ILPB2/4511-1-88/16-4/DJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2016 r. (data wpływu 22 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismami z dni: 5 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) oraz 15 lutego 2016 r. (data wpływu 18 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do dnia 31 marca 2014 r. Wnioskodawca był zatrudniony w (...) S.A. Z tym dniem za porozumieniem stron Zainteresowany rozwiązał stosunek pracy z pracodawcą uczestnicząc w Programie Dobrowolnych Odejść.

W dniu 25 marca 2014 r. została zawarta umowa, na bazie której Zainteresowany wniósł o wypłatę należnej odprawy w kwocie 141 363,25 złotych, przysługującej z tytułu rozwiązania umowy w ramach Programu Dobrowolnych Odejść. Umowa przewidywała wypłatę odprawy w trzech ratach w następujący sposób:

1. I rata należnej odprawy w wysokości 41 363,25 zł zostanie wypłacona w terminie siedmiu dni od rozwiązania stosunku pracy,

2. II rata należnej odprawy w wysokości 50 000,00 złotych zostanie wypłacona w terminie do 30 stycznia 2015 r.,

3. III rata, stanowiąca pozostałą część odprawy w kwocie 50 000,00 złotych zostanie wypłacona w terminie do 30 stycznia 2016 r.

W dniu 22 stycznia 2015 r. został sporządzony aneks do tej umowy, na bazie którego zmieniono sposób wypłaty odprawy w następujący sposób:

1. I rata należnej odprawy w wysokości 41 363,25 zł zostanie wypłacona w terminie siedmiu dni od rozwiązania stosunku pracy,

2. II rata należnej odprawy w wysokości 50 000,00 zł została wypłacona w dniu 26 stycznia 2015 r.,

3. III rata, stanowiąca pozostałą część odprawy w kwocie 50 000,00 zł zostanie wypłacona w dwóch częściach:

* I część - w wysokości 25 000,00 zł zostanie wypłacona do dnia 4 grudnia 2015 r.,

* II część - w wysokości 25 000,00 zł zostanie wypłacona do dnia 30 stycznia 2016 r.

Z tego tytułu w 2014 r. Wnioskodawca otrzymał I ratę dobrowolnego odszkodowania Programu Dobrowolnych Odejść, na które składały się:

W 2015 r. z tytułu uczestnictwa w Programie Dobrowolnych Odejść Wnioskodawca otrzymał II ratę dobrowolnego odszkodowania z Programu w kwocie 75 000,00 złotych - z czego pobrano zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 13 500,00 złotych.

W dacie ustania stosunku pracy, tj. w dniu 31 marca 2014 r. obowiązywały inne regulacje prawa w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od dnia 4 października 2014 r. obowiązuje nowe brzmienie tego przepisu, które pozwala Zainteresowanemu ubiegać się o interpretację.

W odczuciu Wnioskodawcy zmiana tego przepisu zmieniła sytuację Zainteresowanego jako pracownika, który otrzymał odszkodowanie w ramach Programu Dobrowolnych Odejść. Według Wnioskodawcy ww. przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien mieć zastosowanie, a tym samym nie będzie na Zainteresowanym spoczywał obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 rok.

W pismach stanowiących uzupełnienie wniosku Wnioskodawca doprecyzował powyższy stan faktyczny i wskazał, że przedmiotem zapytania Zainteresowanego nie jest odprawa, lecz wypłata dobrowolnych odszkodowań, na które składają się:

Wyżej wymienione dobrowolne odszkodowania (wypłacone) są odszkodowaniami, których wysokość i zasady ustalania wynikają z regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłacone Wnioskodawcy kwoty dobrowolnych odszkodowań w latach 2014, 2015 i 2016 z tytułu odejścia z pracy w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy - nowe brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązujące od dnia 4 października 2014 r. wskazuje na to, że wypłacone Zainteresowanemu odszkodowanie winno korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych od dnia 1 stycznia 2014 r. Wynika to z faktu, iż wypłata odszkodowania miała swoją podstawę w postanowieniach regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść w (...) S.A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 przywołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Na mocy aktualnie obowiązującej treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. #8722; Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Natomiast istoty odprawy nie należy doszukiwać się w twierdzeniu, że tego typu świadczenie jest odszkodowaniem, czyli naprawieniem szkody lub straty, jaką pracownik poniósł w związku z pozbawieniem go zatrudnienia. De facto jest ona świadczeniem pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy.

Ponadto, nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że ilekroć ustawodawca posługuje się w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określeniem "odprawa", to za każdym razem dotyczy to wyłączenia od analizowanego zwolnienia przedmiotowego zawartego w lit. a, b) i c) ww. normy prawnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że z dniem 31 marca 2014 r. został rozwiązany stosunek pracy pomiędzy Zainteresowanym a pracodawcą.

Rozwiązanie umowy nastąpiło na mocy porozumienia stron, w ramach Programu Dobrowolnych Odejść. Wnioskodawcy wypłacono w latach: 2014, 2015 i 2016 kwoty dobrowolnych odszkodowań. Wyżej wymienione dobrowolne odszkodowania są odszkodowaniami, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, który to przepis na mocy art. 14 ustawy zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do dochodów uzyskanych z tego tytułu od 1 stycznia 2014 r. Skoro bowiem, jak wskazuje Wnioskodawca, wypłacona wysokość lub zasady ustalania odszkodowań (dobrowolnych odszkodowań), wynikają z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, to spełniona została w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten w nowym brzmieniu wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy.

Reasumując, Wnioskodawca ma prawo uznać, że odszkodowania (dobrowolne odszkodowania) wypłacone w latach 2014, 2015 i 2016 na podstawie regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r., gdyż jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego przedmiotowy regulamin jest regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Końcowo wskazać należy, iż Organ ocenił stanowisko Wnioskodawcy jedynie w przedmiocie wypłaty odszkodowań (dobrowolnych odszkodowań), w tym bowiem zakresie sformułowano pytanie oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie oceny prawnej ww. stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.