ILPB2/4511-1-198/15-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z 19 lutego 2015 r. (data wpływu: 24 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Właścicielką działki, dla której prowadzona jest księga wieczysta, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 45, o pow. 2,10 ha, była matka Wnioskodawcy.

Dnia 20 maja 2010 r. matka Zainteresowanego zmarła. Na mocy postanowienia sądu Rejonowego z 26 listopada 2010 r. spadek po zmarłej nabyli brat i ojczym Wnioskodawcy oraz Zainteresowany. Postanowienie uprawomocniło się 16 grudnia 2010 r.

Dnia 4 maja 2011 r., aktem notarialnym, zawarta została umowa o dział spadku tytułem nieodpłatnym, na mocy której współwłaścicielami działki nr 45 zostali brat Wnioskodawcy oraz Zainteresowany - w udziałach po 1/2.

Zgodnie z decyzją wojewody z 28 maja 2012 o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pod nazwą: "Budowa drogi ekspresowej (...)", część ww. działki (oznaczona nr 45/2), z dniem, z którym decyzja stała się ostateczna, z mocy prawa stała się własnością Skarbu Państwa za odszkodowaniem ustalonym w odrębnej decyzji.

Decyzja o ustaleniu odszkodowania wydana została przez wojewodę 26 listopada 2013 r. W decyzji tej, na mocy art. 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, w związku z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ustalono odszkodowanie w łącznej wysokości 168 281,00 zł - po 84 140,50 zł - na rzecz Zainteresowanego i brata.

Przedmiotowe odszkodowanie Wnioskodawca otrzymał w 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy - w świetle przedstawionego stanu faktycznego i dyspozycji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychód z tytułu odszkodowania uzyskanego od Skarbu Państwa będzie podlegał zwolnieniu z podatku dochodowego.

2. Czy przychód z tytułu otrzymanego odszkodowania należy wykazać w zeznaniu podatkowym za 2014 r., a jeżeli tak, to czy będzie to przychód ze sprzedaży nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o p.d.o.f.) wykazywany w PIT-39, czy też przychód z pozostałych źródeł, wykazywany w PIT-36.

3. Czy w przypadku, gdy przychód będzie podlegał zwolnieniu, należy go wykazać w zeznaniu podatkowym za 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu uzyskanego odszkodowania będzie podlegał zwolnieniu.

W opinii Zainteresowanego, zgodnie z treścią przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

W świetle opisanego wyżej stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że otrzymane przez Zainteresowanego odszkodowanie zostało przyznane (wypłacone) stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, o których mowa w cyt. wyżej przepisie - ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, w związku z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Tak więc przychód z tytułu tego odszkodowania będzie podlegał zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione będą pozostałe warunki.

Przepis ogranicza zwolnienie do nieruchomości nabytych ponad 2 lata przed zbyciem lub wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego oraz do nieruchomości nabytych później, ale za cenę nie niższą niż 50% uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości.

Wskazania wymaga, że w przedstawionym przepisie zawarto dwie przesłanki, których spełnienie wyłącza korzystanie ze zwolnienia podatkowego: czas, jaki upłynął od momentu nabycia do momentu sprzedaży oraz cena nabycia.

Jak wynika z konstrukcji przepisu oba te warunki muszą być spełnione łącznie, aby zwolnienie podatkowe nie przysługiwało. W przypadku, gdy spełniony będzie tylko jeden z nich, albo żaden z nich, wówczas zwolnienie będzie podatnikowi przysługiwało.

Przyjmując, że postępowanie wywłaszczeniowe zostało wszczęte z dniem wydania powołanej wyżej decyzji wojewody o zezwoleniu na realizację inwestycji, tj. 28 maja 2012 r., przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Zainteresowanego wcześniej niż 2 lata przed datą wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego (z chwilą śmierci matki, tj. 20 maja 2010 r.).

W tym przypadku nie ma także mowy o cenie nabycia, gdyż samo nabycie udziału w nieruchomości, nastąpiło na podstawie spadkobrania, a więc było nabyciem nieodpłatnym.

W związku z powyższym nie jest spełniony żaden z warunków wyłączających przedmiotowe zwolnienie, co oznacza, że Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie podatkowe.

Ponadto, sama konstrukcja przepisu świadczy o zamiarze ustawodawcy przeciwdziałania nieuzasadnionemu obrotowi nieruchomościami i wzrostowi ich cen, w sytuacji konieczności realizacji inwestycji w infrastrukturę drogową. Nie było celem ustawodawcy nakładanie ograniczeń na spadkobierców nabywających nieruchomości nieodpłatnie w sytuacji od nich niezależnej, to jest w wyniku śmierci spadkodawcy. Spadkobierca jest wówczas sukcesorem uniwersalnym spadkodawcy, to jest wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki, jakie przysługiwały spadkodawcy w dniu otwarcia spadku. Ponadto trudno w takim przypadku wskazać umyślność działań nabywcy nieruchomości w takim trybie w celu nieuzasadnionego wzrostu jej ceny.

Zdaniem Zainteresowanego, sprawia to, że przychód uzyskany ze zbycia na cele uzasadniające wywłaszczenie nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wykazania ww. przychodu w zeznaniu podatkowym za 2014 r.

Końcowo, Zainteresowany wskazuje, że identycznie rozstrzygnął Minister Finansów w wielu indywidualnych interpretacjach, wydanych w bardzo podobnych stanach faktycznych, m.in. w interpretacji o sygnaturze IPPB4/415-941/11-5/JK2 z 8 marca 2012 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z kolei, po myśli art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowany nabył działkę gruntu na podstawie spadkobrania po zmarłej 20 maja 2010 matce. Następnie, na mocy umowy z 4 maja 2011 r. o dział spadku tytułem nieodpłatnym, Wnioskodawca stał się jednym ze współwłaścicieli przedmiotowej działki w udziale po 1/2. W związku z realizacją inwestycji drogowej - przedmiotowa działka stała się własnością Skarbu Państwa za odszkodowaniem otrzymanym przez Zainteresowanego w 2014 r. Decyzja ustalająca odszkodowanie wydana została na podstawie art. 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Nadmienić należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Natomiast w myśl zaś art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Zauważyć należy, że w wyniku dokonania działu spadku, możliwy jest podział rzeczy lub prawa stanowiącego majątek spadkowy poprzez przyznanie tej rzeczy lub prawa jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu dokonania spłat na rzecz pozostałych współspadkobierców.

Jeżeli w drodze działu spadku spadkobierca nabywa udział ponad wielkość, którą uprzednio nabył w spadku, to nabycie w drodze działu spadku - w części przekraczającej udział w spadku - należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co na gruncie analizowanej sprawy miało miejsce.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że Zainteresowany nabył prawo do udziału w nieruchomości w dwóch datach, tj. w 2010 r. - w drodze spadku oraz w 2011 r. - ramach działu spadku.

Zauważyć należy, że w realiach badanej sprawy Wnioskodawca otrzymał świadczenie na podstawie odszkodowania, a nie w wyniku odpłatnego zbycia nieruchomości. Tym samym po stronie Zainteresowanego należy rozpoznać - stypizowany w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychód z innych źródeł.

Z kolei, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Aby zatem skorzystać z ww. zwolnienia nie wystarczy wyłącznie fakt, że nieruchomość zostanie wywłaszczona/bądź zbyta na cele publiczne. Z analizy tego przepisu wynika bowiem, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

* nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,

* cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

W sytuacji, gdy spełniony zostanie tylko jeden z ww. warunków albo nie zostanie spełniony żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Dodatkowo należy podkreślić, że z treści cytowanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy wynika, że wypłata odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości musi nastąpić stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Jak wskazano powyżej, Zainteresowany nabył przedmiotowy działkę gruntu w drodze spadkobrania w 2010 r. oraz na podstawie umowy z 2011 r. o dział spadku. Jedno i drugie nabycie nastąpiło nieodpłatnie. Zatem w realiach analizowanej sprawy nie wystąpi sytuacja, w której cena nabycia nieruchomości będzie niższa niż 50% od ceny zbycia. Oznacza to, że nie jest spełniony warunek wyłączający możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687, z późn. zm.), ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260), zwanych dalej "drogami", a także organy właściwe w tych sprawach.

Stosownie do treści art. 11a ust. 1 ww. ustawy, wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z treścią art. 11f ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl przepisu art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Natomiast decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej - art. 12 ust. 4a powyższej ustawy. Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe - art. 12 ust. 4f tejże ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ww. ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W myśl postanowień art. 23 ww. ustawy, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wymieniona jest w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 518), jako ustawa w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Zgodnie z art. 112 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124 ust. 1b, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Zgodnie z art. 121 ust. 1 ww. ustawy, przejście prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego następuje z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości stała się ostateczna.

Na podstawie art. 128 ust. 1 powołanej ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów należy uznać, że opisane we wniosku odszkodowanie zostało przyznane (wypłacone) stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że kwota otrzymana przez Wnioskodawcę z tytułu odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości w związku z realizacją inwestycji drogowej - wypłaconego na podstawie art. 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - stanowi źródło przychodów z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednakże ww. przychód nie stanowi tytułu do opodatkowania z uwagi na ziszczenie się warunku uprawniającego do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy.

W konsekwencji braku ciążącego na Zainteresowanym obowiązku zapłaty podatku, wskazać należy, że Wnioskodawca nie jest zobligowany do wykazania przychodu z tytułu otrzymania przedmiotowego odszkodowania w zeznaniu rocznym.

Reasumując, stwierdzić należy, że stanowisko Zainteresowanego w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, należy stwierdzić, że wydana została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.