ILPB2/4514-1-59/15-3/MK - PIT w zakresie opodatkowania umowy pożyczki

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 14 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2015 r. (data wpływu 10 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - "A" S.A. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest spółką z siedzibą działalności gospodarczej w Polsce. Wnioskodawca ma zamiar zostać pożyczkobiorcą pożyczek pieniężnych udzielanych przez podmiot, który wchodzi w skład tej samej grupy kapitałowej co Wnioskodawca (dalej: "Pożyczkodawca").

Pożyczkodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania, produkcji i dystrybucji rozwiązań technologicznokonstrukcyjnych w zakresie dostępu do budynków i pomieszczeń. Pożyczkodawca w związku z prowadzeniem ww. działalności gospodarczej wygenerował nadwyżki wolnych środków pieniężnych. W związku z systematycznym pojawianiem się nadwyżek wolnych środków pieniężnych Pożyczkodawca rozważa oferowanie pożyczek pieniężnych m.in. Wnioskodawcy (przy czym rozważa również udzielanie pożyczek podmiotom spoza grupy kapitałowej, której jest członkiem). Celem Pożyczkodawcy jest uzyskiwanie dodatkowych dochodów z wolnych środków pieniężnych (pożyczki będą udzielane odpłatnie, jeśli Pożyczkodawca podejmie decyzję o ich udzielaniu).

Usługi udzielenia pożyczek nie będą stanowić głównego przedmiotu działalności gospodarczej Pożyczkodawcy, dlatego obecnie Pożyczkodawca w umowie spółki i przedmiocie działalności ujawnionym w Krajowym Rejestrze Sądowym nie posiada wpisu o wykonywaniu działalności gospodarczej w tym zakresie. Mając na względzie przewidywane działania, Pożyczkodawca przekazał Wnioskodawcy Informację, że planuje on aktualizację informacji związanych z rodzajem prowadzonej działalności poprzez wskazanie również działalności finansowej, która obejmuje udzielanie pożyczek (nie jest jednak wykluczone, że ze wzglądu na ograniczenia czasowe, jeszcze przed faktycznym udzieleniem pożyczki Pożyczkodawca nie zdąży rozszerzyć przedmiotu działalności w tym zakresie).

Zgodnie z posiadanymi przez Wnioskodawcę informacjami, Pożyczkodawca udzielając pożyczek będzie stosować wzory umowne, w których będzie wskazywać, że udzielając pożyczek działa jako profesjonalny podmiot gospodarczy, podatnik VAT.

Wnioskodawca otrzymał również informację, że Pożyczkodawca nie posiada określonej grupy docelowej klientów, do której będzie kierował swoją ofertę. Pożyczkodawca przewiduje, że wśród pożyczkobiorców pojawią się również spółki z grupy kapitałowej, w skład której wchodzi Wnioskodawca (w tym sam Wnioskodawca). Pożyczkodawca nie jest wstanie obecnie określić z jaką częstotliwością będzie świadczył usługi udzielania pożyczek, niemniej nie ogranicza z góry liczby pożyczek, których udzieli i zakłada, że o ile pojawią się pożyczkobiorcy spełniający wymagania stawiane przez Pożyczkodawcę, będzie on im udzielał pożyczek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z zawarciem umowy pożyczki pieniędzy udzielonej przez Pożyczkodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych; tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.; dalej: "ustawa o p.c.c.", "p.c.c.") w związku z zawarciem umowy pożyczki pieniędzy z Pożyczkodawcą, gdyż Pożyczkodawca udzielający pożyczkę będzie działał jako podatnik VAT i w związku z tym zawarcie umowy pożyczki pieniędzy nie będzie mieściło się w zakresie opodatkowania p.c.c.

Co do zasady zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o p.c.c.: Podatkowi podlegają

1. następujące czynności cywilnoprawne:

(...)

b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

(...).

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o p.c.c. obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę. Niezależnie od powyższego na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o p.c.c.:

Nie podlegają podatkowi:

o umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

o (uchylone),

o umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z powyższych regulacji ustawy o p.c.c. wynika zatem, że Wnioskodawca nie będzie podatnikiem p.c.c. (nie będzie na nim ciążył obowiązek podatkowy w p.c.c.) z tytułu zawarcia umowy pożyczki pieniędzy w sytuacji, w której Pożyczkodawca udzielając pożyczki będzie działał jako podatnik VAT, a udzielona przez niego pożyczka będzie korzystała ze zwolnienia z VAT.

