ILPB2/4511-1-223/15-4/TR - Ustalenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 8 czerwca 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/4511-1-223/15-4/TR Ustalenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 29 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 22 maja 2015 r. nr ILPB2/4511-1-223/15-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 22 maja 2015 r. (skutecznie doręczono w dniu 25 maja 2015 r.), zaś w dniu 29 maja 2015 r. (data nadania 27 maja 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2008 na podstawie postanowienia spadkowego Zainteresowana nabyła nieruchomość w udziale 1/3 części wraz z córką i synem w tych samych udziałach. Postanowienie dotyczyło spadku po mężu Wnioskodawczyni, który zmarł 27 kwietnia 2007 r. Łącznie więc Zainteresowana posiadała w danej nieruchomości 3/4 części.

W dniu 1 marca 2011 r. nastąpił dział spadku, w wyniku czego Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką całej nieruchomości (przyznanie na wyłączną własność odbyło się bez obowiązku spłat na rzecz uczestników postępowania).

W tym samym roku, czyli w 2011 r., nastąpiło zniesienie współwłasności tego lokalu (pierwotnie Zainteresowana była właścicielką udziału w nieruchomości). W wyniku zniesienia współwłasności nie nabyła nic ponad swój udział. W dniu 19 lutego 2015 r. Zainteresowana zbyła samodzielny wyodrębniony lokal.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana podała, co następuje.

Prawo własności zabudowanej nieruchomości, zapisanej w księdze wieczystej w udziale 2/3 części pierwotnie przysługiwała Wnioskodawczyni i mężowi Wnioskodawczyni na prawach wspólności ustawowej.

Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 7 maja 2008 r. stwierdził, że spadek po swoim mężu, zmarłym 27 kwietniu 2007 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z dziećmi po 1/3 części.

Wskutek postępowania sądowego o podział majątku wspólnego i dział spadku, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 1 marca 2011 r. przyznano Wnioskodawczyni udział 2/6 części w prawie własności nieruchomości bez obowiązku spłat na rzecz współspadkobierców, w wyniku czego przysługiwał Zainteresowanej udział 2/3, a A. udział 1/3 w prawie własności przedmiotowej nieruchomości.

Aktem notarialnym z dnia 25 lipca 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z A. dokonali zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności dwóch lokali i przyznanie ich na wyłączną własność dotychczasowym współwłaścicielom.

Należy podkreślić, że wartości poszczególnych lokali odpowiadały wartości posiadanych udziałów we współwłasności. Zatem z tytułu umowy zniesienia współwłasności nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej, gdzie uczestnikami byli A. i Zainteresowana podatku nie pobrano na podstawie art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, co wynikało z zaświadczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 10 sierpnia 2011 r.

W dniu 19 lutego 2015 r. aktem notarialnym Zainteresowana sprzedała lokal nr 1, który jej przypadł w wyniku opisanej wyżej czynności notarialnej zniesienia współwłasności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości Zainteresowana musi zapłacić podatek dochodowy i w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, datą nabycia jest rok śmierci męża Zainteresowanej, a dział spadku który nastąpił w 2011 r. był tylko jego "konkretyzacją". Taką informację sprecyzowały już liczne wyroki NSA i tak np.: NSA w Gliwicach z dnia 11 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 1251/2, NSA w Poznaniu z dnia 18 października 2012 r. sygn. akt I SA/Po 553/12, NSA z dnia 5 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1276/2007.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana podała, co następuje.

W wyniku działu spadku i podziału majątku wspólnego, dokonanego postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 1 marca 2011 r. Wnioskodawczyni nabyła udziały od swoich dzieci łącznie 2/9 części, podczas gdy posiadała już 2/6 części jako udział w majątku wspólnym i 1/9 część z tytułu dziedziczenia, zatem nabyty w ramach działu spadku udział w nieruchomości - w ocenie Zainteresowanej - mieści się w wartości udziału przysługującego uprzednio w masie spadkowej.

