ILPB3/423-111/08-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2008 r. (data wpływu 30 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania należności licencyjnych płaconych spółce niemieckiej - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania należności licencyjnych płaconych spółce niemieckiej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

XP Sp. z o.o. prowadzi w Polsce sieć hipermarketów i jest częścią międzynarodowej grupy K. Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje różnorodne programy komputerowe. Najistotniejsze z tych programów to SAP (system księgowy), Lotus Notes (poczta elektroniczna), PEP (system do rejestracji czasu pracy), POSition (system do obsługi kas fiskalnych), jak również bazy danych (DWH) z informacjami o umowach zawartych przez spółki z grupy K z kontrahentami. Programy te, wraz z innymi, drobniejszymi, w całości tworzą rozbudowany system oprogramowania komputerowego służący Spółce do prowadzenia operacji i kontroli procesów księgowych, finansowych, kadrowych, zaopatrzeniowych, magazynowych, sprzedażowych, zakupowych, itp.

Oprogramowanie wykorzystywane jest przez Spółkę wyłącznie na potrzeby własne, tj. na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę (w tym częściowo dla celów świadczenia przez Spółkę usług administracyjno-księgowych na rzecz komplementariusza Spółki - tj. XP Sp. z o.o.). Spółka nie przekazuje praw do korzystania z oprogramowania podmiotom trzecim tj. nie rozpowszechnia oprogramowania, nie udziela dalszych licencji, nie dokonuje cesji, dzierżawy, itp., oprogramowania na rzecz innych podmiotów.

Spółka nabywa prawa do korzystania z praw do ww. oprogramowania (tj. licencje) od spółki niemieckiej KI i na rzecz tego podmiotu Spółka będzie dokonywać opłat licencyjnych.

Licencjodawca - YI posiada siedzibę dla celów podatku dochodowego w Niemczech i jest uznawany za rezydenta podatkowego Niemiec, co zostało potwierdzone uzyskanym (znajdującym się w posiadaniu Spółki) certyfikatem rezydencji wystawionym dla YI przez niemiecki organ podatkowy.

YI nie posiada "zakładu" w Polsce w rozumieniu umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonując zapłaty niemieckiemu rezydentowi podatkowemu należności z tytułu nabycia licencji na oprogramowanie, które wykorzystywane jest w celach prowadzenia własnej działalności gospodarczej Spółki, Spółka - jako płatnik - zobowiązana będzie do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 21 ust. 2 oraz art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy dokonywaniu płatności na rzecz niemieckiego rezydenta podatkowego opłat licencyjnych z tytułu korzystania z oprogramowania Spółka nie będzie zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 21 ust. 2 oraz art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, którzy nie posiadają w Polsce siedziby ani zarządu, przychodów (...) z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Powyższy przepis wprowadza w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje dotyczące opodatkowania w Polsce tzw. podatkiem u źródła określonych kategorii przychodów, w tym m.in. z praw autorskich uzyskiwanych na terytorium Polski przez podatników nie posiadających siedziby lub zarządu na terytorium Polski (tzw. nierezydentów), pobieranym przez podmiot wypłacający należności, zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powyższy przepis art. 21 ust. 1 należy stosować z uwzględnieniem odpowiednich umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Zważywszy, że ratyfikowana umowa międzynarodowa ma w polskim systemie prawnym pierwszeństwo przed wewnętrznymi regulacjami podatkowymi (tj. ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych) w celu ustalenia, czy w opisywanej sytuacji powstanie obowiązek poboru przez Spółkę podatku u źródła z tytułu wypłat wynagrodzenia za korzystanie z oprogramowania na rzecz YI należy odnieść się do regulacji zawartych w tym zakresie w umowie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, należności licencyjne powstające w Polsce tj. wypłacane przez płatnika mającego siedzibę w Polsce na rzecz niemieckiego rezydenta mogą być także opodatkowane w Polsce (tj. w państwie źródła), jednakże jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych jest rezydentem podatkowym Niemiec to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych.

