ILPB2/4511-1-599/15-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 16 maja 2013 r. małżonkowie sprzedali mieszkanie w kwocie 110 000 zł, zakupione na kredyt w dniu I7 marca 2010 r. za kwotę 89 500 zł. Kredyt hipoteczny w banku rozliczony został w kwocie 86 797,74 zł. Pozostałą kwotę małżonkowie wydatkowali na remont odziedziczonego przez męża domu rodzinnego i tam wraz z dzieckiem zamieszkali. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że cały ten czas są małżeństwem i nie mają rozdzielności majątkowej. Po śmierci mamy męża, mąż odziedziczył część domu rodzinnego i w tej części małżonkowie zamieszkali.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki Wnioskodawczyni przeznaczone na remont odziedziczonego przez jej męża mieszkania stanowią wydatki na własne cele mieszkaniowe według art. 21, ust. 1, pkt 131 ustawy o PIT (w akcie notarialnym wpisano tylko imię i nazwisko męża Zainteresowanej).

Zdaniem Wnioskodawczyni - tak, ponieważ małżonkowie razem kupowali poprzednie mieszkanie, razem mieszkają i razem zabezpieczają mieszkanie ich dziecku, sobie nawzajem, są małżeństwem i nie mają rozdzielności majątkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawczyni i jej mąż w dniu 16 maja 2013 r. sprzedali mieszkanie w kwocie 110 000 zł, zakupione na kredyt w dniu I7 marca 2010 r. za kwotę 89 500 zł. Kredyt hipoteczny w banku rozliczony został w kwocie 86 797,74 zł. Pozostałą kwotę małżonkowie wydatkowali na remont odziedziczonego przez męża domu rodzinnego i tam wraz z dzieckiem zamieszkali. Wnioskodawczyni wskazała przy tym, że w akcie notarialnym wpisano tylko imię i nazwisko męża Zainteresowanej.

Jak już wskazano powyżej, zgodnie z ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Z kolei zgodnie z przepisem art. 21 ust. 26 ww. ustawy - przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Z istoty rozwiązania zawartego w ww. przepisach wynika, że aby kwota uzyskana z odpłatnego zbycia mogła korzystać z omawianego zwolnienia, podatnik winien przeznaczyć ją m.in. na remont własnego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, a więc budynku lub lokalu, do którego podatnikowi przysługuje tytuł własności. Warunek ten nierozerwalnie związany jest ze stwierdzeniem zawartym w zacytowanym art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d w związku z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak podkreślić, że z powyższego zwolnienia, związanego z przeznaczeniem uzyskanego przychodu w okresie dwóch lat licząc od końca roku, w którym został on uzyskany na remont budynku lub lokalu mieszkalnego, oprócz podatnika, będącego w momencie wydatkowania przychodu właścicielem lub współwłaścicielem budynku lub lokalu mieszkalnego, może również skorzystać podatnik, który przed upływem tego okresu nabędzie własność lub współwłasność budynku lub lokalu.

W przedmiotowej sprawie część domu (mieszkanie) została nabyta przez małżonka Zainteresowanej na podstawie dziedziczenia po zmarłej matce, co oznacza, że należy ona do majątku odrębnego małżonka. Zgodnie bowiem z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583) - z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich. Jednakże do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił. Tym samym nawet jeżeli nieruchomość będzie nabyta przez jednego z małżonków podczas trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, ale sposób jej nabycia to dziedziczenie (a spadkodawca inaczej nie postanowił), wówczas wchodzi ona do majątku odrębnego tego małżonka, który nabył nieruchomość w drodze dziedziczenia.

W omawianej sprawie oznacza to, że Wnioskodawczyni przeznaczyła środki uzyskane z odpłatnego zbycia przypadającego na nią udziału we wspólnym mieszkaniu na remont części budynku mieszkalnego (mieszkania), którego jedynym właścicielem jest małżonek Wnioskodawczyni. Nieruchomość nabyta w drodze dziedziczenia przez jednego z małżonków co do zasady nie wchodzi bowiem do majątku wspólnego małżonków. Stanowi majątek odrębny wyłącznie tego małżonka, który nabył ją w spadku. Oznacza to, że środki ze sprzedaży nie zostały wydatkowane przez Wnioskodawczynię na remont mieszkania, do którego Wnioskodawczyni przysługuje tytuł własności lub współwłasności. Zatem takie wydatkowanie środków ze sprzedaży nie uprawnia do zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano wcześniej, należy zwrócić uwagę, że art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera przymiotnik "własny". Przy interpretacji tych przepisów przymiotnika "własny" nie można pominąć. "Własny" zaś to taki, który stanowi własność lub współwłasność podatnika. Racjonalny ustawodawca w art. 21 ust. 26 ww. ustawy zapisał, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W analizowanym w niniejszej sprawie stanie faktycznym sposób przeznaczenia przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych na remont mieszkania należącego do małżonka - wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni - nie jest realizacją własnego celu mieszkaniowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie jest właścicielem (współwłaścicielem) mieszkania, a to oznacza, że nie remontuje własnego mieszkania, do którego posiada tytuł prawny i o którym jest mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wylicza katalog wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Katalog wydatków ma charakter wyczerpujący a nie przykładowy. Tylko wydatki poniesione na remont własnego domu lub lokalu mieszkalnego wypełniają dyspozycję własnego celu mieszkaniowego. Zatem, aby Wnioskodawczyni mogła skorzystać z omawianego zwolnienia musiałaby remontować mieszkanie, do którego przysługiwało jej prawo własności lub współwłasności. Ponoszenie nakładów w mieszkaniu, które stanowi własność małżonka, nie daje Wnioskodawczyni żadnego prawa własności ani współwłasności do mieszkania, a zatem nie można mówić o realizacji własnego celu mieszkaniowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro tak, to taki sposób wydatkowania środków z odpłatnego zbycia, na remont mieszkania, do którego Wnioskodawczyni nie ma prawa własności będzie dla niej stanowił jedynie nakłady w cudzym lokalu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jedynym właścicielem części budynku (mieszkania) jest małżonek Wnioskodawczyni. Zainteresowana nie wskazała, że małżonkowie zamierzają w przyszłości, a zwłaszcza w terminie dwóch lat licząc od końca roku, w którym Zainteresowana uzyskała przychód ze zbycia wspólnego mieszkania rozszerzyć wspólność majątkową, czy też zawrzeć inną umowę, w wyniku której Zainteresowana stanie się właścicielką lub współwłaścicielką przedmiotowej części budynku.

Zatem w tak przedstawionych we wniosku okolicznościach sprawy, wydatkowanie środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży wspólnego mieszkania, na remont części domu mieszkalnego (mieszkania), do którego Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo własności ani współwłasności, nie uprawnia Zainteresowanej do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany bowiem przez Wnioskodawczynię przychód nie został przeznaczony w tym przypadku na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.