W powołanym stanie faktycznym, zastosowanie winien znaleźć przepis statuujący zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z którym odpłatne zbycie nieruchomości jest źródłem przychodu, jeśli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Spadek, tj. prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jednego lub kilku spadkobierców, a potwierdzeniem tego jest postanowienie o stwierdzeniu nabycia praw do spadku (art. 922 § 1 k.c. i art. 669 k.p.c.). Pomiędzy spadkobiercami powstaje współwłasność w częściach ułamkowych. Każdy ze współwłaścicieli jest właścicielem całej rzeczy, ale żaden nie jest właścicielem całości. Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 1035 k.c.). Żadnemu ze współwłaścicieli nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy. Rzecz jako całość, jak i każda część tej rzeczy, należy do wszystkich współwłaścicieli.

Zniesienie współwłasności następuje przez dział spadku, który musi być poprzedzony stwierdzeniem nabycia praw do spadku. Uprawnionym do nabycia własności rzeczy w drodze działu spadku jest wyłącznie spadkobierca danego spadkodawcy. Prawo to nabywa się w drodze dziedziczenia po spadkodawcy, a nie od innego spadkobiercy. W wyniku dziedziczenia dochodzi do powstania wspólności majątku spadkowego. Wspólność ta nie jest tożsama ze wspólnością w częściach ułamkowych w rozumieniu przyjętym w art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, gdyż jej przedmiotem jest spadek, a nie rzecz. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich i następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego.

Należy zauważyć, że nabycie w drodze spadku podlega wcześniej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn (obowiązek podatkowy w tym podatku powstaje w chwilą przyjęcia spadku, a zatem bez względu na jego ewentualny późniejszy dział) - por. wyrok NSA z dnia 3 października 2003 r. sygn. akt I SA/Kr 690/2002, opubl. ONSA 2004/2/86, wyrok NSA z dnia 10 lutego 1995 r. sygn. akt III SA 898/94, wyrok NSA z 12 października 2004 r. sygn. akt FSK 746/2004, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 czerwca 2008 r. I SA/Gl 171/2008 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie z dnia 20 października 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 928/2008), ze szczególnym uwzględnieniem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2011 r. sygn. akt II FSK 500/2010.

Właścicielem nieruchomości Zainteresowana stała się w drodze spadkobrania w 2007 r., zatem datą nabycia własności części nieruchomości będzie nie data nabycia jej w drodze działu spadku, lecz data nabycia jej w spadku, stąd wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych jest cały przychód z tytułu sprzedaży przez spadkobiercę części nieruchomości, której własność nabył w drodze działu spadku, jeżeli jej zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości drodze spadku i dlatego przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, dokonanej w 2015 r. podlegał będzie - także w ocenie Wnioskodawczyni - w całości zwolnieniu z podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności np. w wyniku śmierci jednego ze współmałżonków dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym, według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Powyższe wyjaśnienie oznacza, że z chwilą śmierci jednego z małżonków posiadane przez niego udziały w majątku wspólnym wchodzą w skład masy spadkowej po tym małżonku i podlegają dziedziczeniu.

Stosownie do art. 924 i art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zatem w niniejszej sprawie dniem nabycia przez Wnioskodawczynię i pozostałych spadkobierców (dzieci) spadku jest data śmierci małżonka Wnioskodawczyni. Tym samym, nabycie przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości po zmarłym mężu nastąpiło w wyniku spadku w roku 2007, co zostało następnie potwierdzone postanowieniem sądowym o stwierdzeniu nabycia spadku.

Istotne w omawianej sprawie jest również to, że w roku 2011 - po uprzednim przyjęciu spadku po mężu Zainteresowanej - dokonano podziału majątku wspólnego i działu spadku. Jak podała Zainteresowana, wskutek postępowania sądowego o podział majątku wspólnego i dział spadku, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 1 marca 2011 r. przyznano Wnioskodawczyni udział 2/6 części wprawie własności nieruchomości bez obowiązku spłat na rzecz współspadkobierców, w wyniku czego przysługiwał Zainteresowanej udział 2/3, a A. udział 1/3 w prawie własności przedmiotowej nieruchomości.