W związku z powyższym aby udzielić odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku należy ustalić, czy Pożyczkodawca, jeśli udzieli pożyczki pieniędzy na rzecz Wnioskodawcy, może być uznany za podatnika VAT, świadczącego usługi zwolnione z VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in.: odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT przez odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w powyższym przepisie rozumie się m.in.: świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Co do zasady, aby świadczenie usług podlegało opodatkowaniu VAT, musi mieć ono odpłatny charakter (z wyjątkiem usług świadczonych nieodpłatnie, a które na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu VAT). Z odpłatnością na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczonymi usługami a zapłatą istnieje bezpośredni związek. Odpłatność musi mieć określoną wartość ekonomiczną, ale może przybierać różne formy - na gruncie przepisów ustawy o VAT nie ma warunku, aby odpłatność została ustalona lub dokonana w pieniądzu, musi jednak być wyrażalna w pieniądzu.

W związku z powyższym, niewątpliwie na gruncie ustawy o VAT odpłatne (tekst jedn.: za wynagrodzeniem np. w formie odsetek) udzielanie pożyczek stanowi usługę, która jako taka mieści się w zakresie przedmiotowym ustawy o VAT.

Należy jednak zauważyć, że odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT o ile jest wykonywane przez podatnika VAT. Innymi słowy udzielenie odpłatnej pożyczki (wykonanie usługi w rozumieniu ustawy o VAT) będzie podlegało VAT, o ile pożyczka zostanie udzielona przez podatnika VAT działającego w takim charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT: podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Za działalność gospodarczą, o której mowa w ustawie o VAT uważa się: wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ustęp 2 ww. przepisu).

Z ww. przepisów wynika, że za podatnika VAT uznawany jest podmiot (osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne) wykonujący działalność gospodarczą która:

A. jest wykonywana samodzielnie bez względu na jej cel lub rezultat;

B. jest prowadzona m.in.: przez producentów, handlowców lub usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy;

C. obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.v

Odnosząc się do poszczególnych warunków należy zauważyć, że:

Ad A.

Pożyczkodawca będzie udzielał pożyczek we własnym imieniu i na własny rachunek. W toku prowadzonej działalności będzie wykorzystywał własne środki pieniężne zgromadzone w toku prowadzonej działalności gospodarczej i udzielając pożyczek będzie czynił to na własne ryzyko (będzie ponosił ryzyko związane z zaangażowaniem swoich środków pieniężnych w działalność polegającą na udzielaniu pożyczek).

Celem działalności Pożyczkodawcy w zakresie udzielania pożyczek będzie osiąganie dodatkowych dochodów. W związku z tym w przypadku Pożyczkodawcy przedmiotowe przesłanki uznania go za podatnika VAT są spełnione.

Ad B.

Aby zakwalifikować działalność danego podmiotu jako działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT podmiot ten musi działać zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w szczególności jako: usługodawca.

W szczególności za usługodawcę, tj. podatnika VAT na gruncie ustawy o VAT należy uznać podmiot, który:

Tego typu przejawy działalności świadczą o profesjonalnym charakterze podejmowanych działań i powodują, że przedsiębiorca powinien być uznany za podatnika VAT, a usługi które są przez niego wykonywane powinny zostać opodatkowane VAT.

Idąc dalej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ustawy o VAT dla zakwalifikowania danego podmiotu jako podatnika VAT nie ma znaczenia częstotliwość, z którą wykonywane są usługi. Dany podmiot może zostać uznany za podatnika również w sytuacji, w której usługa została udzielona jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania usług w sposób częstotliwy #9472; w takim przypadku dla uznania usługi za podlegającą VAT ważna jest ujawniona wola wykonywania danego rodzaju usług w przyszłości.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 kwietnia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-158/12-4/lgo), w której organ stwierdza, że: podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. (...) Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Idąc dalej - przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 22 stycznia 2015 r. (sygn. IPPP3/443-1184/14-2/JŻ) uznał, że: świadczenie przez Wnioskodawcę usług udzielania pożyczek w sposób pomocniczy do głównego przedmiotu jego działalności, nie powoduje, że usługi te będą działalnością nieobjętą zakresem opodatkowania VAT. Kluczowy w tym zakresie jest bowiem zobiektywizowany zamiar świadczenia przez Wnioskodawcę usług objętych zakresem opodatkowania VAT. Zamiar ten wyraża się w udzieleniu pożyczki na rzecz pożyczkobiorcy oraz planowanym udzielaniu dalszych pożyczek, jak również planowanej zmianie zakresu działalności Wnioskodawcy wskazanej w jego statucie i KRS.

Co do zasady, jeśli dany podmiot #9472; czynny podatnik VAT prowadzący działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT udzielający pożyczki będzie działać jak usługodawca, tj. podmiot, który gromadzi środki pieniężne w toku prowadzonej działalności gospodarczej w celu udzielania odpłatnych pożyczek innym podmiotom, powinien być uznany za podatnika VAT w tym zakresie.

Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 22 stycznia 2015 r. (sygn. IPPP3/443-1184/14-2/JŻ), w której uznał, że: z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można Identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

Powyższe stanowisko pozostaje również spójne z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 kwietnia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-158/12-4/Igo), który wskazał, że: udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

Odnosząc powyższe do omawianego przypadku należy zauważyć, że Pożyczkodawca:

* rozważa podjęcie decyzji o rozszerzeniu prowadzonej działalności gospodarczej o udzielanie pożyczek;

* w związku z powyższym, planuje rozszerzyć przedmiot działalności wskazany w umowie spółki o działalność w zakresie udzielania pożyczek (nie jest jednak wykluczone, że ze względu na ograniczenia czasowe, jeszcze przed udzieleniem kolejnej pożyczki Spółka nie zdąży rozszerzyć przedmiotu działalności w tym zakresie);

* w stosowanych wzorach umów pożyczek będzie wskazywać, że udzielając pożyczek działa jako profesjonalny podmiot gospodarczy, podatnik VAT;

* nie ogranicza z góry liczby pożyczek, których udzieli;

* środki pieniężne, które następnie przeznacza na odpłatne udzielanie pożyczek gromadzi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (z tytułu której jest podatnikiem VAT) w celu przeznaczenia ich na udzielanie pożyczek.

W związku z powyższym należy przyjąć, że udzielający pożyczek Pożyczkodawca będzie działać jako usługodawca, tj. podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Ad C.

Pożyczkodawca prowadząc działalność będzie wykorzystywał składniki swojego przedsiębiorstwa, w szczególności zgromadzony w toku prowadzonej działalności gospodarczej kapitał (Środki pieniężne). Pożyczki będą udzielane odpłatnie.

W związku z tym należy uznać, że kolejna przesłanka uznania go za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT jest spełniona.

Reasumując, należy przyjąć, że Pożyczkodawca udzielający pożyczek pieniężnych na rzecz Wnioskodawcy będzie działał jako podatnik VAT. W związku z tym należy uznać, że udzielając odpłatnych pożyczek pieniężnych będzie on wykonywał usługę w rozumieniu ustawy o VAT, która wchodzi w zakres opodatkowania VAT. W świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT: zwalnia się od podatku (...) usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że do usługi udzielania pożyczek przez Pożyczkodawcę znajdzie zastosowanie zwolnienie z VAT. Z uwagi na powyższe, zawarcie umowy pożyczki pieniężnej przez Wnioskodawcę z Pożyczkobiorcą nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b w zw. z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o p.c.c., gdyż udzielanie pożyczek przez Pożyczkodawcę będzie podlegało opodatkowaniu VAT (korzystało ze zwolnienia z VAT).

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 626) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy, obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku.

Z dotychczas przywołanych przepisów wynika, że podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki jest wyłącznie pożyczkobiorca.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Ponadto, zauważyć również należy, że stosownie do ww. art. 720 Kodeksu cywilnego przedmiotem umowy pożyczki są tylko pieniądze i rzeczy oznaczone co do gatunku. Przepis ten nie ustanowił zatem praw majątkowych jako przedmiotu pożyczki, a skoro tak, należy przyjąć, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach. Zgodnie bowiem z powszechnym w orzecznictwie poglądem pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznających je za prawny środek płatniczy. W rezultacie przedmiotem umowy pożyczki pieniężnej są rzeczy o szczególnym charakterze (pieniądze). Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru umowy pożyczki, zatem forma przekazania przedmiotu umowy nie wpływa na ważność zawartej umowy. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy.

Jednakże w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się zakresie przedmiotowym ustawy, np. umowa pożyczki jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Artykuł 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi bowiem, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

o umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

o umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z kolei według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez "podatek od towarów i usług" rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich. Z kolei stosownie do art. 1a pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych "państwo członkowskie" to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

W świetle przywołanych okoliczności faktycznych i prawnych, umowa pożyczki - co do zasady #8722; będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przepis ten - art. 2 pkt 4 #61485; ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Z jego treści wynika zasada rozgraniczenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, jak również zasada wzajemnego wykluczenia tych obowiązków. Powyższe oznacza, że nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zauważyć jednak należy, że przepis ten znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy konkretna czynność cywilnoprawna objęta jest zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (np. umowa pożyczki) i jednocześnie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo zwolniona od tego podatku.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa transakcja będzie podlegać regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując należy stwierdzić, że tutejszy Organ #8722; zgodnie z przedstawionym we wniosku pytaniem - nie rozstrzyga w niniejszej interpretacji, czy opisana umowa pożyczki zostanie objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, gdy otrzymana przez Wnioskodawcę od Pożyczkodawcy pożyczka będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz - jak wykazano we wniosku - jednocześnie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy, to w sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym oznacza to, że pożyczka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, należy wskazać, że interpretacje indywidualne nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacja organu podatkowego, czy wyrok sądu dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią źródła prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.