ILPB3/423-1018/09-3/MC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup gadżetów reklamowych opatrzonych logo spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku (data wpływu 9 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gadżetów reklamowych opatrzonych logo Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest dystrybutorem farb mineralnych.

W celu utrzymania i zwiększania przychodów z tytułu sprzedaży, Spółka podejmuje szereg działań reklamowych, promocyjnych mających na celu promowanie towarów sprzedawanych przez Spółkę.

Spółka dociera do potencjalnych nabywców głównie poprzez doradców (przedstawicieli) techniczno - handlowych oraz poprzez reklamę w prasie branżowej, udział w konferencjach, targach branżowych.

Spółka mieści się we Wrocławiu, gdzie znajduje się Jej biuro, natomiast zatrudnieni doradcy działają w całej Polsce, nie posiadając przy tym siedzib zamiejscowych.

W związku z powyższym, Spółka podejmuje następujące działania:

1. Spotkania z kontrahentami.

Spółka, poprzez swoich przedstawicieli organizuje okazjonalne spotkania z obecnymi, jak i potencjalnymi kontrahentami.

Spotkania mają charakter biznesowy. Podczas nich omawiane są warunki sprzedaży towarów oraz przedstawiana jest aktualna oferta handlowa.

Spotkania odbywają się w siedzibie Spółki, poza nią, jak i w siedzibach firm kontrahentów.

W przypadku spotkań organizowanych poza siedzibą Spółki, kontrahenci podejmowani są przez Jej przedstawicieli w restauracji. Wtedy też, Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu czy kolacji). Wydatki udokumentowane są rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

Wybór restauracji na miejsce spotkania podyktowany jest m.in. łatwiejszym dojazdem klienta, brakiem odpowiedniego miejsca (sali konferencyjnej, wydzielonego pomieszczenia) do spotkania u klienta lub przebywaniem klienta poza siedzibą Jego firmy. Towary kupowane przez klientów wykorzystywane są do renowacji obiektów, z tego też względu nie zawsze jest możliwość spotkania się z klientem w miejscu prowadzenia działalności, gdyż często znajduje się on w miejscu renowacji.

Spółka organizując spotkanie w restauracji, nie działa więc w celu wykreowania lub utrwalenia pozytywnego wizerunku, ale w celu omówienia spraw związanych ze współpracą z danym kontrahentem.

Spożywany posiłek nie ma znamion wytworności ani okazałości, a zapłata za zaproszonego klienta jest powszechnie przyjętą zasadą.

2. Materiały reklamowe.

Spółka zakupiła gadżety reklamowe, takie jak: kalendarze, parasole, pendrivey itp. opatrzone logo firmy. Wartość tych gadżetów nie przekraczała 50 zł brutto za 1 sztukę.

Przedmioty te są rozdawane aktualnym i potencjalnym klientom Spółki podczas spotkań biznesowych z Jej przedstawicielami, negocjacji bądź zawierania umowy z kontrahentem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie dot. stanu faktycznego Nr 2.

Wniosek Spółki w zakresie pytania Nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją w dniu 2 lutego 2010 r. Nr ILPB3/423-1018/09-2/MC.

Zdaniem Wnioskodawcy, organizowane spotkania z kontrahentami oraz wydatki poniesione na zakup gadżetów z logo Spółki nie stanowią działań o charakterze reprezentacyjnym, lecz powinny być kwalifikowane jako działania o charakterze reklamowym bądź informacyjnym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reklamy ani reprezentacji, należy zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć.

Zgodnie z definicją przyjętą przez autorów Słownika współczesnego języka polskiego (Wilga, Warszawa 1996 r.), reklama to:

Reprezentacja natomiast, w tym samym słowniku zdefiniowana została jako uzewnętrzniony wysoki standard życia, związany ze szczególną pozycją społeczną zawodową, okazałość, wytworność.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione artykuły ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wykładnię językową słów "reklama" i "reprezentacja" należy stwierdzić, że zakup gadżetów oznaczonych w sposób widoczny i trwały logo Spółki, ma na celu zachęcenie potencjalnych lub dotychczasowych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów, nabywania oferowanych towarów oraz rozpowszechnianie logo Spółki wśród osób trzecich, przypadkowo zapoznających się z logo umieszczonym na tych przedmiotach. Wymienione wydatki nie mają na celu budowania prestiżu Spółki, gdyż ich niska wartość, powszechność oraz masowość w rozdysponowaniu nie przyczynia się do budowy wizerunku firmy.

W rezultacie należy stwierdzić, iż nie znajdzie zastosowania wyłączenie z kosztów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy i wydatki na przedmiotowe gadżety Spółka może zaliczyć w koszty zgodnie z art. 15 ustawy.

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej Nr ITPB3/423-2/09/AM z 30 marca 2009 r. " (...) natomiast w przypadku upominków o niewielkiej wartości należy stwierdzić, iż co do zasady drobne gadżety nie mają charakteru reprezentacyjnego - ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy, i to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania.

Innymi słowy, o ile wartość jednostkowa przedmiotowych gadżetów będzie niska oraz ich rozdysponowanie będzie miało charakter masowy, to wydatki poniesione na zakup takich gadżetów nie będą spełniały kryterium okazałości, czy wystawności, tj. elementów wyznaczających granice pojęcia "reprezentacji". w konsekwencji, nie będą podlegały wyłączeniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy (...)".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na nabycie gadżetów opatrzonych logo Spółki (kalendarze, parasole, pendrivey itp.) o wartości jednostkowej nieprzekraczającej 50 zł brutto, stanowią wydatki związane z reklamą czy też wydatki związane z reprezentacją.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Właściwa kwalifikacja wydatku i ocena, czy ma on związek z przychodami możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp.

Samo oznaczenie gadżetu logo firmy (produktu) nie przesądza jeszcze o jego reklamowym charakterze. Przekazywanie prezentów o dużej wartości mimo, że są oznakowane logo wskazuje na to, że jest to de facto reprezentacja.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż co do zasady drobne gadżety, nie mają charakteru reprezentacyjnego - ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy i raczej to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania. Ponadto, biorąc pod uwagę fakt, iż wartość jednostkowa przedmiotowych gadżetów jest niska, wydatki poniesione na zakup takich gadżetów nie spełniają kryterium okazałości, czy wystawności, tj. elementów wyznaczających granice pojęcia "reprezentacji", w konsekwencji nie podlegają wyłączeniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem w ocenie tutejszego Organu, działania Spółki polegające na przekazywaniu gadżetów firmowych, w postaci kalendarzy, parasoli, pendrivey itp., opatrzonych logo Spółki, przeznaczonych do nieodpłatnego rozprowadzenia podczas spotkań biznesowych z Jej przedstawicielami, negocjacji bądź zawierania umowy z kontrahentem wśród aktualnych i potencjalnych klientów Spółki, spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych wyrobów, ich zalet technicznych, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi towarami, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów.

Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie przedmiotowych gadżetów, jako pozostające w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanego przez Spółkę orzeczenia organu podatkowego stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie konkretnego podatnika i w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.