ILPB3/423-1122/09-3/AO

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-1122/09-3/AO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony w dniu 8 lutego 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła w dniu 14 listopada 2008 r. umowę o partnerstwie z Gminą x na wspólne wykonanie zadania inwestycyjnego pn. "Przebudowa ulicy y w x z wykonaniem nowej nawierzchni i chodników".

Zadanie zostało zrealizowane w 2009 r., Spółka sfinansowała 11,73%, tj. kwotę 261 206 zł.

Ulica Y. jest jedyną drogą dojazdową do siedziby Spółki oraz na teren oczyszczalni ścieków prowadzonej przez Spółkę. Posesja ta jest ostatnią nieruchomością położoną przy tej drodze. Stan techniczny drogi był bardzo zły - w części droga gruntowa.

Użytkowanie drogi w takim stanie narażało Spółkę na zwiększone koszty eksploatacji samochodów oraz możliwe straty spowodowane uszkodzeniami samochodów. Ponadto droga dojazdowa jest niejako wizytówką firmy. Jej zły stan techniczny negatywnie wpływa na wizerunek Spółki. Zły stan techniczny utrudniał, zwłaszcza w okresie opadów deszczu, dojazd klientów do siedziby firmy.

Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego do dysponowania drogą, gdyż jest to droga gminna, więc nie jest to inwestycja w obcym środku trwałym. w związku z tym, Spółka zaliczyła poniesiony wydatek w kwocie 261.206 zł do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy poniesiony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu dla Spółki. Czy wydatek ten można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów prawych i na podstawie stanu faktycznego, koszty poniesione na sfinansowanie przebudowy drogi można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Warunkiem zakwaIifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest ich poniesienie w celu osiągnięcia przychodów. Zgodnie z orzecznictwem sądowym, nie trzeba wykazywać zależności między wydatkiem a powstaniem konkretnego, mierzalnego przychodu, może to być związek pośredni.

Wydatki poniesione na przebudowę drogi pozostają w związku pośrednim z przychodami Spółki, ponieważ droga dojazdowa w należytym stanie technicznym jest niezbędna dla funkcjonowania przedsiębiorstwa, zapewnia bowiem możliwość transportu materiałów, możliwość dojazdu pracowników i klientów, a także dojazdu beczkowozów przywożących ścieki do oczyszczalni.

Zły stan techniczny drogi naraża Spółkę na straty spowodowane uszkodzeniami samochodów, utrudnia dojazd klientów oraz negatywnie wpływa na wizerunek firmy.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego, budowa, przebudowa, remont, utrzymanie i ochrona dróg publicznych mogą być realizowane przy udziale środków rzeczowych i pieniężnych świadczonych przez osoby fizyczne i osoby prawne, krajowe i zagraniczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Spółka nie posiada tytułu prawnego do korzystania z drogi, gdyż jest to droga publiczna (gminna) i do jej użytkowania nie jest potrzebny tytuł prawny. Poniesione wydatki nie mogą stanowić inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka wskazuje następujące interpretacje organów skarbowych dotyczące podobnych spraw:

* postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 16 maja 2007 r. nr Bl/423-0194/07, DP/423-0047/07/AK,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 stycznia 2008 r. nr IBPB3/423-206/07/PP,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 września 2008 r. nr lP-PB3-423-940/08-3/JG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z art. 16a ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Do środków trwałych na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy zaliczane są m.in. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcych środkach trwałych". Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka wskazała, iż zawarła umowę o partnerstwie z Gminą x na wspólne wykonanie zadania inwestycyjnego pn. "Przebudowa ulicy y w x z wykonaniem nowej nawierzchni i chodników". Powyższa ulica jest jedyną drogą dojazdową do siedziby Wnioskodawcy oraz na teren oczyszczalni ścieków prowadzonej przez Spółkę. Stan techniczny drogi był bardzo zły. Użytkowanie drogi w takim stanie narażało Spółkę na zwiększone koszty eksploatacji samochodów oraz możliwe straty spowodowane uszkodzeniami samochodów. Zły stan techniczny utrudniał, zwłaszcza w okresie opadów deszczu, dojazd klientów do siedziby firmy. Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego do dysponowania drogą, gdyż jest to droga gminna.

Z uwagi na powyższe, przedmiotowe wydatki nie stanowią wydatków poniesionych na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i "inwestycji w obcym środku trwałym", a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych. Wydatki poniesione na przebudowę drogi gminnej należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, bowiem nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, lecz ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów zostały unormowane w przepisach art. 15 ust. 4-4h ww. ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e cyt. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wobec tego, w odniesieniu do ponoszonych wydatków na przebudowę drogi, będzie miała zastosowanie generalna zasada wynikająca z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl której, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Reasumując, poniesiony przez Spółkę wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zgodnie z art. 15 ust. 4d cyt. ustawy jest potrącalny w dacie jego poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl