ILPB2/4511-1-839/15-4/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z 1 września 2015 r. (data wpływu: 3 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z 17 października 2015 r. (data wpływu: 20 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania pierwszego;

* nieprawidłowe - w odniesieniu do pytań drugiego i trzeciego.

W dniu 3 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 14 października 2015 r. nr ILPB2/4511-1-839/15-2/WM wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Ponadto, pouczono Zainteresowaną, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie zostało wysłane 14 października 2015 r. i skutecznie doręczone 16 października 2015 r., zaś 20 października 2015 r. do siedziby tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniosku (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego: 17 października 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2013 r. Zainteresowana wspólnie z mężem sprzedali mieszkanie z powodu kłopotów finansowych oraz problemów zdrowotnych męża. Mieszkanie na drugim piętrze stanowiło zbyt duże utrudnienie dla małżonka chorującego na serce (sztuczna zastawka, wszczepiony kardiowerter, migotanie przedsionków, cukrzyca). Troje dzieci wyprowadziło się, a koszt utrzymania 73 m² mieszkania był przy dochodach małżonków zbyt wysoki.

Żeby sprzedać powyższe mieszkanie małżonkowie musieli 11 lipca 2013 r. wykupić je na własność wraz ze spłatą zaległego kredytu w spółdzielni mieszkaniowej. W tym celu złożyli do spółdzielni wniosek o przekształcenie mieszkania w prawo odrębnej własności.

Kwota wykupu, tj. 33 917,04 zł została pokryta z zadatku uzyskanego od kupującego mieszkania. Nowi właściciele pokryli koszt wykupu mieszkania i spłaty kredytu w spółdzielni, gdyż małżonków - ze względu na niskie dochody - nie byłoby na to stać.

O kwotę 33 917,04 (spłata kredytu i wykupienie na własność) został pomniejszony dochód ze sprzedaży mieszkania, co wynika z aktu notarialnego z 29 sierpnia 2013 r.

W mieszkaniu tym małżonkowie byli zameldowani i mieszkali od 1992 r. do chwili sprzedaży. Pozostałe środki pochodzące ze sprzedaży ww. mieszkania zostały przeznaczone na zakup mieszkania, dostosowanego do stanu zdrowia męża - z uwzględnieniem lokalizacji na parterze, co znacznie ułatwiło mu funkcjonowanie. Obniżone zostały też koszty utrzymania lokalu.

Sprzedaż mieszkania oraz przeprowadzka zbiegły się w czasie z walką o życie męża. W wyniku udaru mąż Wnioskodawczyni ma problemy z chodzeniem i niedowład prawej dłoni. Wymaga stałej opieki i rehabilitacji, co wiąże się z wydatkami na rehabilitację oraz leki. Małżonek Zainteresowanej ma orzeczenie o niepełnosprawności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki związane ze spłatą kredytu mieszkaniowego i odsetek od tego kredytu mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu.

2. Czy wydatki te mogą stanowić podstawę do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

3. Czy Zainteresowana może skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwoty 33 917,04 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

ad. 1)

wydatki, które zostały poniesione na spłatę kredytu i odsetek od kredytu zaciągniętego przez spółdzielnię mieszkaniową na wybudowanie lokalu mieszkalnego stanowią koszt uzyskania przychodu, ponieważ przychód został o te wydatki umniejszony;

ad. 2)

wydatki te mogą stanowić podstawę do zastosowania zwolnienia, o którym jest mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku od osób fizycznych;

ad. 3)

może skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym jest mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwoty 33 917,04 zł, ponieważ kwota ta nie była przychodem uzyskanym ze sprzedaży mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania pierwszego;

* nieprawidłowe - w odniesieniu do pytań drugiego i trzeciego.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z analizy wniosku wynika, że aby dokonać zbycia mieszkania, dnia 11 lipca 2013 r. Zainteresowana wraz z mężem wykupili od spółdzielni na własność prawo do lokalu mieszkalnego. Wobec powyższego, małżonkowie zobowiązani zostali do spłaty kredytu zaciągniętego przez spółdzielnie - w części przypadającej na przedmiotowy lokal. Kwota ww. spłaty została pokryta przez nabywców mieszkania.

W świetle powyższego, dla określenia skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w 2013 r. zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Wskazać bowiem należy, że ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak, zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie zaś do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Z kolei, zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 ustawy z 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: z dnia 13 czerwca 2003 r.; Dz. U. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w 2008 r. - na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:

Aby zatem ustanowić odrębne prawo do lokalu mieszkalnego członek spółdzielni, któremu przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, musi spełnić określone ustawowo warunki finansowe. Przede wszystkim jest zobowiązany do spłaty, przypadającą na jego lokal część kosztów budowy, w tym wkład mieszkaniowy.

Część podlegająca spłacie jest różnicą wynikającą z wartości rynkowej lokalu a zwaloryzowaną wartością całego wkładu mieszkaniowego (w przypadku, gdy członek spółdzielni mieszkaniowej pokrył już pełną różnicę między całkowitym kosztem budowy a pomocą z zewnątrz), bądź różnicą wynikającą z wartości rynkowej lokalu a zwaloryzowaną wartością wniesionej przez członka części wkładu mieszkaniowego (w przypadku, gdy członek spółdzielni mieszkaniowej nie wniósł jeszcze całego wkładu mieszkaniowego, gdyż nadal spłaca kredyt zaciągnięty przez spółdzielnię na budowę, czyli na pokrycie części wkładu mieszkaniowego członka). Wpłacając tę różnicę, członek spółdzielni mieszkaniowej dokonuje jednocześnie spłaty tej części kredytu, jaki spółdzielnia zaciągnęła na budowę, której nie spłacił do dnia przekształcenia prawa lokatorskiego we własnościowe.

