ILPB2/4511-1-2/15-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2014 r. (data wpływu 2 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytań nr 1, nr 2 w części dotyczącej wydatków poniesionych na wymianę dotychczas użytkowanych, zużytych składników lokalu, to jest: paneli podłogowych trwale związanych z podłożem i elementów niezbędnych do ich położenia, baterii łazienkowych; wydatków na gipsowanie, malowanie lub tapetowanie ścian, jak też wydatków na zakup i montaż elementów instalacji elektrycznej oraz gniazdek i włączników elektrycznych, nr 3, nr 5, nr 6 i nr 7,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 2 w części dotyczącej wydatków poniesionych na zakup i montaż półek do zabudowy wnęki w lokalu lub szafy wnękowej oraz na zakup karnisza, a także pytania nr 4.

W dniu 2 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni dnia 22 grudnia 2010 r., będąc stanu wolnego (rozwiedzioną) kupiła wraz z B. na współwłasność - w udziałach lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, położony w P., wraz z prawami związanymi (udziałem w nieruchomości wspólnej i w prawie użytkowania wieczystego). Udział w nabywanej nieruchomości, wyniósł: Wnioskodawczyni 6/10 części, a B. 4/10 części. Jest to aktualnie jedyna nieruchomość Wnioskodawczyni.

Na zakup lokalu Wnioskodawczyni oraz B. zaciągnęli kredyt mieszkaniowy, co zostało stwierdzone umową kredytu z dnia 15 grudnia 2010 r. (dalej jako: "Kredyt"). Kredyt, jest kredytem w walucie wymienialnej - w euro i spłacanym w tej walucie, udzielonym na 360 miesięcy (licząc od dnia zawarcia umowy Kredytu), spłacanym w ratach annuitetowych z oprocentowaniem zmiennym.

Wnioskodawczyni oraz B. odpowiadają solidarnie za zadłużenie wynikające z Kredytu (§ 51 Części Ogólnej Umowy Kredytu), co oznacza, iż powołany bank może żądać całości lub części spłaty Kredytu od nich obojga lub od każdego z osobna (art. 366 k.c.).

Na dzień złożenia niniejszego wniosku (30 grudnia 2014 r.), do spłaty na podstawie powołanej umowy Kredytu pozostaje równowartość w złotych 81 677,12 euro, co stanowi ok. 351 644,50 zł. Dnia 30 marca 2012 r., Wnioskodawczyni, będąc ciągle stanu wolnego (rozwiedzioną) nabyła w drodze dziedziczenia po swej babci, w całości, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w T., o pow. 30,6 m² (lokalu wymagającego z uwagi na stan znacznego remontu), które to nabycie zostało: stwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 30 kwietnia 2012 r. i zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawczyni uzyskała zwolnienie dziedziczenia od podatku od spadków i darowizn. Dalej dnia 4 sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z B. związek małżeński w rozumieniu ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej. Wnioskodawczyni nie zawarła jakiejkolwiek umowy majątkowej małżeńskiej.

Powołana wyżej umowa Kredytu, w związku z zawarciem związku małżeńskiego, nie została co do meritum zmieniona (zmieniono jedynie nazwisko kredytobiorcy - Wnioskodawczyni). Dnia 15 grudnia 2014 r., będąc mężatką, Wnioskodawczyni (po upływie niespełna 3 lat od nabycia) sprzedała, wskazane wyżej, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu położonego w T., które odziedziczyła, za kwotę 55000,00 zł osobie trzeciej (cena uwzględniała wartość rynkową lokalu nieremontowanego od ponad 20 lat oraz jego stan techniczny - konieczność remontu; lokal był wystawiony do sprzedaży począwszy od maja 2014 r. i brak było osób zainteresowanych jego zakupem za pierwotnie oferowaną cenę). Cena sprzedaży tego prawa została przekazana na wspólny rachunek bankowy Wnioskodawczyni i jej małżonka B., z którego po przeliczeniu na euro, pobierane w drodze potrącenia są raty Kredytu (kapitał i odsetki). Środki pieniężne uzyskane tytułem ceny sprzedaży weszły jednak do majątku osobistego Wnioskodawczyni (art. 33 pkt 1 i pkt 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Jako, że sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w T., o którym mowa wcześniej, nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie (art. 10 pkt 8 lit. b) Ustawy), Wnioskodawczyni liczy się z koniecznością zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze zbyciem tego prawa, z uwzględnieniem jednak opisywanych dalej zwolnień.

