ILPB3/423-1039/09-2/KS - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki prowadzącej działalność transportową diet wypłacanych zatrudnionym w spółce kierowcom w związku z odbyciem podróży służbowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet krajowych i zagranicznych wypłacanych kierowcom - pracownikom Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet krajowych i zagranicznych wypłacanych kierowcom - pracownikom Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą świadczącym usługi transportu ciężarowego krajowego i zagranicznego. Zatrudnia na podstawie umów o pracę pracowników - kierowców ciężarówek. Kierowcy świadcząc pracę na rzecz pracodawcy odbywają wyjazdy na trasach krajowych i zagranicznych, co stanowi przedmiot ich pracy na zajmowanych stanowiskach. Miejscem wykonywania pracy przez zatrudnionych kierowców jest siedziba pracodawcy (będąca jednocześnie dla kierowców bazą ciężarówek, w której dostają codziennie dyspozycje dotyczące wyjazdów - przydział zadań, rozliczają się po powrocie zdając tachografy, rozliczają delegację, sprzątają ciężarówki i dbają o ich sprawność techniczną). Siedziba pracodawcy widnieje w umowach o pracę, jako miejsce jej wykonywania. Ponieważ kierowcy codziennie opuszczają siedzibę pracodawcy w celach służbowych, wykonując wielokrotnie w każdym miesiącu przewozy towarów w ramach obowiązków pracowniczych, odbywają oni podróże służbowe krajowe i zagraniczne. z tego tytułu, kierowcy i pracownicy mają w każdym miesiącu pracy wypłacane diety z tytułu podróży służbowych krajowych i zagranicznych, a które są rozliczane według przepisów: Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy wobec przedstawionego stanu faktycznego, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość diet krajowych i zagranicznych wypłacanych kierowcom - pracownikom Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, diety wypłacane pracownikom - kierowcom należy uznać za koszt uzyskania przychodu, gdyż wydatek ten spełnia łącznie następujące warunki:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Wiąże się to z koniecznością każdorazowej indywidualnej oceny prawnej poniesionego przez podatnika wydatku. Wyjątkiem będzie jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów. w pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Przedstawiony w niniejszej sprawie stan faktyczny wskazuje, iż Spółka prowadząc działalność polegającą na świadczeniu usług transportu ciężarowego: krajowego oraz zagranicznego ponosi koszty w postaci wypłaty diet związanych z krajowymi i zagranicznymi podróżami służbowymi kierowców zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę. Miejscem wykonywania pracy przez pracowników jest siedziba Spółki.

Obowiązek wypłaty przez pracodawcę należności przysługujących pracownikowi wykonującemu na jego polecenie zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową wynika z art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Zgodnie z § 3 tego artykułu, warunki wypłacania tych należności pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż państwowa lub samorządowa jednostka sfery budżetowej określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.

Postanowienia tych dokumentów nie mogą jednak ustalać diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona odpowiednio w:

W odniesieniu do wydatków związanych z wyjazdami służbowymi pracowników należy podkreślić, że w katalogu przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia, co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji, diety krajowe oraz zagraniczne wypłacane przez Spółkę kierowcom (pracownikom) z tytułu odbywania przez nich podróży służbowych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie nadmienia się, iż kwestia możliwości uznania krajowych i zagranicznych wyjazdów kierowców zatrudnionych w Spółce prowadzącej działalność transportową za podróż służbową w rozumieniu art. 77⁵ § 1 ustawy - Kodeks pracy, jako regulowana przepisami prawa pracy, nie była przedmiotem oceny przedmiotowej interpretacji.

Ponadto, informuje się, iż wniosek Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 2 lutego 2010 r. sygn. ILPB1/415-1231/09-4/AA.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.