ILPB3/423-1114/09-2/DS - Moment skorzystania z prawa do odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na rzecz parafii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2009 r. (data wpływu 4 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na cele kultu religijnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na cele kultu religijnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

18 listopada 2007 r. Spółka podpisała umowę darowizny na rok 2008 z Parafią Rzymsko - Katolicką na kwotę 15.000,00 zł w dniu 18 listopada 2007 r., proboszcz ww. Parafii zwrócił się z prośbą do Spółki o przyspieszenie wpłaty darowizny za rok 2008 w wysokości 15.000,00 zł, ze względu na zobowiązania parafii za wykonane prace remontowe i zakup paramentów liturgicznych. Zarząd, po rozważeniu możliwości finansowych Spółki, wyraził zgodę na przyspieszenie wpłaty i w dniu 20 listopada 2007 r. Spółka wykonała przelew na konto ww. Parafii, w wysokości łącznej 45.000,00 zł, z tego 30.000,00 zł darowizny za rok 2007 (zgodnie z umową) oraz 15.000,00 zł za rok 2008.

Parafia, zgodnie z przepisami, złożyła oświadczenia o wykonaniu umów darowizny i wpływie środków na rachunek bankowy parafii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym, Spółka miała prawo, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 18 ust. 1 pkt 7 i ust. 1c) odliczyć darowiznę od podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym CIT-8 za rok 2008.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie warunki zawarte w art. 18 ust. 1 pkt 7 i ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały przez Spółkę zachowane, a w szczególności ust. 1c, ponieważ wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu i fakt przyspieszenia wpłaty nie odebrał Spółce prawa do odliczenia darowizny w zeznaniu rocznym ClT-8 za rok 2008 i odliczenia dokonała.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Pod pojęciem darowizny należy, zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rozumieć umowę darowizny, mocą której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zatem, umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) - do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli - i jednostronnej, jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Jest to jednocześnie czynność prawna pod tytułem darmym. Świadczenie darczyńcy ma charakter nieodpłatny, co oznacza, że nie może wiązać się z uzyskaniem przez darczyńcę jakiejkolwiek korzyści majątkowej, ani aktualnie, ani w przyszłości.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn na cele kultu religijnego - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Powyższy zapis wskazuje, iż podstawą opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych jest dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a ust. 1 tej ustawy.

Artykuł 7 stanowi natomiast, iż dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (ust. 2).

Z powyższej regulacji wynika jednoznacznie, że ustalenie dochodu (podstawy opodatkowania) w danym roku podatkowym, dokonuje się poprzez wyliczenie różnicy między sumą przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym, a kosztami ich uzyskania poniesionymi w tymże roku podatkowym.

Od tak ustalonego dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym należy odliczyć darowizny przekazane w tymże roku podatkowym (art. 18 ust. 1 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia "kult religijny". Według Słownika języka polskiego (PWN Warszawa 1978 r.) kult religijny oznacza "zewnętrzny aspekt religii w odróżnieniu od teoretycznej doktryny; ogół obrzędów religijnych jakiejś religii, całokształt czynności religijnych". w myśl podanej definicji, celom kultu religijnego służą zarówno te działania, które odnoszą się do praktyk, obrzędów i uroczystości religijnych, jak też dotyczące obiektów sakralnych i związanej z nimi infrastruktury.

Odliczenia zmniejszające dochód przed jego opodatkowaniem ustawodawca ograniczył w art. 18 ust. 1a ww. ustawy, w którym wskazał, iż łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

Przy czym, sam fakt przekazania darowizny na rzecz kościelnej osoby prawnej nie uprawnia darczyńcy do obniżki dochodu z tytułu darowizn. Darowizna musi być przekazana na ściśle określony cel, to jest na cel kultu religijnego. Dopiero spełnienie tego wymogu uprawni darczyńcę do obniżki dochodu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Należy mieć na uwadze również postanowienia zawarte w art. 18 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi, odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikające z odrębnych ustaw, stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Stosownie do art. 18 ust. 1g ww. ustawy, podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym (art. 27 ust. 1), kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej lub numer uzyskany w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym obdarowany ma siedzibę, służący dla celów podatkowych identyfikacji.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka w dniu 18 listopada 2007 r. podpisała umowę darowizny na rok 2008 z Parafią Rzymsko - Katolicką na kwotę 15.000,00 zł i w tym też dniu proboszcz Parafii zwrócił się do Spółki z prośbą o przyspieszenie wpłaty darowizny za rok 2008, ze względu na zobowiązania Parafii. w związku z powyższym, Spółka w dniu 20 listopada 2007 r. dokonała przelewu środków na konto ww. Parafii w łącznej wysokości 45.000,00 zł, z czego 30.000,00 zł darowizny za rok 2007 (zgodnie z umową) oraz 15.000,00 zł za rok 2008. Parafia złożyła oświadczenie o wykonaniu umów darowizny i o wpływie środków na rachunek bankowy.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż obdarowanym była Parafia i to na Jej konto w 2007 r., a nie jak przewidywała umowa darowizny na rok 2008, wpłynęła cała kwota w wysokości 45.000,00 zł darowana przez Spółkę, a poprzez to zrealizowany został cel darowizny, gdyż środki pieniężne przekazane zostały na kult religijny.

Zatem, skoro zgodnie z powołanym wcześniej art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania stanowi dochód osiągnięty w roku podatkowym, to należy go również pomniejszyć o wartość faktycznie poniesionych wydatków w tymże roku podatkowym, tj. przekazanej darowizny na cele kultu religijnego.

Reasumując, Spółka powinna dokonać odliczenia darowizny od podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zeznaniu rocznym CIT-8 za rok 2007. Nie jest bowiem możliwe odliczenie od dochodu osiągniętego za rok podatkowy 2008, darowizny poczynionej w roku 2007.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, iż Spółka do wniosku dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w dokumentach) w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.