Połowę środków pieniężnych ze sprzedaży powołanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu Wnioskodawczyni darowała dnia 18 grudnia 2014 r. mężowi - B., co zostało zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (celem spłaty zobowiązań męża związanych z działalnością gospodarczą). Od tej części Wnioskodawczyni zapłaci podatek dochodowy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych w przepisanym prawem terminie. Drugą połowę środków pochodzących ze sprzedaży opisanego prawa, Wnioskodawczyni zamierza przeznaczać nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w T. w szczególności na:

W stosunku, do tej połowy środków pochodzących ze sprzedaży opisanego wyżej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w T., Wnioskodawczyni wydatkując przychód w sposób opisany powyżej zamierza skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: "u.o.p.d.f." lub "Ustawa") to jest tzw.: "nowej ulgi mieszkaniowej", na zasadach i w kwotach w powołanym przepisie określonych. Potencjalnie mogą pojawić się jednak wątpliwości w zakresie opisanym w pytaniach wniosku. Z ostrożności, celem ich uniknięcia Wnioskodawczyni wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że nie korzystała jak dotychczas z jakichkolwiek innych ulg podatkowych i zwolnień związanych ze sprzedażą prawa do lokalu w T.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy za własny lokal mieszkalny Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d Ustawy, zgodnie z którym, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, można uznać lokal mieszkalny stanowiący współwłasność Wnioskodawczyni i B., położony w P....

2. Czy za wydatki poniesione na przebudowę lub remont własnego lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d Ustawy można uznać: wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w okresie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy na wykonanie robót budowlanych lub remontowych w istniejącym lokalu mieszkalnym Wnioskodawczyni i B., o którym mowa powyżej, polegających na wymianie dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia tego lokalu, to jest paneli podłogowych trwale związanych z podłożem i elementów niezbędnych do ich położenia, baterii łazienkowych, jak też wydatki na gipsowanie, malowanie lub tapetowanie ścian; wydatki na zakup i montaż półek do zabudowy wnęki w lokalu lub szafy wnękowej, trwale związanych ze ścianami lokalu, zakup i montaż elementów instalacji elektrycznej oraz gniazdek i włączników elektrycznych oraz karnisza.

3. Czy do kosztów odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, w rozumieniu art. 19 ust. 1 Ustawy, położonego w T., pomniejszających przychód z tego zbycia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy można zaliczyć już poniesione koszty pośrednika w obrocie nieruchomościami, które Wnioskodawczyni poniosła w związku ze sprzedażą tego prawa i udokumentowane pisemną umową i fakturą VAT.

4. Czy zapłata przez Wnioskodawczynię, po sprzedaży opisanego spółdzielczego prawa do lokalu w T., nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż opisanego prawa, z rachunku wspólnego Wnioskodawczyni i męża, całości kolejnych rat definiowanego na wstępie Kredytu zaciągniętego wspólnie wraz z B. (kapitału i odsetek) z przychodu pochodzącego (środków) ze zbycia tego prawa będzie uznawana za wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia wskazanego prawa na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy oraz art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) Ustawy.

5. Z ostrożności względem pytania 4 - czy zapłata przez Wnioskodawczynię, po sprzedaży opisanego spółdzielczego prawa do lokalu w T., nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż opisanego prawa, z rachunku wspólnego Wnioskodawczyni i męża, 6/10 części kolejnych rat definiowanego na wstępie Kredytu (kapitału i odsetek) z przychodu pochodzącego (środków) ze zbycia tego prawa będzie uznawana za wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia wskazanego prawa na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy oraz art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) Ustawy.

6. Jaki kurs euro (w oparciu o co ustalony) i z jakiego dnia należy przyjąć jako miarodajny celem obliczenia wysokości wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy, w sytuacji, gdy przychód ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w T., o którym mowa będzie wydatkowany na własny cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) Ustawy, tj. na spłatę rat Kredytu (kapitału i odsetek) zaciągniętego w euro przez Wnioskodawczynię i B....

