ILPB3/423-1028/09-4/GC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-1028/09-4/GC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2009 r. (data wpływu 10 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie naliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła z tytułu należności licencyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z dnia 1 i 3 lutego 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie naliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła z tytułu należności licencyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie usług zezwalających na oglądanie nadawanego materiału filmowego lub słuchanie nadawanego nagrania dźwiękowego w wybranym przez abonenta czasie, późniejszym niż czas emisji (platforma VoD), Spółka zawiera umowy licencyjne z nierezydentami (osoby prawne), na mocy których nabywa licencje na emisję materiałów filmowych. Niektóre umowy zawierają klauzulę, iż od umówionego wynagrodzenia nie będzie odliczany żaden podatek (klauzula net of taxes).

Przykładowo, jeżeli umowa zawarta z nierezydentem mającym siedzibę w USA przewiduje wynagrodzenie licencyjne w wysokości 7.000 USD, to Spółka zobowiązana jest do dokonania wypłaty dla licencjonodawcy wynagrodzenia w tej wysokości (7.000 USD). Tym samym, podatek u źródła zostanie zapłacony przez Spółkę z własnych środków pieniężnych, a nie zostanie potrącony z wypłacanego wynagrodzenia.

Pismem z dnia 3 lutego 2010 r. Wnioskodawca poszerzył stan faktyczny, pytanie oraz swoje stanowisko o informację, iż dotyczą one umów licencyjnych zawierających klauzulę net of taxes.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka zastosowała prawidłowy mechanizm kalkulowania kwoty należnego podatku u źródła z tytułu należności licencyjnych, jaki będzie zobowiązana zapłacić jako płatnik tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając podany przykład umowy licencyjnej zawartej z rezydentem USA, stawka podatku u źródła będzie wynosić 10% należności brutto (art. 13 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu), pod warunkiem posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji kontrahenta z USA.

Oznacza to, iż w podanym powyżej przykładzie, w którym to wynagrodzenie licencyjne wynosi 7.000 USD, podatek u źródła jaki będzie podlegać zapłacie przez Spółkę (płatnika podatku u źródła) będzie wynosić równowartość 700 USD tj. 7000 USD x 10% = 700 USD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl, art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów, m.in. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), - ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Natomiast art. 21 ust. 2 ww. ustawy, stanowi, iż przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, iż osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż podmiot polski jako płatnik jest zobowiązany do potrącenia zryczałtowanego podatku od dochodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. przez osoby prawne niemające w Polsce siedziby ani zarządu. Zasadę tę stosuje się z uwzględnieniem umowy międzynarodowej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu zawartej przez Polskę z krajem, na terytorium którego nierezydent ma siedzibę lub zarząd. Właściwą stawkę podatku lub zwolnienie z opodatkowania wynikające z odpowiedniej umowy płatnik stosuje po przedłożeniu przez podatnika certyfikatu rezydencji podatkowej.

Jak stanowi art. 13 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 2 ww. umowy, w każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania danych państw oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Ponadto, określenie "należności licencyjne" użyte w art. 13 ust. 3 ww. umowy oznacza:

a.

wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub umiejętności (know-how), oraz

b.

zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 postanowienie ustępu 2 nie będzie stosowane, jeżeli odbiorca należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z Umawiających się Państw, posiada w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, zakład, a prawa albo wartości majątkowe, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście należą do tego zakładu. w takim przypadku mają zastosowanie postanowienia artykułu 8 niniejszej Umowy.

Ponadto ust. 5 ww. przepisu stanowi, że należności licencyjne będą uważane za powstałe w Umawiającym się Państwie tylko wtedy, kiedy takie należności licencyjne są wypłacane jako zaspokojenie używania lub praw do używania wartości majątkowych lub praw wymienionych w ustępie 3 na terytorium tego Umawiającego się Państwa.

Podatnikiem, zgodnie z art. 7 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1.

Płatnikiem (art. 8 ww. ustawy) - jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatek jest zatem zobowiązaniem należnym od Kontrahenta Spółki nie zaś od Niej, jako płatnika. Tylko bowiem podatnik obowiązany jest uiszczać podatek dochodowy. Płatnik podatku tego nie płaci lecz oblicza, pobiera i odprowadza go do urzędu skarbowego, jako "cudzy podatek". Jeżeli zaś płatnik nie wykona ciążących na nim obowiązków, to na mocy decyzji wydanej w oparciu o art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej będzie zobowiązany do uiszczenia kwoty należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.

Z treści przedstawionego wniosku wynika, że Spółka zawiera umowy licencyjne na emisję programów dźwiękowych i filmowych z Nierezydentami, będącymi osobami prawnymi. Niektóre z umów zawierają klauzulę net of taxes, co zobowiązuje Spółkę do zapłaty dodatkowej kwoty należności licencyjnej tak, aby w ostatecznym rozrachunku kwota wypłacona Nierezydentowi była równa kwocie opłat licencyjnych należnych w przypadku braku konieczności zapłaty podatku u źródła.

Ponadto, Spółka nie wskazała, aby Nierezydenci, z którymi podpisuje umowy posiadali na terenie Polski zakład lub zarząd. Zatem, do obowiązków Spółki jako płatnika należy odprowadzenie do urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od należności licencyjnych.

Skoro zatem, na podstawie zawartych umów Spółka zobowiązana jest do dokonania wypłaty wynagrodzenia dla licencjonodawcy w pełnej wysokości, bez odliczania podatku dochodowego, a podatek ten zostanie zapłacony przez Spółkę z własnych środków pieniężnych, to mechanizm kalkulowania kwoty należnego podatku u źródła z tytułu należności licencyjnych jest prawidłowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, iż wniosek Spółki w zakresie zaistniałego stanu faktycznego, został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 3 lutego 2010 r. Nr ILPB3/423-1028/09-3/GC.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl