ILPB2/4511-1-487/15-4/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 11 sierpnia 2015 r. nr ILPB2/4511-1-487/15-2/WS, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 11 sierpnia 2015 r., skutecznie doręczono dnia 14 sierpnia 2015 r., zaś w dniu 24 sierpnia 2015 r. (data nadania 19 sierpnia 2015 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną (małżeńska wspólność majątkowa) w trakcie budowy domu jednorodzinnego, w celu zaspokojenia dostawy wody i odprowadzania ścieków, zwrócili się w 2011 r. z prośbą o uzgodnienie dokumentacji projektowej na budowę przyłącza i sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do PSp. z o.o. zaspokajającego zbiorowe potrzeby mieszkańców Gminy w zakresie dostawy wody i odprowadzania ścieków. Wcześniej, tj. 25 marca 2011 r. Wnioskodawca opłacił i otrzymał warunki techniczne na wykonanie przyłącza i sieci wodociągowo-kanalizacyjnej od ww. spółki. Wnioskodawca poniósł również koszty projektu na budowę sieci wodociągowej w kwocie 2 300 zł. Sp. z o.o. dokonało uzgodnień w zakresie dokumentacji projektowej. Dnia 31 maja 2011 r. zostało wydane pozwolenie na budowę sieci. Dnia 6 czerwca 2012 r. został złożony wniosek do urzędu miasta i gminy o pomoc w przyśpieszeniu wykonania rozbudowy sieci wodociągowej pod potrzeby powstającego budynku mieszkalnego. Dnia 9 lipca 2012 r. Spółka poinformowała Wnioskodawcę, że rozbudowa sieci wodociągowej na terenie wskazanej działki nie jest ujęta w planie rozwoju i modernizacji Spółki na lata 2012-2014 ze względu na brak środków finansowych. W związku z otrzymaną odpowiedzią, po wcześniejszych uzgodnieniach z przedstawicielami Spółki, Wnioskodawca podjął się budowy sieci wodociągowej na własny koszt. W wyniku zaistniałej sytuacji dnia 8 października 2012 r. zawiadomił powiatowy inspektorat nadzoru budowlanego o zamierzonym terminie rozpoczęcia robót budowlanych pod nazwą "Budowa sieci wodociągowej przebiegającej przez działki oraz przyłącza wodociągowego dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego będącego w budowie". Wykonanie zadania zostało zlecone Sp. z o.o. ze względu na doświadczenie w wykonywaniu tego typu inwestycji.

Dnia 31 października 2012 Wnioskodawca zawarł z Sp. z o.o. umowę na wykonanie i przekazanie sieci wodociągowej. W umowie tej wskazano jako Wykonawcę Sp. z o.o., jako Inwestora - Wnioskodawcę. Inwestor w umowie oświadczył, że posiada projekt budowlany sieci wodociągowej, warunki techniczne wydane na sieć przez Sp. z o.o. oraz uzyskał pozwolenie na budowę sieci z dnia 31 maja 2011 r. Na tej podstawie zlecił Spółce wybudowanie sieci wodociągowej, a Wykonawca zobowiązuje się tą sieć wybudować oraz w następstwie czasu przejąć na własność. Obydwie strony zobowiązały się działać wspólnie przy realizacji inwestycji. Przed rozpoczęciem budowy, Inwestor zobowiązał się wpłacić na rzecz Spółki zaliczkę w kwocie 8 500,00 zł, która miała pokryć wartość wynagrodzenia za odpłatne przeniesienie sieci (zaliczka została wpłacona dnia 25 września 2012 r. na podstawie faktury). Po wybudowaniu sieci i podpisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego, Inwestor zgodnie z umową przeniósł na Wykonawcę prawo własności sieci wraz z całą dokumentacją techniczną. W załączeniu przedstawiono umowę z dnia 31 października 2012 r.