7. Czy wydatki na własny cel mieszkaniowy, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy, celem uzyskania zwolnienia opisanego w tym przepisie muszą być ponoszone przez Wnioskodawczynię dokładnie z tych samych środków pieniężnych co uzyskane tytułem ceny sprzedaży prawa do lokalu w T....

Zdaniem Wnioskodawczyni:

1. Za własny lokal mieszkalny Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d Ustawy, można uznać lokal mieszkalny stanowiący współwłasność Wnioskodawczyni i B. położony w P., albowiem zgodnie z art. 21 ust. 26 Ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Skoro zatem Wnioskodawczyni jest wraz z mężem współwłaścicielem opisanego lokalu w P., należy przyjąć, iż jest to jej własny lokal mieszkalny w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d Ustawy.

2. Za wydatki poniesione na przebudowę lub remont własnego lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d Ustawy można uznać: wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w okresie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy na wykonanie robót budowlanych lub remontowych w istniejącym lokalu mieszkalnym Wnioskodawczyni i B., o którym mowa powyżej, polegających na wymianie dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia tego lokalu, to jest: paneli podłogowych trwale związanych z podłożem i elementów niezbędnych do ich położenia, baterii łazienkowych; wydatki na gipsowanie, malowanie lub tapetowanie ścian, jak też wydatki na zakup i montaż półek do zabudowy wnęki w lokalu lub szafy wnękowej, trwale związanych ze ścianami lokalu, zakup i montaż elementów instalacji elektrycznej oraz gniazdek i włączników elektrycznych oraz karnisza. Elementy te mogą bowiem stanowić części składowe lokalu (art. 47 § 2 k.c.). Do wydatków na remont i modernizację lokalu mieszkalnego można zaliczyć między innymi: wydatki na malowanie, tapetowanie, ułożenie glazury, terakoty, zamki i inne okucia drzwiowe i okienne, wykładziny dywanowe i podłogowe (jeżeli są trwale związane z podłożem), boazerie, kuchnie gazowe i elektryczne, termy, elementy stolarki budowlanej, instalację wodną i kanalizacyjną, elektryczną, (pismo MF z dnia 19 kwietnia 1993 r., PO 2/7-8010-0796/93, Serwis Podatkowy 1996, nr 9, s. 30; podobnie: wyrok NSA z dnia 5 listopada 2002 r., III SA 1975/01).

3. Do kosztów odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, w rozumieniu art. 19 ust. 1 Ustawy, położonego w T., pomniejszających przychód z tego zbycia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy można zaliczyć już poniesione koszty pośrednika w obrocie nieruchomościami, które Wnioskodawczyni poniosła w związku ze sprzedażą tego prawa i udokumentowane pisemną umową i fakturą VAT. Dopuszczalność zaliczenia tego kosztu do kosztów odpłatnego zbycia potwierdza bowiem doktryna i orzecznictwo, był to bowiem koszt niezbędny by zbycie mogło dojść do skutku (tak choćby wyroki: WSA w Gdańsku z dnia 29 stycznia 2014 r., I SA/Gd 1409/13 i WSA w Krakowie z dnia 18 stycznia 2013 r., I SA/Kr 1799/12).

