ILPB2/4511-1-279/16-2/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2016 r. (data wpływu 6 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 6 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 22 grudnia 2014 r. Zarząd S.A. (pracodawcy) przyjął Uchwałę w sprawie wdrożenia edycji Programu Dobrowolnych Odejść. Na podstawie wyżej wymienionej Uchwały Dyrektor Oddziału wydał dnia 24 grudnia 2014 r. pismo okólne w sprawie wdrożenia edycji Programu Dobrowolnych Odejść w Oddziale. Załącznik do powyższego pisma okólnego stanowił Regulamin edycji Programu Dobrowolnych Odejść. Zgodnie z § 4 ust. 3 pkt a)-c) Regulaminu, wniosek o przystąpienie do Programu Dobrowolnych Odejść miał prawo złożyć każdy pracownik Spółki zatrudniony na podstawie umowy na czas nieokreślony, który: a) jest objęty gwarancjami zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej i nie posiada prawa do świadczenia emerytalnego; b) jest objęty gwarancjami zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej i posiada prawo do świadczenia emerytalnego; c) nie jest objęty gwarancjami zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej i nie posiada prawa do świadczenia emerytalnego, ale posiada minimum 10 staż pracy u Pracodawcy funkcjonującego w Spółce.

Sytuację Wnioskodawcy opisuje przytoczony wyżej pkt a) § 4 ust. 3 Regulaminu, tj. był pracownikiem Spółki zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Równocześnie był objęty gwarancjami zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej. Jednocześnie nie posiadał i nadal nie posiada prawa do świadczenia emerytalnego. Przystąpienie uprawnionego Pracownika do Programu Dobrowolnych Odejść było dobrowolne, ale jednocześnie uzależnione od zgody Pracodawcy, która była poprzedzona szczegółową analizą efektywności ekonomicznej konkretnego Pracownika. Wdrożenie edycji Programu Dobrowolnych Odejść było działaniem zmierzającym do optymalizacji zatrudnienia mającej na celu przygotowanie Spółki do efektywnego i skutecznego funkcjonowania na konkurencyjnym rynku energii.

Biorąc pod uwagę niepewną sytuację swojego miejsca pracy po ustaniu gwarancji zatrudnienia wynikających z Umowy Społecznej, Zainteresowany podjął decyzję o złożeniu wniosku o przystąpienie do edycji Programu Dobrowolnych Odejść w ramach pierwszego etapu realizowanego w terminie od dnia 29 grudnia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r. Wniosek Zainteresowanego został zaopiniowany pozytywnie przez bezpośredniego przełożonego oraz przez Kierownika (Dyrektora) Pionu. Następnie w Centrali Spółki przeprowadzono szczegółową analizą efektywności ekonomicznej osoby Wnioskodawcy jako Pracownika. Decyzje Dyrektora Departamentu HR w Centrali Spółki oraz Pracodawcy dotyczące zgody na rozwiązanie z Zainteresowanym umowy o pracę w ramach edycji Programu Dobrowolnych Odejść były pozytywne.

Dnia 30 czerwca 2015 r. Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę z Pracodawcą na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z ustawą z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.). Wysokość przyznanego Wnioskodawcy odszkodowania wynika z § 8 Regulaminu edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A. Pracownikowi Spółki zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, który równocześnie jest objęty gwarancjami zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej i nie posiada prawa do świadczenia emerytalnego, który przystąpi do I etapu Programu przysługuje do 26 średnich miesięcznych wynagrodzeń danego pracownika.

Kwota przysługującego Wnioskodawcy Odszkodowania PDO wyniosła: 132 350,53 PLN brutto. Ponadto, na podstawie § 8 ust. 4 Regulaminu, kwota odszkodowania została powiększona o odprawę pieniężną, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.). Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 pkt 3 wyżej wymienionej ustawy, Zainteresowany otrzymał należną dodatkowo odprawę pieniężną w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia w wysokości 16 250,13 PLN brutto. Łącznie w związku z rozwiązaniem z Pracodawcą umowy o pracę w ramach edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A. Zainteresowany otrzymał zgodnie z umową podpisaną dnia 30 czerwca 2015 r. kwotę 148 600,66 PLN brutto, które zostały wypłacone mu w dwóch ratach.