Dnia 10 września 2013 r. Komisja Odbiorcza w składzie: przedstawiciel Wykonawcy i Inwestor, przeprowadziła odbiór techniczny przyłącza wody i podpisała protokół odbioru końcowego, co stanowiło podstawę pisemną zakończenia inwestycji. Dnia 24 stycznia 2014 r. została zawarta umowa pomiędzy Sp. z o.o. a Inwestorem, w której szczegółowo zawarto warunki rozliczenia z tytułu budowy i przekazania sieci wodociągowo-kanalizacyjnej na rzecz Spółki. Do umowy został dołączony protokół przekazania dokumentów dotyczących budowy sieci wodociągowej. Dlatego też Wnioskodawca nie posiada wszystkich dokumentów dotyczących inwestycji. W § 1 pkt 3 strony oświadczyły, że Spółka wykonała sieć siłami własnymi przy udziale finansowym Inwestora w kwocie 8 500 zł. Następnie prawo własności przysługuje Spółce od dnia 10 września 2013 r., na podstawie umowy z dnia 31 października 2012 r. oraz protokołu odbioru końcowego. W umowie opisano również sposób rozliczenia wpłaconej 25 września 2012 r. zaliczki na zakup materiałów w kwocie 8 500 zł w następujący sposób:

2500 zł zostało przeksięgowane na należność z tytułu opłaty za dostarczoną wodę (kompensata), pozostała kwota 6000 zł - zwrócona na konto Inwestora. Zwrot kwoty 6000 zł zamknął roszczenia Inwestora w stosunku do Spółki oraz potwierdził przeniesienie własności sieci na Spółkę za wynagrodzeniem.

W 2015 r. Wnioskodawca otrzymał PIT-8C za 2014 od Sp. z o.o., w którym określono rodzaj przychodu w poz. 24 (z tytułu przeniesienia własności sieci) na kwotę 6000 zł.

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca wskazał następujące terminy:

* data przyłączenia do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do Sp. z o.o. - 10 września 2013 r. - zgodnie z protokołem odbioru końcowego z dnia 10 września 2013 r. oraz paragrafem 4 pkt 1 i 3 umowy z dnia 31 października 2012 r.

* ostateczna data odpłatnego zbycia (przekazania) - 31 stycznia 2014 r. (zgodnie z paragrafem 2 pkt 1 ust. 2, pkt 2 umowy z dnia 24 stycznia 2014 r.).

Procedura odpłatnego zbycia (przekazania) sieci składała się z kilku etapów:

* wybudowanie sieci i podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego dnia 10 września 2013 r.

* przekazanie dokumentów dotyczących budowy sieci wodociągowej - dnia 24 stycznia 2014 r.

* zapłata wynagrodzenia za nabycie własności sieci - (zgodnie z umową z dnia 31 stycznia 2014 r., faktyczny termin zapłaty - 3 lutego 2014 r.), która w całości wyczerpała roszczenia Inwestora w stosunku do Sp. z o.o. z tytułu przeniesienia własności sieci wodociągowej.

Przyłączenie do sieci nastąpiło przed odpłatnym przekazaniem sieci Sp. z o.o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w oparciu o opisany stan faktyczny Wnioskodawca prawidłowo odniósł się do przepisów podatkowych, uwzględniając w zeznaniu rocznym PIT-36 za 2014 rok w poz. 82 kwotę poniesionych kosztów związanych z budową sieci i odpłatnym jej przekazaniem do wysokości wykazanych przychodów (tekst jedn.: 6 000 zł).

2. Czy koszty te powinny być uwzględnione w wyższej kwocie, tj. 10 951,20 zł (obejmując warunki techniczne - 151,20 zł, koszty projektu na budowę sieci - 2300 zł oraz kwotę zaliczki na wykonanie sieci 8500 zł).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a odpłatne zbycie nie stanowiło przychodu z działalności gospodarczej i miało miejsce przed upływem 6 m-cy licząc od ostatniego dnia, w którym nabyto rzeczy (nabycie i przekazanie w dniu podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego tj. 10 września 2013 r. sfinalizowane umową z dnia 24 stycznia 2014 r.). Zdaniem Wnioskodawcy, art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków daje gminie lub jej jednostkom organizacyjnym możliwość rozliczenia nakładów poniesionych przez osobę fizyczną na wytworzenie na własny koszt urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych. Przepis ten stanowi, że osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne mogą przekazać je odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu na warunkach uzgodnionych w umowie. W niniejszej sprawie Inwestor (czyli Wnioskodawca) przekazał wybudowane z własnych środków urządzenia wodociągowe Sp. z o.o., a Sp. z o.o. przyłączyło urządzenia do sieci i nabyło je na własność za odpowiednim wynagrodzeniem. W opisanym przypadku, Wnioskodawca zawarł stosowną umowę z Sp. z o.o., spełnił jej wszelkie warunki, a przedsiębiorca odpłatnie przejął urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne, także wywiązując się z umowy (nie miał znaczenia tu fakt, że Sp. z o.o. było jednocześnie Wykonawcą w zakresie budowy sieci i przyłącza wodociągowo-kanalizacyjnego). Nabycie (wytworzenie) przez Wnioskodawcę urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych nastąpiło w miesiącu wrześniu 2013, w tym samym dniu - dniu podpisania protokołu odbioru końcowego nastąpiło ich zbycie i przekazanie na rzecz Sp. z o.o. Fizyczna zapłata za przekazanie sieci nastąpiła 3 lutego 2014 r. (po podpisaniu umowy finalizującej inwestycję i transakcję). Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przekazał odpłatnie urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne (po fizycznym połączeniu z siecią uzyskujące status samoistnej rzeczy ruchomej) i miał obowiązek wykazać przychód w poz. 81 PIT-36 za 2014, a tym samym miał prawo do pomniejszenia przychodu o koszty nabycia (koszty wytworzenia sieci) poniesione ze środków własnych i prawidłowo udokumentowane.