4. Zapłata przez Wnioskodawczynię, po sprzedaży opisanego spółdzielczego prawa do lokalu w T., nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż opisanego prawa, z rachunku wspólnego Wnioskodawczyni i męża, całości kolejnych rat definiowanego na wstępie Kredytu zaciągniętego wspólnie wraz z B. (kapitału i odsetek) z przychodu pochodzącego (środków) ze zbycia tego prawa winna być uznawana za wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia wskazanego prawa na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy oraz art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) Ustawy. Co już wskazano, Wnioskodawczyni oraz B. odpowiadają solidarnie za zadłużenie wynikające z Kredytu (§ 51 Części Ogólnej Umowy Kredytu). Oznacza to, że powołany bank może żądać całości lub części spłaty kredytu od nich obojga lub od każdego z osobna (art. 366 k.c.). Oznacza to, że w każdym czasie bank udzielający kredytu może zażądać płatności całości raty od Wnioskodawczyni, a to jak wymagalne roszczenia banku są zaspokajane zależy tylko od woli kredytobiorców, nie rzutuje jednak w żadnym stopniu na zakres zobowiązania kredytowego Wnioskodawczyni wobec banku, tj. wysokości zobowiązania kredytowego przypadającego na Wnioskodawczynię. Można podnieść, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem pozostają w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój wspólności ustawowej (współwłasności łącznej, bezudziałowej). Dodatkowo zgodnie z art. 27 zdanie 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie obowiązani są przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Jak dotychczas z uwagi na nikłe dochody Wnioskodawczyni to jej małżonek B. przez niemal 4 ostatnie lata spłacał Kredyt. Przyjęcie zatem, że ustawodawca (podatkowy) kształtując zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) abstrahował od przepisów prawa cywilnego i rodzinnego, w sytuacji gdy ochronę rodziny zapewnia już Konstytucja RP, należałoby kwalifikować jako brak racjonalności tegoż ustawodawcy. Wreszcie, nawet jeśli teoretycznie przyjąć, co w ocenie Wnioskodawczyni byłoby wadliwe, iż zobowiązanie kredytowe z Kredytu obciąża Wnioskodawczynię i B. w udziałach odpowiednio 6/10 i 4/10 części, a zatem, iż Wnioskodawczyni może wydatkować na własne cele mieszkaniowe jedynie 6/10 części raty kredytu (kapitału i odsetek), należy wskazać, iż 6/10 zobowiązania kredytowego Wnioskodawczyni pozostającego do spłaty (6/10 części) wynosiłoby aktualnie ok. 211 000,00 zł, a przychód który Wnioskodawczyni może przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe to "jedynie" łącznie 27 500,00 zł a więc nieco ponad 10% "jej" zobowiązania kredytowego. Jeśli wreszcie Wnioskodawczyni celem skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy mogłaby w przedmiotowym stanie faktycznym jednorazowo nadpłacić kredyt kwotą całości przychodu (art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy, to trudno przyjmować by wyłączone było wydatkowanie porównywalnych kwot przychodu tytułem spłaty całości kolejnych rat Kredytu nie później jednak niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w T.

5. W każdym razie, zapłata przez Wnioskodawczynię, po sprzedaży opisanego spółdzielczego prawa do lokalu w T., nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż opisanego prawa, z rachunku wspólnego Wnioskodawczyni i męża, 6/10 części kolejnych rat definiowanego na wstępie Kredytu zaciągniętego wspólnie wraz z B. (kapitału i odsetek) z przychodu pochodzącego (środków) ze zbycia tego prawa będzie uznawana za wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia wskazanego prawa na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy oraz art. 21 ust. 25 pkt 2 lit, a) Ustawy. Jak wskazała Wnioskodawczyni, nawet w razie przyjęcia wykładni, której nie podziela Wnioskodawczyni, Zainteresowana zaciągnęła przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c Ustawy, Kredyt celem nabycia lokalu mieszkalnego w P. Lokal ten nabyła natomiast (wraz z prawami związanymi) w 6/10 części. Przeznaczenie zatem przychodu ze zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w T. na spłatę rat Kredytu, co najmniej w tej części będzie wydatkowaniem przychodu na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni.

6. Jako miarodajny kurs euro, celem obliczenia wysokości wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy, w sytuacji, gdy przychód ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w T., o którym mowa będzie wydatkowany na własny cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a Ustawy, tj. na spłatę rat Kredytu (kapitału i odsetek) zaciągniętego w euro przez Wnioskodawczynię i B., należy przyjąć kurs średni euro ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień płatności raty Kredytu. Zgodnie bowiem z art. 11a ust. 3 Ustawy, kwoty uprawniające do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub obniżenia podatku, wydatki oraz podatek, wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku lub zapłaty podatku, a przepis ten powinien znaleźć zastosowanie w opisywanym przypadku.

7. Wydatki na własny cel mieszkaniowy, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy, celem uzyskania zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie, po spełnieniu innych przesłanek, nie muszą być ponoszone przez Wnioskodawczynię dokładnie z tych samych środków pieniężnych co uzyskane tytułem ceny sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w T., wystarczy natomiast, że są ponoszone z rachunku bankowego, na który dokonano płatności ceny sprzedaży tego prawa. Wystarczające dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy, w wysokości ustalonej z zastosowaniem tego przepisu jest, by Wnioskodawczyni była w stanie wykazać, iż na własne cele mieszkaniowe wydatkowała środki w kwocie mieszczącej się w przychodzie ze sprzedaży opisanego wcześniej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w T. i z rachunku bankowego, na który dokonano płatności ceny sprzedaży tego prawa. Jak podnosi się bowiem w doktrynie i orzecznictwie i co nie powinno budzić wątpliwości, szczególny charakter pieniądza jako przedmiotu stosunków cywilnoprawnych wyraża się i tym, że w obrocie cywilnoprawnym w zasadzie decyduje suma, którą wyraża dana liczba znaków pieniężnych. Nie jest istotne natomiast, jakim rodzajem oraz wartością poszczególnych znaków pieniężnych będzie się spełniać świadczenie (W. Katner: Komentarz do art. 45 Kodeksu cywilnego, LEX). Dodatkowo można wskazać, że w wyroku NSA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2011 r., II FSK 1665/09, Sąd ten wskazał, które to stanowisko Wnioskodawczyni w pełni podziela, że nie jest istotne, aby podatnik wydatkował konkretne środki finansowe pochodzące z przychodów, ale aby w sposób bezsporny wynikało, że pochodzą one z tego źródła, np. z rachunku bankowego na którym przychody te zostały ulokowane. Jak wskazał Sąd Najwyższy już w wyroku z dnia 8 stycznia 1993 r., III ARN 84/92, wykładnia gramatyczno-słownikowa przepisów jest bowiem tylko jednym z przyjmowanych powszechnie w rozumowaniu prawniczym sposobów wykładni, a wnioski z niej płynące mogą być również często mylące i prowadzić do merytorycznie błędnych, niezgodnych z rzeczywistymi intencjami ustawodawcy, a w końcu również czasami do niesprawiedliwych i krzywdzących stronę procesu rezultatów. Dlatego też musi być ona uzupełniona wnioskami płynącymi z zastosowania innych rodzajów wykładni: historycznej, systemowej, funkcjonalnej, logicznej, a wreszcie - jeśli nie przede wszystkim - celowościowej, która w odniesieniu do indywidualnych spraw rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych uznana jest za najodpowiedniejszą i najlepiej prowadzącą do rozszyfrowywania intencji i celów ustawodawcy. Zbliżone stanowisko zajął WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 23 listopada 2010 r., I SA/Gd 383/10, który podzielając pogląd B. Brzezińskiego (Podstawy wykładni prawa podatkowego, ODDK, 20008, s. 91) wskazuje na wagę wykładni celowościowej przy interpretowaniu norm celu społecznego. Zdaniem Wnioskodawczyni, przyjmowanie, iż ustawodawca "podatkowy" założył, iż wydatki na własny cel mieszkaniowy, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy, celem uzyskania zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie, po spełnieniu innych przesłanek, muszą być ponoszone przez Wnioskodawczynię dokładnie z tych samych środków pieniężnych co uzyskane tytułem ceny sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu może prowadzić do nielogicznych wniosków, że Wnioskodawczyni winna "zamrozić" te środki na ponad dwa lata, czego nie da się pogodzić z celem jakim było wprowadzenie do obrotu "nowej ulgi mieszkaniowej", tj. wsparcia podatników zaspokajających swe podstawowe potrzeby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytań nr 1, nr 2 w części dotyczącej wydatków poniesionych na wymianę dotychczas użytkowanych, zużytych składników lokalu, to jest: paneli podłogowych trwale związanych z podłożem i elementów niezbędnych do ich położenia, baterii łazienkowych; wydatków na gipsowanie, malowanie lub tapetowanie ścian, jak też wydatków na zakup i montaż elementów instalacji elektrycznej oraz gniazdek i włączników elektrycznych, nr 3, nr 5, nr 6 i nr 7,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 2 w części dotyczącej wydatków poniesionych na zakup i montaż półek do zabudowy wnęki w lokalu lub szafy wnękowej oraz na zakup karnisza, a także pytania nr 4.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Stosownie do art. 924 i art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