Dnia 6 lipca 2015 r. Wnioskodawca otrzymał 57 400,00 PLN netto (70 000,00 PLN brutto) oraz dnia 25 stycznia 2016 r. - 64 452,66 PLN netto (78 600,66 PLN brutto). Od obu kwot brutto płatnik pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 8%. Na kwotę łączną otrzymaną w ramach edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A., tj. 148 600,66 PLN brutto składają się następujące pozycje:

Biorąc pod uwagę powyższe, Zainteresowany podkreślił, że wypłacone mu Odszkodowanie PDO stanowi odszkodowanie, które ma na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych Wnioskodawcy i jego rodziny w sytuacji utraty źródła dochodu. Ponadto, stanowi ono również zadośćuczynienie doznanej szkody w postaci braku możliwości osiągania dochodu. Identyczną wykładnię językową zastosowano w Regulaminie edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A. Zgodnie z § 4 ust. 9 Regulaminu, gdzie podano definicję dobrowolnego odszkodowania z Programu, jest to kwota pieniężna dla Uprawnionego Pracownika z tytułu jego roszczeń ze stosunku pracy wypłacona w wyniku rozwiązania umowy o pracę. Podstawą prawną do wypłaty świadczeń pieniężnych (kwota odszkodowania PDO oraz trzymiesięczna odprawa ustawowa) jest Regulamin edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A., który został przyjęty dnia 22 grudnia 2014 r. przez Zarząd S.A. Uchwałą. Regulamin edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A. stanowi więc regulamin, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141 - tekst jednolity).

Jak podał Wnioskodawca, zgodnie z powyższym opisem zaistniałego stanu faktycznego na kwotę łączną odszkodowania wypłaconego Zainteresowanemu przez pracodawcę składają się dwie pozycje. Przedmiotem niniejszego wniosku jest jedynie (również opisana wyżej) wartość Odszkodowania PDO.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota wypłaconego Wnioskodawcy Odszkodowania PDO z tytułu rozwiązania umowy o pracę na podstawie edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A. w kwocie 132 350,53 PLN brutto jest wolna od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 - tekst ujednolicony).

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość Odszkodowania PDO będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 - tekst ujednolicony).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 - tekst ujednolicony) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody poza ustawowymi wyjątkami. Ponadto w świetle art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 199I r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 - tekst ujednolicony), źródłem przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami (z pewnymi wyjątkami) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z m.in. stosunku służbowego i stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Biorąc pod uwagę powyższe należałoby stwierdzić, że przychodem ze stosunku pracy są wszelkie wypłaty i świadczenia, które maja swoje źródło w łączącym pracownika i pracodawcę stosunku służbowym.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Natomiast zgodnie z art. 9 § 1 Kodeksu pracy, ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Jak wykazano w opisie stanu faktycznego, podstawą prawną do wypłaty Odszkodowania PDO był Regulamin edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A., który został przyjęty dnia 22 grudnia 2014 r. przez Zarząd S.A. Uchwałą. Regulamin edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A. stanowi więc regulamin, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141 - tekst jednolity).

Wysokość i zasady otrzymania odszkodowania wynikają więc wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe spełniona została przesłanka wykazana w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zarówno zasady, jak i wysokość, otrzymanego przez Wnioskodawcę odszkodowania wynikają wprost z regulaminu, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Wartość Odszkodowania PDO nie jest zawarta również na liście wyłączeń w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane przez Zainteresowanego Odszkodowanie PDO nie stanowi:

* określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

* odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiazywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

* odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

* odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

* odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarcza,

* odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

* odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Wypłacone Wnioskodawcy Odszkodowanie PDO ma mu zadośćuczynić za stratę w związku z brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Ponadto Odszkodowanie PDO stanowi odszkodowanie, które ma na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych Zainteresowanego i jego rodziny w sytuacji utraty źródła dochodu. Ponadto stanowi ono również zadośćuczynienie doznanej szkody w postaci braku możliwości osiągania dochodu. Zgodnie z definicją słownikową podaną w Wielkim Słowniku Języka Polskiego odszkodowanie to: pieniądze wypłacane komuś jako zadośćuczynienie za poniesione przez niego straty i krzywdy (http://wsjp.pl/do_druku.php...id_hasla=28951id_znaczenia=2834301). Innymi słowy, odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody jakiego doznał poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach (majątkowych i niemajątkowych) chronionych przez prawo.

