ILPB3/423-1009/09-2/MC - Wydatki poniesione na wymianę posadzki i prace towarzyszące jako koszt uzyskania przychodu w CIT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w 2009 r. wykonała prace związane z wymianą posadzki w pawilonie wystawienniczym. Koszt prac wyniósł łącznie ok. 800.000 zł. Pawilon stanowi własność Wnioskodawcy. Obiekt powstał w 1972 r. i do chwili obecnej podlegał remontom oraz stosunkowo niewielkim modernizacjom. Pawilon był wykorzystywany do projektów wystawienniczych, jak również kilkukrotnie jako tymczasowa stajnia na potrzeby zawodów konnych organizowanych na terenie.

Po zakończeniu kolejnych zawodów w lutym 2009 r., Spółka zmuszona była wyłączyć pawilon z użytkowania z powodu nie dającego się usunąć przykrego zapachu. Przyczyną było trwałe przesiąknięcie starszej, popękanej części posadzki płynnymi odpadami organicznymi. w tej sytuacji, Spółka zdecydowała się na wymianę tej części posadzki, tj. ok. 54% powierzchni (całkowita powierzchnia wystawiennicza pawilonu wynosi 3.079 m², wymiana objęła 1.671,4 m²) i doprowadzenie jej do standardu nie odbiegającego od pozostałej części. Zakres robót został podzielony na dwie zasadnicze części, budowlaną i instalacyjną.

W ramach prac budowlanych wymieniono betonową warstwę posadzki o gr. 13 cm, wyprofilowano w niej kanały służące do rozprowadzania wystawienniczej instalacji elektrycznej oraz umieszczono studzienki wyposażone w dopływ wody i sprężonego powietrza oraz odpływ ścieków.

W części instalacyjnej wykonano doprowadzenie do studzienek mediów oraz odprowadzenie ścieków. Instalacje te zostały poprowadzone (podwieszone) pod stropem niższej kondygnacji. Dodatkowo, instalacja doprowadzająca sprężone powietrze została połączona z instalacją w sąsiednim pawilonie.

Kanały oraz studzienki służą do rozprowadzania wystawienniczej sieci mediów, która charakteryzuje się tym, że jest montowana i demontowana na każdą wystawę z powodu różnego rozmieszczenia stoisk i różnych potrzeb poszczególnych wystawców. Poprzednio, w tej części pawilonu sieć wystawienniczą prowadzono po powierzchni posadzki.

Nowa posadzka jest również betonowa, tej samej grubości, natomiast jej powierzchnia, zgodnie ze współczesnymi technologiami, została pokryta 2 - 3 mm warstwą utwardzacza Sikafloor-2ynTop spełniającego następujące wymagania:

Realizacja zadania przyniosła oczekiwane efekty i pawilon ponownie jest wykorzystywany do działalności wystawienniczej.

W załączeniu przedkładamy kosztorys ofertowy specyfikujący poszczególne zakresy zadań, przyjęty do umowy na wykonanie robót i stanowiący podstawę ich rozliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka powinna koszty poniesione na wymianę posadzki i prace towarzyszące zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia, traktując jako koszty remontów, czy może zwiększyć o nie wartość środków trwałych zaliczając w koszty wartość odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, granica między ulepszeniem a remontem jest nieostra. w dotychczasowym piśmiennictwie wielokrotnie podkreślano mierzalność ulepszenia, z drugiej strony, zdecydowana większość nowych materiałów zapewnia wyższe parametry techniczne od wcześniej stosowanych. Niewątpliwie nowość stanowi instalacja sprężonego powietrza, której w tej części pawilonu nie było, pozostałe media stały się natomiast łatwiej dostępne dla służb technicznych.

Niemniej, zdając sobie sprawę z pewnych wątpliwości, Spółka przyjmuje stanowisko, że w przedstawionej sytuacji winna o poniesione wydatki powiększyć wartość środka trwałego i zaliczać je w koszty uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W art. 16 ust. 1 tej ustawy ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (...).

Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Jednakże zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W celu prawidłowego zakwalifikowania przeprowadzonych przez Spółkę prac istotne jest rozróżnienie pojęć "remont" i "ulepszenie", gdzie jedną z form ulepszenia środka trwałego jest modernizacja.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje pojęcia remont. Jednakże jest ono zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) jako wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest zatem przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, nie powodujące jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont obiektu budowlanego ma na celu doprowadzenie elementów istniejącego obiektu budowlanego, zużytych w czasie użytkowania tego obiektu, do odpowiedniego stanu technicznego, zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem lub wymianą tych elementów na inne dla przywrócenia warunków użytkowania tego obiektu.

Natomiast według utrwalonego orzecznictwa sądowego, przez modernizację, będącą jedną z form ulepszenia, należy rozumieć unowocześnienie środka trwałego w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

W ujęciu podatkowym, dla oceny charakteru wykonanych prac (remont czy ulepszenie) polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego istotne jest porównanie wartości użytkowej środka trwałego po wykonaniu robót w stosunku do wartości użytkowej z dnia przekazania środka trwałego do używania.

Aby zdecydować o tym, czy dany wydatek należy uznać za remont czy ulepszenie środka trwałego należy dokonać precyzyjnych ustaleń faktycznych odnoszących się do tego środka. Podstawowe znaczenie ma określenie rodzaju poniesionych wydatków i ich kwalifikacja, ponieważ przypisanie konkretnym pracom przymiotu ulepszenia, czy remontu skutkuje konsekwencjami podatkowymi. w kwestiach, w których wymagana jest specjalistyczna wiedza techniczna istotny wpływ na decyzję powinna mieć opinia właściwej jednostki specjalistycznej, bowiem o kwalifikacji robót decydują wyłącznie kryteria rzeczowe. Problematyka rozdziału wykonanych robót na remontowe i ulepszeniowe dotyczy zagadnienia bardzo skomplikowanego, przekraczającego zakres wiadomości i doświadczenia życiowego osób mających wykształcenie ogólne i nie jest możliwe bez posiadania wiadomości specjalistycznych. Faktycznego więc rozróżnienia charakteru poszczególnych robót budowlanych, z uwzględnieniem konieczności ewentualnego odróżnienia na podstawie kryteriów rzeczowych modernizacji od remontu, może dokonać jedynie biegły z zakresu budownictwa.

Wydatki na remont są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, gdy zgodnie z art. 15 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Do remontu zalicza się wszelkie wydatki poniesione na przywrócenie pierwotnego stanu technicznego składnika majątku nie zwiększające jego wartości użytkowej.

Środki trwałe uważa się za ulepszone (w wyniku czego następuje zwiększenie ich wartości początkowej) przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

* wydatki na ulepszenie muszą być związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją danego środka trwałego,

* wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania,

* suma tych wydatków w roku przekracza 3.500 zł.

Jeżeli nie zostanie spełniony co najmniej jeden z powyższych warunków, wówczas nie mamy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego i nie zachodzi obowiązek zwiększania wartości początkowej. Poniesione wydatki mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania mierzy się w szczególności:

* okresem używania,

* zdolnością wytwórczą,

* jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych,

* kosztami eksploatacji środków trwałych.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż zostały spełnione wymienione powyżej warunki pozwalające na uznanie przeprowadzonych prac, związanych z wymianą posadzki i prace towarzyszące, za ulepszenie budynku, skutkujące, stosownie do postanowień cytowanego art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwiększeniem jego wartości początkowej.

Tut. Organ podatkowy informuje, że załączniki dołączone do wniosku, nie były przedmiotem oceny. Dlatego też nie podlegają interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.