W związku z powyższym dniem nabycia przez Wnioskodawczynię spadku i w konsekwencji nieruchomości jest data śmierci babci. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że dnia 30 marca 2012 r., Wnioskodawczyni nabyła w drodze dziedziczenia po swej babci, w całości, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w T., które to nabycie zostało stwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 30 kwietnia 2012 r. i zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Dnia 15 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni (po upływie niespełna 3 lat od nabycia) sprzedała wskazane wyżej, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu położonego w T., osobie trzeciej.

Skoro zatem odpłatne zbycie mieszkania miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie uzyskany przez Wnioskodawczynię dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, m.in. poniesione przez Wnioskodawczynię koszty pośrednika w obrocie nieruchomościami).

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie. Przepis ww. artykułu wiąże też skutek prawny w postaci zwolnienia określonego przychodu od podatku dochodowego od osób fizycznych z terminem wydatkowania środków pieniężnych.

Zatem podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy - jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) dochodu ze sprzedaży nieruchomości na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy cele mieszkaniowe.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że otrzymane środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni planuje wydać m.in. na remont i modernizację lokalu mieszkalnego, którego jest współwłaścicielką.

Należy wskazać, że na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Użycie w tym przepisie słowa "własnego" oznacza, że chodzi o remont lokalu, którego Wnioskodawczyni jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Zatem za własny lokal mieszkalny Wnioskodawczyni można uznać lokal mieszkalny stanowiący współwłasność Wnioskodawczyni i B.

Zainteresowana wskazała, że zamierza ponieść wydatki na wykonanie robót budowlanych lub remontowych, polegających na wymianie dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia tego lokalu, to jest: paneli podłogowych trwale związanych z podłożem i elementów niezbędnych do ich położenia, baterii łazienkowych; wydatki na gipsowanie, malowanie lub tapetowanie ścian, jak też wydatki na zakup i montaż półek do zabudowy wnęki w lokalu lub szafy wnękowej, trwale związanych ze ścianami lokalu, zakup i montaż elementów instalacji elektrycznej oraz gniazdek i włączników elektrycznych oraz karnisza.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "remont", to właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.), w szczególności zaś do art. 3 pkt 8, który stanowi, że przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za "remont" uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 marca 1998 r., I SA/Gd 886/96 stwierdzając: "za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji."

Tym samym wydatki związane z remontem stanowią cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który obejmuje swoją dyspozycją nie tylko budowę. Natomiast podkreślić należy, że nie wszystkie poniesione przez Wnioskodawczynię i wskazane we wniosku wydatki podlegać będą zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie będzie stanowić wydatku na własne cele mieszkaniowe wydatek poniesiony na zakup i montaż półek do zabudowy wnęki w lokalu lub szafy wnękowej, trwale związanych ze ścianami lokalu oraz na zakup karnisza. Wydatki te stanowią bowiem wydatki na zakup wyposażenia mieszkania i jako takie nie mogą być traktowane na równi z wydatkami remontowo-budowlanymi. Umeblowanie (nawet to w trwałej zabudowie) nie może być podstawą do zastosowania ulgi w odniesieniu do tych wydatków, bowiem jest to jedynie element wyposażenia mieszkania, zatem nie ma charakteru prac budowlanych - tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 kwietnia 2006 r. sygn. akt II FSK 639/05. Wykonanie zabudowy stałej nie jest zatem wydatkiem związanym z remontem lokalu mieszkalnego.

Stanowisko, że wykonanie zabudowy stałej polegającej na wyposażeniu mieszkania w komplet mebli, w tym w szafy wnękowe, wykonanych na zamówienie, nie jest wydatkiem związanym z remontem lokalu potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 13 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Go 3/13.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni może rozliczyć w ramach ulgi podatkowej, określonej w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki polegające na wymianie dotychczas użytkowanych, zużytych składników tego lokalu, to jest: paneli podłogowych trwale związanych z podłożem i elementów niezbędnych do ich położenia, baterii łazienkowych; wydatki na gipsowanie, malowanie lub tapetowanie ścian, jak też wydatki na zakup i montaż elementów instalacji elektrycznej oraz gniazdek i włączników elektrycznych.