Spłata proporcjonalnej części kosztów może nastąpić zarówno przed ustanowieniem lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, a także po ustanowieniu takiego prawa, jako dopłata czy uzupełnienie. Okres w jakim zostanie to dokonane nie może mieć wpływu na to czy takie wydatki finansowe zaliczane są do kosztów uzyskania przychodu.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że wydatki poniesione na spłatę kredytu mieszkaniowego wraz z odsetkami - zaciągniętego przez spółdzielnię na pokrycie kosztów budowy - stanowią koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowego mieszkania, stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, stanowisko Zainteresowanej w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - w odniesieniu do pytania pierwszego - należało uznać za prawidłowe.

Co się zaś tyczy kwestii możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego, wskazać należy, co następuje.

Po myśli art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy podatkowej, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z kolei, zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Stosownie zaś do art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Wskazać należy, że zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Prawidłowe ustalenie dochodu winno wyglądać w ten sposób, że przychód ze sprzedaży należy w pierwszej kolejności pomniejszyć o koszty jego uzyskania ustalone według zasad, o jakich mowa w art. 22 ust. 6c ustawy. W przypadku nabycia nieruchomości w drodze kupna, cena nabycia stanowi koszt uzyskania przychodu, który pomniejsza uzyskany ze sprzedaży nieruchomości przychód. Skoro zatem w ramach obliczenia dochodu ze sprzedaży nieruchomości jest uwzględniony koszt jej nabycia, to obowiązuje ustawowy zakaz traktowania kredytu zaciągniętego na nabycie jako wydatku na własne cele mieszkaniowe.

Uwzględnienie kredytu jako wydatku poniesionego na cel mieszkaniowy oznaczałoby, że Wnioskodawczyni odliczałaby dwukrotnie te same wydatki, a tego zabrania wprost cytowany wyżej art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taka konstrukcja przepisów oznacza, że spłata kredytu zaciągniętego wcześniej na zakup sprzedawanego mieszkania nie stanowi celu mieszkaniowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kredytu takiego nie będzie można odliczać, gdyż odliczeniu podlegać ma wcześniej wydatek na nabycie mieszkania, czyli cena zakupu jako koszt uzyskania przychodu. Dla ustawodawcy bez znaczenia pozostaje przy tym sposób pozyskania kapitału na pokrycie ceny zakupu. Ustawodawca wprowadził natomiast jednoznaczny zakaz traktowania jako objętego zwolnieniem wydatku na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie mieszkania w sytuacji, gdy ten wydatek na nabycie podlega uwzględnieniu przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Rozumowanie przeciwne godzi w całą istotę zawartych w prawie podatkowym mechanizmów ulg, odliczeń oraz rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Żaden podatnik nie jest uprawniony do dwukrotnego odliczania tych samych wydatków. Koszty uzyskania przychodów nie stanowią wprawdzie ulgi podatkowej w potocznym znaczeniu, ale przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodu z danego źródła do kosztów tych można zaliczyć określone wydatki. Uwzględnienie tych wydatków w kosztach stanowi o zmniejszeniu dla podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu. Prawo do odliczania poniesionych kosztów jest zatem formą przywileju podatkowego, która daje ulgę przy obliczaniu wysokości zobowiązania do zapłaty. Dopuszczenie uznania za uprawnione wliczanie kwoty ze sprzedaży wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie zbywanego mieszkania do obliczania dochodu zwolnionego oznaczałoby, że jedna czynność - jaką jest zakup mieszkania - byłaby dwukrotnie podstawą do czerpania korzyści przez podatnika. Raz - odliczeniu podlegałaby bowiem kwota kredytu pokrywająca cenę nabycia, a drugi raz - spłata tej właśnie kwoty kredytu.

Zaakcentować należy, że wykładnia taka jest również niekonstytucyjna, gdyż w nieuzasadniony sposób różnicuje sytuację podatników, którzy sprzedali nieruchomość zakupioną na kredyt i tych, którzy nieruchomość zakupili za własne środki. Tych pierwszych stawiałaby w sytuacji uprzywilejowanej, gdyż pozwalałaby im dwukrotnie korzystać z preferencji co do tej samej kwoty - raz jako kosztu drugi raz jako zwolnienia. Tego rodzaju uprzywilejowanie nie znajduje jednak żadnego uzasadnienia w przepisach.

Zauważyć ponadto należy, że na gruncie badanej sprawy nie można zastosować zwolnienia, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że kredyt - o którym mowa we wniosku - nie jest kredytem zaciągniętym w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Tymczasem z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy wynika wprost, że ze zwolnienia od podatku korzystają wyłącznie podatnicy, którzy zaciągnęli kredyt (pożyczkę) właśnie w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania na spłatę kredytu mieszkaniowego wraz z odsetkami, zaciągniętego przez spółdzielnię na pokrycie kosztów budowy, nie uprawnia Zainteresowanej do skorzystania z dobrodziejstwa zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - w odniesieniu do pytań drugiego i trzeciego - należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że interpretację prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został złożony przez jednego ze współwłaścicieli sprzedanego mieszkania, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela, tj. dla męża Wnioskodawczyni.

Mąż Wnioskodawczyni, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.