Należy przy tym podkreślić, iż art. 12 ust. 3 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania wprowadza definicję pojęcia należności licencyjnych dla potrzeb stosowania tego artykułu. Zgodnie z tym artykułem "określenie »należności licencyjne« użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów".

Powyższe oznacza, iż płatności za korzystanie z oprogramowania (opłaty licencyjne) dokonywane przez Spółkę na rzecz KI będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła pobieranym w Polsce wyłącznie w sytuacji, gdy płatności te będą mogły być zakwalifikowane jako należności licencyjne w rozumieniu ww. artykułu umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. W przeciwnym razie, tj. gdy płatności licencyjnych dokonywanych przez Spółkę nie będzie można przyporządkować do zakresu pojęciowego należności licencyjnych, o których mowa w wyżej cytowanym art. 12 ust. 3 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, wówczas przedmiotowe przychody uzyskiwane przez KI jako tzw. zyski przedsiębiorstw (zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania), będą podlegały opodatkowaniu w kraju rezydencji podatkowej odbiorcy uzyskującego przychody (w tym przypadku w Niemczech) i w konsekwencji będą wyłączone z obowiązku poboru podatku u źródła w państwie źródła (tj. w Polsce).

Należy podkreślić, iż w treści wyżej cytowanego artykułu umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, definiującego należności licencyjne, nie wymieniono wprost należności płaconych za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich do programów komputerowych (oprogramowania). Warto w tym miejscu podkreślić, iż inne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska, np. konwencja z 9 maja 1995 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Portugalską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1998 r. Nr 48, poz. 304) lub konwencja z 21 września 1995 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 1995 r. Nr 121, poz. 586), wymieniają wprost programy komputerowe w definicji należności licencyjnych. Dla przykładu, art. 12 ust. 3 umowy z Portugalią stanowi: "Określenie »należności licencyjne«, użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z programami komputerowymi, filmami dla kin, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie albo prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej".

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, iż:

* niektóre umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska, wymieniają bezpośrednio w definicji należności licencyjnych programy komputerowe, oraz dodatkowo

* negocjując warunki "nowej" umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami tj. umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (która zastąpiła poprzednią umowę z 1972 r.) ustawodawca nie zdecydował się na wymienienie wprost programów komputerowych w zakresie pojęciowym należności licencyjnych

można wysnuć wniosek, iż - zgodnie z zasadą racjonalnego ustawodawcy - należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich do programów komputerowych zostały celowo wyłączone z zakresu pojęciowego należności licencyjnych, a w konsekwencji - również wyłączone z opodatkowania podatkiem w państwie źródła.

Z drugiej strony można by argumentować, iż brak wyraźnego wymienienia należności płaconych za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich do programów komputerowych w definicji należności licencyjnych zawartej w umowie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania automatycznie nie oznacza, że wynagrodzenie z tytułu udzielenia licencji na programy komputerowe nie stanowi należności licencyjnych, gdyż cytowany art. 12 ust. 3 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania posługuje się stosunkowo szerokim pojęciem "praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego".

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w przypadku, gdy umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie definiuje danego pojęcia, wówczas należy przyjąć takie znaczenie tego pojęcia, jakie wynika z przepisów krajowych. A zatem, aby odpowiedzieć na pytanie, czy pojęcie "prawo autorskie do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego" obejmuje prawa autorskie do programów komputerowych, należy odnieść się do polskich (krajowych) przepisów w zakresie praw autorskich.

Zgodnie art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego są utwory "wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe)". Oznacza to, iż zgodnie z polskimi przepisami, program komputerowy jest samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich, odrębnym od utworu (dzieła) literackiego, artystycznego lub naukowego. Potwierdzeniem tej odrębności jest dodatkowo rozdział 7 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który zawiera szczególne regulacje dotyczące programów komputerowych, m.in. przepis art. 74 ust. 1, który wskazuje, iż programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z wyjątkami przewidzianymi w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Takie odniesienie nie zmienia jednak faktu, iż ustawodawca jednoznacznie wskazał na ich odrębny charakter - a zapewnienie programom komputerowym ochrony na podobnych zasadach i w podobnym zakresie do utworów literackich nie oznacza, iż przedmiot ochrony jest taki sam, tj. iż programy komputerowe są pojęciem tożsamym z utworem (dziełem) literackim.