Zgodnie z powyższą wykładnią językową, otrzymane przez Wnioskodawcę Odszkodowanie PDO ma charakter odszkodowania, które ma na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych Wnioskodawcy i jego rodziny w sytuacji utraty źródła dochodu oraz równocześnie zadośćuczynienie doznanej szkody w postaci braku możliwości osiągania dochodu.

W ocenie Wnioskodawcy, jego Odszkodowanie PDO wypełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż:

1. Otrzymane przez Zainteresowanego Odszkodowanie PDO jest świadczeniem pieniężnym w postaci odszkodowania;

2. wysokość i zasady przyznania Odszkodowania PDO wynikają wprost z Regulaminu, który jest regulacją prawną, o której mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Jak podał Zainteresowany, jego stanowisko potwierdzają liczne interpretacje indywidualne w powyższym zakresie np.: interpretacja indywidualna o sygnaturze ILPB2/4511-1-1216/15-3/AK z dnia 18 grudnia 2015 wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, interpretacja indywidualna o sygnaturze IBPB-2-1/4511-497/I5/MD z dnia 29 grudnia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja indywidualna o sygnaturze ITPB2/4511-92115/MU z dnia 17 grudnia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, interpretacja indywidualna o sygnaturze ITPB2/4511-910/15/ENB z dnia 14 grudnia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, interpretacja indywidualna o sygnaturze ITPB2/4511-968/15/RS z dnia 22 grudnia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Artykuł 12 ust. 1 ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Stosownie do art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy, ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lud zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda, w doktrynie i judykaturze powszechne jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia zadośćuczynienia z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym), jednakże tego rodzaju rozróżnienia nie dokonują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że dnia 30 czerwca 2015 r. Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę z Pracodawcą na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z ustawą z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Wysokość przyznanego Wnioskodawcy odszkodowania wynika z § 8 Regulaminu edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A. Kwota przysługującego Wnioskodawcy Odszkodowania PDO wyniosła: 132 350,53 PLN brutto. Zainteresowany podkreślił, że wypłacone mu Odszkodowanie PDO stanowi odszkodowanie, które ma na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych Wnioskodawcy i jego rodziny w sytuacji utraty źródła dochodu. Ponadto, stanowi ono również zadośćuczynienie doznanej szkody w postaci braku możliwości osiągania dochodu. Identyczną wykładnię językową zastosowano w Regulaminie edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A. Zgodnie z § 4 ust. 9 Regulaminu, gdzie podano definicję dobrowolnego odszkodowania z Programu, jest to kwota pieniężna dla Uprawnionego Pracownika z tytułu jego roszczeń ze stosunku pracy wypłacona w wyniku rozwiązania umowy o pracę. Podstawą prawną do wypłaty świadczeń pieniężnych (kwota odszkodowania PDO oraz trzymiesięczna odprawa ustawowa) jest Regulamin edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A., który został przyjęty dnia 22 grudnia 2014 r. przez Zarząd S.A. Uchwałą. Regulamin edycji Programu Dobrowolnych Odejść w S.A. stanowi więc regulamin, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, który to przepis na mocy art. 14 ustawy zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do dochodów uzyskanych z tego tytułu od 1 stycznia 2014 r. Skoro bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowe odszkodowanie zostało wypłacone na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, to spełniona została w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten w nowym brzmieniu wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks Pracy.

Mając na uwadze powyższe uregulowania należy stwierdzić, że kwota odszkodowania, otrzymanego przez Wnioskodawcę od pracodawcy na mocy Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść korzysta ze zwolnienia z opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 14 i art. 17 pkt 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Wysokość i zasady ustalania ww. odszkodowania wynikają z Regulaminu, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy. Uznać więc należy, że Zainteresowany nie ma obowiązku odprowadzania podatku dochodowego z ww. tytułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, o uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.