ILPB3/423-1010/09-2/MC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki wydatków poniesionych na organizację spotkań biznesowych w restauracjach.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki spożywane w czasie spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracjach - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki spożywane w czasie spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracjach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - firma handlująca przędzą - wśród swoich kontrahentów posiada kilku największych dostawców zagranicznych. Roczne obroty z tymi firmami (zakupy) utrzymują się na średnim poziomie ponad miliona złotych od każdej firmy. Firmy te zapewniają Spółce wyłączność sprzedaży swoich towarów na rynku polskim.

W celu odbycia rozmów handlowych dotyczących współpracy - przedstawiciele tych firm (na poziomie dyrektorów) odwiedzają Spółkę trzy - cztery razy do roku (z jednej firmy). w trakcie tych wizyt, Spółka zaprasza te osoby na obiad biznesowy do restauracji. w obiedzie takim bierze zazwyczaj udział 2 - 3 przedstawicieli dostawców oraz ze strony Spółki 2 - 3 członków zarządu, handlowiec - tłumacz oraz główny technolog.

Celem spotkania jest omówienie wszelkich spraw związanych ze współpracą oraz negocjacje odnośnie poziomu cen (w kontekście perspektyw rynku), problemy dotyczące jakości towarów oraz terminy płatności. Ogólnie można powiedzieć, że dla Spółki celem tych rozmów jest osiągnięcie lepszej jakości towarów po niższych cenach z maksymalnie odroczonymi terminami płatności.

W czasie spotkania konsumowany jest obiad, przy czym średni koszt tego obiadu na osobę to ok. 150 zł, można więc powiedzieć, że posiłek nie jest ani szczególnie "okazały" ani "wykwintny".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na posiłek spożywany w restauracji w czasie spotkania biznesowego, opisany powyżej, zaliczają się do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na posiłek spożywany w restauracji w czasie spotkania biznesowego, opisany powyżej, zaliczają się do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W ocenie Spółki, wydatki na obiad biznesowy, z uwagi na charakter spotkania, nie należą do wydatków reprezentacyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), lecz do zwykłych wydatków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Spółka zaprasza przedstawicieli swoich kluczowych kontrahentów do restauracji, mając na celu przede wszystkim przeprowadzenie rozmów biznesowych i wynegocjowanie korzystniejszych warunków współpracy, a nie okazanie przepychu, ani też "wystawności". Podkreślić należy, że zaproszenie kontrahenta na obiad w restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym, lecz powszechnie stosowaną praktyką, zwłaszcza, że w Spółce odbywa się sporadycznie i dotyczy klientów kluczowych, zaś wydatki na ten cel absolutnie nie mają charakteru nadmiernego (choćby w stosunku do obrotów osiąganych z firmami, których przedstawiciele uczestniczą w obiedzie).

Ponadto, odbycie spotkania nie w siedzibie Spółki, ale na gruncie "neutralnym" w restauracji pozwala, również ze względów psychologicznych, na wynegocjowanie warunków współpracy korzystniejszych dla Niej - a w konsekwencji na zwiększenie przychodów Spółki oraz zabezpieczenie źródła przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Końcowo Wnioskodawca zauważa, iż w bardzo zbliżonym stanie faktycznym, Minister Finansów w urzędowej interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2009 r. znak IPPB5/4240-24/09-2/AM - uznał przedmiotowe wydatki za koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zaprasza przedstawicieli swoich kluczowych kontrahentów na obiad do restauracji. Celem spotkania jest omówienie wszelkich spraw związanych ze współpracą, negocjacje odnośnie poziomu cen (w kontekście perspektyw rynku) oraz problemy dotyczące jakości towarów oraz terminy płatności.

Wnioskodawca podkreśla, że zaproszenie na obiad w restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym, lecz powszechnie stosowaną praktyką, zwłaszcza, że w Spółce odbywa się sporadycznie i dotyczy klientów kluczowych, zaś wydatki na ten cel absolutnie nie mają charakteru nadmiernego.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionych we wniosku okoliczności, należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie czy ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup posiłków w restauracji, ukierunkowane są na reprezentowanie firmy, czy też mają na celu zachęcanie potencjalnych kontrahentów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z dotychczasowymi klientami oraz nabywania oferowanych usług czy towarów.

W ocenie tut. Organu, w kwestii dotyczącej wydatków Spółki na zakup w restauracjach posiłków dla kontrahentów mamy do czynienia z pierwszym z tych wyznaczników, gdyż trudno wykazać inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. Pomimo tego, że w czasie spotkań z kontrahentami omawiane są różnorakie warunki współpracy, wątpliwości budzą miejsca takich spotkań, tj. lokale gastronomiczne. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zwyczajowo spotkania biznesowe w restauracjach odbywają się, by stworzyć dobry klimat dla rozmów i wywrzeć dobre wrażenie na dotychczasowym kontrahencie, za którego koszty posiłku płaci Spółka, zainteresowana.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie stosowana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Również częstotliwość działań w tym zakresie nie decyduje o ich kwalifikacji.

Ponadto, należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim kreowanie pozytywnego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za "reprezentację" bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Reasumując, wydatki na posiłek spożywany w restauracji w czasie spotkania biznesowego nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, pomimo ich związku z przychodem (bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanego przez Spółkę orzeczenia organu podatkowego stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie konkretnego podatnika i w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.