Natomiast wydatków na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią wydatki poniesione na zakup i montaż półek do zabudowy wnęki w lokalu lub szafy wnękowej, trwale związanych ze ścianami lokalu oraz na zakup karnisza, ponieważ są to wydatki poniesione na wyposażenie mieszkania.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że otrzymane środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego planuje wydać na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup wraz z B. na współwłasność - w udziałach lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość wraz z prawami związanymi (udziałem w nieruchomości wspólnej i w prawie użytkowania wieczystego). Udział w nabywanej nieruchomości, wyniósł: Wnioskodawczyni 6/10 części, a B. 4/10 części. Zakup ten dokonany został w dniu 22 grudnia 2010 r., w czasie, gdy Wnioskodawczyni była stanu wolnego (rozwiedziona).

Dnia 4 sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z B. związek małżeński w rozumieniu ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej. Wnioskodawczyni jednak nie zawarła jakiejkolwiek umowy majątkowej małżeńskiej. Z powyższego wynika zatem, że przedmiotowa nieruchomość nie została objęta wspólnością majątkową łączną i nadal stanowi współwłasność w częściach udziałowych.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zgodnie z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego #8722; małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-51¹ (art. 48 Kodeksu). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Umowa zawsze powinna wskazywać od jakiej daty obowiązuje ustrój wprowadzony w intercyzie, a w braku takiej daty początkowym będzie zawsze dzień zawarcia małżeństwa.

Dodać należy, że małżonkowie mogą rozwiązać wcześniej zawartą umowę majątkową. Jednakże rozwiązanie umowy majątkowej nie powoduje, że przedmioty znajdujące się dotychczas w majątkach odrębnych małżonków z mocy prawa stają się majątkiem wspólnym. Jedynie przedmioty wskazane w art. 31 § 2 Kodeksu rodzinnego nabyte od dnia rozwiązania intercyzy stają się majątkiem wspólnym małżonków. Natomiast dopóki małżonkowie nie dokonają przesunięć z posiadanych majątków odrębnych, dopóty te przedmioty majątkowe stanowią ich majątek odrębny.

Skoro zatem przedmiotowa nieruchomość nie została objęta wspólnością majątkową łączną i nadal stanowi współwłasność w częściach udziałowych, gdzie udział Wnioskodawczyni wynoszący 6/10 części należy do jej majątku osobistego, to ze zwolnienia może korzystać wydatek poniesiony na spłatę rat kredytu w części odpowiadającej przysługującemu Wnioskodawczyni udziałowi w nieruchomości, a nie na całą ratę kredytu.

Wnioskodawczyni zaciągnęła bowiem w banku kredyt na nabycie udziału w nieruchomości. Tak więc w przypadku Zainteresowanej realizacją własnego celu mieszkaniowego było nabycie udziału w nieruchomości, wynoszącego 6/10 części tej nieruchomości. Zatem za wydatek na cel mieszkaniowy może być uznana spłata rat kredytu tylko w takiej części w jakiej Wnioskodawczyni posiada udział w nieruchomości, bowiem kredyt nie został zaciągnięty wyłącznie na realizację celu mieszkaniowego Wnioskodawczyni. Bez znaczenia w tym konkretnym przypadku pozostaje kwestia odpowiedzialności solidarnej za zadłużenie wynikające z Kredytu, ciążącej na Wnioskodawczyni oraz B., która wynika z umowy zawartej przez te osoby z bankiem. To że osoby będące stroną umowy kredytowej odpowiadają solidarnie za zadłużenie, nie ma wpływu na zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, przedstawiając we wniosku stan faktyczny, Wnioskodawczyni wskazała, że kredyt zaciągnięty został w euro.

