ILPB2/4511-1-477/15-6/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 14 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 14 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 30 lipca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-477/15-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 30 lipca 2015 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 3 sierpnia 2015 r.), w dniu 10 sierpnia 2015 r. (data nadania 5 sierpnia 2015 r.) do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest członkiem stowarzyszenia. Stowarzyszenie w swoich celach statutowych ma zapisane: Stowarzyszenie za swoje główne cele ma: nabycie nieruchomości składającej się z trzech działek o nr x, y, z, wybudowanie garaży (o konstrukcji murowanej) dla pojazdów samochodów, przeniesienie praw własności wybudowanych garaży na członków Stowarzyszenia, rozwiązanie Stowarzyszenia.

Nieruchomość została nabyta, garaże zostały wybudowane, a stowarzyszenie szykuje się do realizacji kolejnego celu, czyli do przeniesienia praw własności do wybudowanych garaży na członków Stowarzyszenia.

Wszystkie powyższe cele realizowane były i są tylko ze składek członkowskich. Stowarzyszenie nigdy nie prowadziło i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Tytuł umowy notarialnej przygotowanej przez notariusza brzmi: Umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności.

Umowa ta stanowi wykonanie zobowiązania statutowego Stowarzyszenia, którym jest przeniesienie prawa własności do wybudowanych garaży na członka Stowarzyszenia.

Przeniesienie własności będzie nieodpłatne.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że wartość nabytej przez niego nieruchomości mieści się w wartości przysługującego mu przed tym nabyciem udziału w składkach członkowskich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle powyższych faktów, po podpisaniu aktu notarialnego Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

2. Jeżeli tak, to czy wniesione przez niego do Stowarzyszenia składki członkowskie, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przeniesienie własności nie jest źródłem przychodu i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie, w opinii Wnioskodawcy, po podpisaniu aktu notarialnego nie będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów - art. 9 ust. 2.

Z powyższego wynika zatem, że podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wynika z art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Jednak, aby zastosowanie mogły znaleźć postanowienia tej ustawy, w konkretnej sytuacji, u podatnika musi powstać przychód. Następnie przychów ten musi mieścić się w katalogu źródeł przychodów zdefiniowanych w ustawie podatkowej.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z tego względu do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się np. środków finansowych uzyskanych z tytułu zawarcia umowy kredytu (pożyczki), gdyż w takich przypadkach kredytobiorca otrzymuje co prawda do swojej dyspozycji określoną kwotę pieniędzy, jednak jest zobligowany do jej zwrotu w określonym terminie. Innymi słowy przychodem jest "coś" co w wyniku zaistniałych zdarzeń zwiększa majątek podatnika.

Na gruncie analizowanej sprawy Wnioskodawca wyjaśnił, że głównym celem założonego stowarzyszenia było:

Wszystkie powyższe cele realizowane były i są tylko ze składek członkowskich. Stowarzyszenie nigdy nie prowadziło i nie prowadzi działalności gospodarczej. Nadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że wartość nabytej przez niego nieruchomości mieści się w wartości przysługującego mu przed tym nabyciem udziału w składkach członkowskich.

W świetle przedstawionych okoliczności faktycznych oraz prawnych należy stwierdzić, że w związku z podpisaniem umowy nieodpłatnego ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty tego podatku. Wskazana we wniosku czynność nie stanowi bowiem żadnego ze źródeł przychodu, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z ww. względów stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.