W świetle powyższego, zważywszy iż w treści wyżej cytowanego artykułu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, definiującego należności licencyjne, nie wymieniono wprost należności płaconych za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich do programów komputerowych (oprogramowania), a dodatkowo tego typu należności nie można przyporządkować do żadnej z wymienionych w przedmiotowej definicji grup (kategorii) praw do dzieł literackich, naukowych czy artystycznych, nie można zatem uznać, iż należności z tytułu praw do użytkowania programów komputerowych podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w świetle przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zdaniem Spółki, przedmiotowe należności należy zaklasyfikować jako tzw. zyski przedsiębiorstw, o których mowa w art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które w całości podlegają opodatkowaniu w kraju rezydencji podatkowej podmiotu uzyskującego dochody (nie posiadającego zakładu w Polsce), a w konsekwencji są wyłączone z opodatkowania w państwie źródła.

Na poparcie swego stanowiska Spółka pragnie wskazać na wyrok WSA w Warszawie z 17 października 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1017/07), w którym sąd zajął jednoznaczne stanowisko, iż skoro w art. 12 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie ma mowy o programach komputerowych, a ponadto nie można ich uznać za utwór literacki, artystyczny lub naukowy w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,to oznacza to, że należności z tego tytułu nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. podatkiem u źródła. Jednocześnie sąd uznał, że opłaty za prawa do programu komputerowego są objęte podatkiem w państwie źródła tylko wówczas, gdy tak wyraźnie stanowi właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. W innych przypadkach należy je traktować jako dochód z działalności handlowej, co oznacza konieczność zapłaty podatku tylko w kraju rezydencji (w omawianym przypadku w Niemczech).

Dodatkowo Spółka pragnie podkreślić, iż powyższe stanowisko wyrażone przez WSA w Warszawie nie jest orzeczeniem odosobnionym i znalazło potwierdzenie w ugruntowanej już linii orzeczniczej sądów administracyjnych w podobnych sprawach, przykładowo w następujących orzeczeniach:

* wyrok NSA z 20 czerwca 2001 r. (sygn. III SA 163/00) oraz wyrok NSA z 5 lipca 2001 r. (sygn. l SA/Łd 758/99) - w odniesieniu do umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a USA,

* wyrok WSA w Warszawie z 29 sierpnia 2006 r. (sygn. III SA/Wa 1400/06) - w odniesieniu do umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Irlandią,

* wyrok WSA w Warszawie z 24 stycznia 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3483/06) - w odniesieniu do umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Belgią.

Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, iż nawet gdyby uznać (mimo, iż Spółce trudno się z tym zgodzić), że "prawa autorskie do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego", o których mowa w art. 12 ust. 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania obejmują swym zakresem pojęciowym prawa autorskie do programów komputerowych, to nawet wówczas, w przedstawionym stanie faktycznym, opłaty licencyjne dokonywane przez Spółkę na rzecz YI nie będą miały charakteru należności licencyjnych w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z uwagi na fakt, iż przedmiotowe oprogramowanie wykorzystywane jest przez Spółkę (jako końcowego użytkownika) wyłącznie we własnym zakresie, na własne potrzeby. Poza uruchamianiem programów, archiwizacją, tworzeniem kopii zapasowych czy przystosowywaniem dla własnych potrzeb, Spółka nie korzysta z oprogramowania na inne sposoby - tj. nie ma prawa rozpowszechniania oprogramowania, nie może udzielać dalszych licencji, dokonywać cesji, wypożyczać ani wydzierżawiać oprogramowania.

Jak wynika bowiem z komentarza do Modelowej Konwencji w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (na bazie której została oparta umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) prawo do korzystania z programu komputerowego we własnym zakresie i na własne potrzeby nie jest klasyfikowane jako należność licencyjna w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, gdyż: "płatności dokonywane z tytułu nabycia części praw autorskich (...) stanowią należności licencyjne, jeśli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu udzielenia prawa do użytkowania programu w sposób, który bez tego rodzaju licencji stanowiłby naruszenie ustawodawstwa w zakresie praw autorskich. Przykładem tego rodzaju umów mogą być licencje na powielanie i publiczne rozpowszechnianie oprogramowania (...) bądź wprowadzanie modyfikacji i publiczną prezentację programu" (Modelowa Konwencja w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, Dom Wydawniczy ABC, Oddział Polskich Wydawnictw Profesjonalnych Sp. z o.o. 2006 r., str. 190).

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowi, iż prawa majątkowe do programów komputerowych obejmują, m.in. prawo do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części, prawo do dokonywania zmian w programie komputerowym, prawo do rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego (art. 74 ust. 4). Jednocześnie ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych wskazuje, że niektóre czynności objęte prawem majątkowym (np. zwielokrotnienie, tłumaczenie, przystosowanie, dokonywanie zmian) mogą być wykonywane bez zgody uprawnionego, jeżeli są niezbędne do korzystania z programu komputerowego zgodnie z jego przeznaczeniem przez osobę, która legalnie weszła w jego posiadanie (art. 75 ust. 1), a także wymienia listę pozostałych czynności, których wykonanie nie stanowi naruszenia praw autorskich, np. sporządzenie kopii zapasowej, badanie, testowanie (art. 75 ust. 2).

Oznacza to, iż w sytuacji, gdy prawa użytkownika "ograniczone są do praw w zakresie niezbędnym do umożliwienia korzystania z programu na komputerach lub sieci (...), jeśli jedynie umożliwiają użytkownikowi faktyczne korzystanie z programu", wówczas należności wypłacane przez użytkownika "traktowane są jako dochód z działalności handlowej zgodnie z art. 7" (Modelowa Konwencja w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, Dom Wydawniczy ABC, Oddział Polskich Wydawnictw Profesjonalnych Sp. z o.o. 2006 r., str. 191) - tzw. zyski przedsiębiorstw (zgodnie z art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania), a nie jako należności licencyjne.

Spółka pragnie podkreślić, iż wyżej przedstawioną argumentację potwierdził Minister Finansów w wydanych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Przykładowo w postanowieniu z 31 stycznia 2007 r. (sygn. DD7/033-260/KS/06/4115), Minister Finansów zajął stanowisko, iż opłaty wypłacane przez Spółkę X na rzecz niemieckiego kontrahenta za korzystanie z oprogramowania komputerowego nie mają charakteru należności licencyjnych podlegających opodatkowaniu w państwie źródła, bowiem "czynności wykonywane przez Spółkę X ograniczają się do korzystania z programu komputerowego wyłącznie na własne potrzeby. Poza uruchamianiem programu, archiwizacją oraz dokonywaniem zwielokrotnienia programu w tych celach, Wnioskodawca nie korzysta z programu na inne sposoby, tym samym nie może udzielać dalszych licencji, dokonywać cesji, wypożyczać ani wydzierżawiać programu. Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w punkcie 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych".

Warto podkreślić, iż analogiczne stanowisko Minister Finansów zajął także w odniesieniu do innych umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, m.in. w:

* interpretacji z 17 stycznia 2007 r. (DD7/933-223-PD/06/MB7-2792) - w odniesieniu do umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Francją,

* interpretacji z 30 kwietnia 2007 r. (DD7/033-360/KS/07/1338/06) - w odniesieniu do umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartych pomiędzy Polską a Francją oraz Polską a Austrią.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż wypłacając należności z tytułu praw do korzystania z oprogramowania na rzecz niemieckiego rezydenta podatkowego (KI) Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania podatku u źródła w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.