Na podstawie art. 21 ust. 25 pkt 2 należy stwierdzić, że za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki). Przepisy uwzględniają zatem tę okoliczność, że między datą zaciągnięcia kredytu w walucie obcej a datą jego spłaty możliwe są wahania kursu waluty. Ustawodawca jednoznacznie przy tym przesądził według jakiego kursu należy dokonywać stosownych przeliczeń dla celów rozliczenia podatkowego. Stanowi o tym literalnie art. 11a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kwoty uprawniające do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub obniżenia podatku, wydatki oraz podatek, wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku lub zapłaty podatku.

Ponadto, należy także zwrócić uwagę, że aby kwota uzyskana ze sprzedaży mogła być przeznaczona na własne cele mieszkaniowe, sprzedaż ta powinna nastąpić wcześniej lub co najmniej jednocześnie z poniesieniem wydatku na te cele. Ważne jest zatem zachowanie chronologii zdarzeń, tzn. wydatkowanie musi nastąpić po otrzymaniu środków pieniężnych z tytułu umowy sprzedaży.

Istotnym jest więc, czy w momencie wydatkowania na własne cele mieszkaniowe podatnik posiada środki finansowe ze sprzedaży konkretnej nieruchomości lub prawa majątkowego, które może gromadzić ze środkami pochodzącymi z innych źródeł (kumulacja środków finansowych), gdyż brak jest obowiązku ścisłego przyporządkowania indywidualnie oznaczonych środków pieniężnych na linii przychodów i wydatków, tj. operowania tylko tymi samymi pieniędzmi (banknotami i monetami), czy też dokonywania przelewów wyłącznie pomiędzy celowo wyodrębnionymi kontami rachunkowymi.

Reasumując:

1. Za własny lokal mieszkalny Wnioskodawczyni można uznać lokal mieszkalny stanowiący współwłasność Wnioskodawczyni i B.

2. W ramach ulgi podatkowej, określonej w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni może rozliczyć wydatki poniesione na wymianę dotychczas użytkowanych, zużytych składników lokalu, to jest: paneli podłogowych trwale związanych z podłożem i elementów niezbędnych do ich położenia, baterii łazienkowych; wydatki na gipsowanie, malowanie lub tapetowanie ścian, jak też wydatki na zakup i montaż elementów instalacji elektrycznej oraz gniazdek i włączników elektrycznych.

Natomiast wydatków na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią wydatki poniesione na zakup i montaż półek do zabudowy wnęki w lokalu lub szafy wnękowej oraz na zakup karnisza, ponieważ są to wydatki poniesione na wyposażenie mieszkania.

3. Do kosztów odpłatnego zbycia Wnioskodawczyni może zaliczyć poniesione wydatki, konieczne do tego, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku, w tym koszty pośrednika w obrocie nieruchomościami.

4. Ze zwolnienia, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie korzystać cała rata kredytu sfinansowana z uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości przychodu.

5. Z powyższego zwolnienia może korzystać wydatek poniesiony na spłatę rat kredytu w części odpowiadającej przysługującemu Wnioskodawczyni udziału w nieruchomości, bowiem przedmiotowa nieruchomość nie została objęta wspólnością majątkową łączną i nadal stanowi współwłasność w częściach udziałowych, gdzie udział Wnioskodawczyni wynoszący 6/10 części należy do jej majątku osobistego.

6. Przy dokonywaniu stosownych przeliczeń dla celów rozliczenia podatkowego, w związku z tym, że kredyt zaciągnięty został przez Wnioskodawczynię w euro, należy dokonywać w oparciu o art. 11a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kwoty uprawniające do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub obniżenia podatku, wydatki oraz podatek, wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku lub zapłaty podatku.

7. Aby skorzystać z przedmiotowego zwolnienia, nie ma obowiązku ścisłego przyporządkowania indywidualnie oznaczonych środków pieniężnych na linii przychodów i wydatków, tj. operowania tylko tymi samymi pieniędzmi (banknotami i monetami), czy też dokonywania przelewów wyłącznie pomiędzy celowo wyodrębnionymi kontami rachunkowymi. Ważne jest zachowanie chronologii zdarzeń, tzn. wydatkowanie musi nastąpić po otrzymaniu środków pieniężnych z tytułu umowy sprzedaży, a wydatek musi się mieścić w uzyskanym przychodzie ze sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.