które mogłyby pozytywnie wpływać na kształtowanie wizerunku Spółki w oczach klienta.

Na istotę powyższej okoliczności, jako uzasadniającej odbywanie spotkań z kontrahentami w miejscach publicznych (restauracjach lub kawiarniach), wskazuje również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w powołanej powyżej interpretacji z dnia 27 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM).

Podsumowując, Spółka pragnie podkreślić, iż organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami, połączonych ze zwykłym, niewystawnym posiłkiem, jest powszechnie stosowaną praktyką biznesową. Spółka organizuje przedmiotowe spotkania w celu pozyskiwania nowych klientów, prezentacji nowych usług oraz prowadzenia szeroko rozumianych negocjacji biznesowych, co pośrednio przekłada się na wielkość osiąganych przez Nią przychodów. Niewątpliwy jest więc związek ponoszonych wydatków w tym zakresie z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Spotkania te nie mają natomiast na celu zaimponowania kontrahentowi wystawnością czy wytwornością, gdyż trudno zaimponować mu wystawnością czy zasobnością, pokrywając koszty "zwykłego" lunchu (obiadu). w konsekwencji, należy uznać, że spotkania te nie zawierają elementów reprezentacji.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup posiłków w restauracji podczas spotkań biznesowych stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedstawiciele handlowi Spółki odbywają spotkania z kontrahentami, w trakcie których omawiany jest przede wszystkim zakres świadczonych usług oraz warunki zawieranych umów. Spotkania te w szczególności odbywają się w punktach gastronomicznych (restauracjach, kawiarniach). w związku z powyższym, Wnioskodawca ponosi wydatki na konsumpcję (posiłki, napoje). Wnioskodawca podkreśla, że posiłki te nie mają charakteru wytwornych czy okazałych, lecz stanowią "zwykły" lunch (obiad) wybierany spośród dań zawartych w menu. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, iż celem tych spotkań jest omówienie spraw biznesowych, nie zaś wykreowanie określonego wizerunku czy też ukazanie zasobności Spółki.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionych we wniosku okoliczności, należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup posiłków w restauracjach ukierunkowane są na reprezentowanie firmy, czy też mają na celu zachęcanie kontrahentów do nabywania oferowanych przez Spółkę usług.

W ocenie tut. Organu, w kwestii dotyczącej wydatków Spółki na zakup w restauracjach posiłków dla kontrahentów mamy do czynienia z pierwszym z tych wyznaczników, gdyż trudno wykazać inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. Pomimo tego, że w czasie spotkań z kontrahentami omawiane są bieżące sprawy biznesowe i zagadnienia związane ze współpracą handlową, wątpliwości budzą miejsca takich spotkań, tj. placówki gastronomiczne (restauracje, kawiarnie). Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zwyczajowo spotkania biznesowe w restauracjach bądź kawiarniach odbywają się, by stworzyć dobry klimat dla rozmów i wywrzeć dobre wrażenie na kontrahencie, za którego koszty posiłku płaci Spółka, zainteresowana np. przyjęciem Jej oferty.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w placówkach gastronomicznych, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

W tym miejscu wskazać należy, iż powoływanie się przez Spółkę na okoliczność, że przedmiotowe spotkania nie mają na celu reprezentacji, lecz stanowią zwyczajową praktykę biznesową i należą do powszechnie stosowanych obyczajów kultury biznesu, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Ponadto, należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim kreowanie pozytywnego wizerunku firmy i ułatwienie współpracy handlowej. Za "reprezentację" bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Spółkę na konsumpcję realizowaną w trakcie spotkań z kontrahentami w placówkach gastronomicznych (restauracjach, kawiarniach) nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, pomimo ich związku z przychodem (bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz orzeczenia sądu stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie przedstawionego stanu faktycznego została wydana odrębna interpretacja w dniu 1 marca 2010 r. nr ILPB3/423-115/10-2/AP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.