Z kolei w myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Dział spadku polega zatem na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej należącej do wszystkich współwłaścicieli, ponieważ współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Tak więc na skutek działu spadku następuje "konkretyzacja" składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. W rezultacie dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Jeżeli wartość nieruchomości nabytych w wyniku działu jest zgodna z wartością udziału posiadanego przed działem spadku, nie następuje nabycie podlegające opodatkowaniu, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości w drodze działu spadku (nawet jeżeli działu spadku dokonano bez spłat lub dopłat) w części przekraczającej udział spadkowy stanowi nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem. Bezsprzeczne jest, że przed datą działu spadku udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału (jeżeli nabywa majątek w dziale spadku o wartości większej od swojego udziału w spadku) były własnością pozostałych spadkobierców. Spadkobierca nie miał do nich żadnych praw aż do momentu działu spadku. Z chwilą działu spadku jedni spadkobiercy utracili własność udziałów nabytych przez siebie w spadku, a własność tę dopiero z tą chwilą nabywają inni spadkobiercy. Nie ma zatem prawnych podstaw do twierdzenia, że całą rzecz lub prawo nabywa spadkobierca w chwili śmierci spadkodawcy, skoro w tej dacie jest jedynie jednym ze współwłaścicieli rzeczy lub prawa. Taki spadkobierca nie jest w dacie śmierci spadkodawcy właścicielem całej rzeczy lub prawa, lecz jedynie właścicielem udziału w niej. Pozostałe udziały może nabyć, ale dopiero w wyniku dokonania innych czynności prawnych - od pozostałych spadkobierców. Tak więc co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w jego wyniku podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym dziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11 czy też wyrok Wojewódzkiego Administracyjnego w Białymstoku z 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 433/10, w którym sąd stwierdził, że " (...) momentem nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części obejmującej udział spadkowy będzie moment nabycia spadku, w pozostałym zaś zakresie - moment działu spadku".

Jak wynika z powyższego, spadek i dział spadku są dwiema różnymi podstawami nabycia w rozumieniu prawa cywilnego. Jak z kolei wskazano w opisanym we wniosku stanie faktycznym, w rozpatrywanej sprawie w roku 2011 Wnioskodawczyni nabyła od pozostałych współspadkobierców (dzieci) udziały w przedmiotowej nieruchomości na podstawie działu spadku.

Z opisanego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika zatem, że udziały w przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w trzech datach:

* na podstawie nabycia na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej,

* w roku 2007 - w spadku po zmarłym mężu,

* w roku 2011 - na podstawie działu spadku od pozostałych współspadkobierców (dzieci).

Następnie, jak podała Zainteresowana, aktem notarialnym z dnia 25 lipca 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z A. dokonali zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności dwóch lokali i przyznanie ich na wyłączną własność dotychczasowym współwłaścicielom. Co istotne - a nawet podkreślone przez Wnioskodawczynię - wartości poszczególnych lokali odpowiadały wartości posiadanych udziałów we współwłasności.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że w wyniku tegoż zniesienia współwłasności Zainteresowana nie nabyła kolejnych udziałów w przedmiotowej nieruchomości, gdyż wartość wyodrębnionego i nabytego w tenże sposób lokalu mieszkalnego mieściła się w wartości udziałów przypadających Zainteresowanej przed tymże zniesieniem współwłasności, ale po dziale spadku. Jednakże, niezależnie od tego, że w wyniku dokonanego w roku 2011 tegoż zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nie nabyła nowych udziałów w analizowanej nieruchomości, to i tak w roku 2011 nabyła udziały w tejże nieruchomości - co już wywiedziono wyżej - na podstawie działu spadku, w części przekraczającej uprzednio przysługującą jej po zmarłym mężu wartość udziału w masie spadkowej; jedno nie wyklucza bowiem drugiego.

W dniu 19 lutego 2015 r. aktem notarialnym Zainteresowana sprzedała lokal nr 1, który jej przypadł w wyniku opisanej wyżej czynności notarialnej zniesienia współwłasności.

Zatem, sprzedaż w roku 2015 lokalu mieszkalnego wyodrębnionego z ww. nieruchomości w części odpowiadającej udziałom nabytym na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej oraz w spadku roku 2007 nie stanowi źródła przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ upłynęło pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałom nabytym od dzieci w roku 2011 (na podstawie działu spadku), należy wskazać, co następuje.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Reasumując: dokonana w roku 2015 sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałom nabytym od dzieci w roku 2011 na podstawie działu spadku stanowi dla Zainteresowanej źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie upłynął pięcioletni okres wskazany w tymże przepisie.

Dochód z tegoż źródła podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e cyt. ustawy podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl