ILPB2/4511-1-173/15-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Stefana Klinger przedstawione we wniosku 17 lutego 2015 r. (data wpływu: 18 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wypłacanej z Holandii - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wypłacanej z Holandii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca ma 57 lat i jest niezdolny do pracy. Otrzymuje rentę. Zainteresowany pracował przez okres 10 lat w Holandii.

W 2010 r. Wnioskodawca przeszedł ciężką operację usunięcia torbieli trzustkowej. Zainteresowany otrzymuje rentę z Polski - w wysokości 442,00 zł, opodatkowaną w Polsce, a także rentę z Holandii - w wysokości 417,00 euro, która jest opodatkowana w Holandii, jak i w Polsce.

Od 2010 r. do czerwca 2012 r. Zainteresowany był bez środków do życia, żył pożyczając pieniądze od rodziny, jak i z zasiłku celowego i okresowego z MOPS-u.

Żona Wnioskodawcy w wieku 56 lat, od 2000 r. figuruje w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Środki, którymi dysponowali małżonkowie nie wystarczyły na leczenie, lekarstwa, opłaty i bieżące utrzymanie.

Po otrzymaniu w czerwcu 2012 r. wyrównania od lipca 2010 r. do czerwca 2012 r. w kwocie ok. 30 000,00 euro sytuacja finansowa Wnioskodawcy się ustabilizowała. Zainteresowany zwrócił rodzinie wszystkie pożyczone pieniądze oraz rozliczył się z MOPS-em z otrzymywanego zasiłku okresowego.

Przy okazji złożenia wspólnego rozliczenia z małżonką za 2012 r. okazało się, że Wnioskodawca musiał dopłacić ponad 16 000 zł. W Holandii Zainteresowany zapłacił ponad 1 500,00 euro.

Rozliczając się w 2014 r. za 2013 r. Wnioskodawca znowu musiał zapłacić w Polsce ok. 3 000,00 zł, a w Holandii ok. 300,00 euro.

Rozliczając się w Polsce i odliczając podatek zapłacony w Holandii, zawsze będzie musiał zapłacić podatek, który jest wyższy w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Który ustęp artykułu 18 ma zastosowanie do świadczenia uzyskanego przez Zainteresowanego z Holandii.

2. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia się i płacenia podatku od dochodu zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

3. Dlaczego polscy Niemcy nie muszą płacić podatku dochodowego w Polsce.

4. Dlaczego Zainteresowany jest dyskryminowany.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na cytowane wyżej pytania nr: 1 i 2, natomiast w zakresie pytań nr: 3 i 4 wniosek został załatwiony odrębnym pismem z 18 maja 2015 r. nr ILPB2/4511-1-173/15-3/WM.

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy otrzymuje rentę z zagranicy powinien być opodatkowany tam, skąd ją otrzymuje.

Przeliczając euro na walutę polską Zainteresowany zawsze płacił podatek dochodowy, bo może znaleźć się w drugim lub trzecim progu podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast - stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy - osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowany mieszka w Polsce. Uzyskuje rentę z Polski, jak i Holandii. W czerwcu 2012 r. Wnioskodawca otrzymał wyrównanie od lipca 2010 r. do czerwca 2012 r. w kwocie ok. 30 000,00 euro.

Wskazać należy, że myśl art. 18 ust. 1 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z dnia 17 grudnia 2003 r. Nr 216, poz. 2120), z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zgodnie zaś z ustępem 2 artykułu 18 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta może być również opodatkowana w tym Umawiającym się Państwie, z którego jest ona uzyskiwana, zgodnie z prawem tego Państwa:

Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli taka emerytura lub inne podobne świadczenie niebędące z natury świadczeniem okresowym wypłacane w związku z wcześniejszym zatrudnieniem w drugim Umawiającym się Państwie jest wypłacane przed dniem rozpoczęcia pobierania emerytury lub jeżeli zostanie dokonana jednorazowa wypłata w zamian za prawo do renty przed dniem rozpoczęcia pobierania renty, to takie świadczenie lub jednorazowa wypłata może być również opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym została uzyskana (art. 18 ust. 3 ww. Konwencji).

Stosownie zaś do art. 23 ust. 5 lit. a ww. Konwencji, w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Powyższa metoda unikania podwójnego podatkowania znajduje odzwierciedlenie w przepisie art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Reasumując, stwierdzić należy, że - co do zasady - renta otrzymywana przez Zainteresowanego w roku podatkowym podlega opodatkowaniu tylko i wyłącznie w Polsce. Podstawą prawną ww. twierdzenia jest cytowany wyżej art. 18 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zatem w tym przypadku nie znajduje zastosowania metoda o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jednakże, w sytuacji, gdy łączna kwota brutto rent w jakimkolwiek roku kalendarzowym przekroczy kwotę 20.000 euro - co miało miejsce na gruncie badanej sprawy - to takie świadczenie podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Holandii. W tej sytuacji dochodzi o podwójnego opodatkowania, którego należy unikać stosownie do przywołanych wyżej przepisów (art. 23 ust. 5 lit. a ww. Konwencji oraz art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem od dochodu, który może być opodatkowany w Holandii Zainteresowany może odliczyć od podatku od łącznego dochodu kwotę równą podatkowi od dochodu zapłaconemu w Holandii, jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Holandii.

W świetle powyższego, stanowisko Zainteresowanego w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.