Tak więc Wnioskodawca w zeznaniu rocznym PIT-36 za 2014 w poz. 81 ujął przychód w kwocie 6 000 zł oraz do tej wysokości koszty uzyskania przychodu.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż koszty można ująć w wysokości faktycznie poniesionych wydatków, jednak nie jest to konieczne, gdyż wykazanie straty ze zbycia rzeczy nie ma wpływu na wysokość zobowiązania podatkowego. Ponadto na podstawie art. 9 ust. 3a pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie można w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych odliczyć straty z odpłatnego zbycia rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Dlatego też Wnioskodawca nie ujął kosztów w faktycznej wysokości, a jedynie do kwoty wykazanego przychodu.

W związku z powyższym nie powstało zobowiązanie podatkowe wobec urzędu skarbowego. Cała transakcja nie spowodowała powstania dochodu, a tym samym pozostała neutralna na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie innych niż nieruchomość rzeczy następuje przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wybudował sieć wodociągowo - kanalizacyjną.

Stosownie do art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 139), osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie. Stosownie do art. 31 ust. 2 ww. ustawy, przekazywane urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w odrębnych przepisach. Na podstawie art. 31 ust. 3 ww. ustawy, należność za przekazane urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne może być rozłożona na raty lub uwzględniona w rozliczeniach za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków.

Zgodnie z art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), urządzenia, między innymi wodociągowo-kanalizacyjne, z chwilą ich fizycznego połączenia z siecią należącą do gminy czy przedsiębiorstwa przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnych rzeczy ruchomych.

Jak wskazuje się w orzecznictwie (np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt II FSK 421/11): (...) Urządzenie wodociągowo-kanalizacyjne, służące do doprowadzania do nieruchomości wody i odprowadzania z niej ścieków, z chwilą połączenia z siecią przestaje być częścią składową nieruchomości, uzyskując status samoistnej rzeczy ruchomej. Wynagrodzenie otrzymane przez osobę, która urządzenie takie wybudowała z własnych środków i zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) odpłatnie przekazała je gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, stanowi przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) (...).

Powołany przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy stanowi, że źródłem przychodu jest odpłatne zbycie innych rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że przyłączenie do sieci do Sp. z o.o. nastąpiło dnia 10 września 2013 r., natomiast ostateczna data odpłatnego zbycia (przekazania) miała miejsce 31 stycznia 2014 r.

W przedmiotowej sprawie znajdzie zatem zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ mamy tu do czynienia z odpłatnym zbyciem rzeczy - w momencie zbycia, sieć wodociągowo-kanalizacyjna miała status rzeczy ruchomej, a odpłatne zbycie ww. sieci nastąpiło przed upływem 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło przyłączenie sieci do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej Sp. z o.o.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ww. ustawy, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Jednakże zgodnie z art. 9 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy, przepis ust. 3 nie ma zastosowania do strat z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,

* nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,

* zostały właściwie udokumentowane.

Uzyskany dochód wykazuje się w zeznaniu, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji "inne źródła", w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym i w tym terminie wpłaca się różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 45 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca uzyskał przychód z odpłatnego zbycia rzeczy, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustalony dochód z ww. tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca prawidłowo odniósł się do przepisów podatkowych, uwzględniając w zeznaniu rocznym PIT-36 za 2014 rok kwotę poniesionych kosztów związanych z budową sieci i odpłatnym jej przekazaniem do wysokości wykazanych przychodów, a nie w kwocie wyższej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.