ILPB2/4511-1-143/16-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 marca 2016 r. (data wpływu 30 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 29 grudnia 2015 r. Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny położony w A, przy ul. B, objęty księgą wieczystą nr oraz 146/10000 udziału w lokalu niemieszkalnym, stanowiącym garaż wielostanowiskowy, co stanowiło dwa miejsca postojowe.

Lokal ten oraz udziały w garażu wielostanowiskowym Zainteresowany nabył razem z byłą małżonką na prawach współwłasności ustawowej na podstawie aktu notarialnego - umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży z dnia 2 października 2008 r.

Małżeństwo Wnioskodawcy z Panią wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 21 czerwca 2010 r. zostało rozwiązane.

Postanowieniem Sądu Rejonowego, Wydział Cywilny - o podział majątku wspólnego z dnia 28 listopada 2014 r. sygn. akt. Sąd postanowił, że udziały Pani i Wnioskodawcy w majątku wspólnym są równe.

Sprzedany przez Wnioskodawcę lokal oraz udział w wielostanowiskowym garażu (dwa miejsca postojowe) przyznane zostały Zainteresowanemu na wyłączną własność.

Natomiast byłej małżonce Wnioskodawcy Sąd przyznał na wyłączną własność lokal mieszkalny położony w A, przy ul. C, zakupiony przez Wnioskodawcę i jego żonę na prawach współwłasności ustawowej w roku 2003.

Jednocześnie Sąd zasądził tytułem dopłaty od Pani na rzecz Wnioskodawcy kwotę 40 234,60 zł płatną w terminie rocznym od uprawomocnienia się postanowienia.

Wartość udziału nabytego przez Zainteresowanego w wyniku podziału dokonanego przez Sąd, mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku dorobkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą opisanego lokalu mieszkalnego, powstał przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie wystąpił przychód podlegający opodatkowaniu, gdyż odpłatne zbycie lokalu nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ten lokal oraz udział w wielostanowiskowym garażu podziemnym zostały nabyte.

Za datę nabycia nieruchomości lub praw majątkowych o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...), w przypadku sprzedaży nieruchomości lub prawa majątkowego, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa majątkowego w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Podział majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego byłej żony nastąpił na takiej właśnie zasadzie. Wartość zbytego lokalu mieszkalnego oraz udziału w wielostanowiskowym garażu podziemnym, który przypadł Wnioskodawcy w wyniku podziału majątku wspólnego, mieściła się w udziale, jaki mu przysługiwał. W związku z podziałem wspólnego majątku, nie zostały Zainteresowanemu zasądzone żadne spłaty, czy dopłaty na rzecz byłego małżonka.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że:

Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, tylko wówczas jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi (współwłaścicielowi) przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim (rzeczy wspólnej).

Zatem, za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości (prawa), która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego.

W przypadku Wnioskodawcy w dniu 2 października 2008 r. Zainteresowany oraz jego żona nabyli lokal mieszkalny oraz udział w wielostanowiskowym garażu podziemnym, przy ul. B, na prawach współwłasności ustawowej małżeńskiej. W czerwcu 2010 r. orzeczono rozwód Zainteresowanego i jego żony, a następnie w dniu 26 listopada 2014 r. został podzielony przez Sąd ich majątek dorobkowy, w wyniku którego Wnioskodawca otrzymał przedmiotowy lokal mieszkalny oraz udział w wielostanowiskowym garażu podziemnym.

Wartość udziału nabytego przez Zainteresowanego w wyniku podziału majątku małżeńskiego a sprzedanego w dniu 29 grudnia 2015 r. mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku dorobkowym.

Wobec powyższego bieg terminu pięcioletniego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, winien być liczony od końca 2008 r. Termin ten upłynął więc z dniem 31 grudnia 2013 r.

W konsekwencji sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy, w kontekście ustalenia obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, istotne jest ustalenie momentu nabycia przez Zainteresowanego prawa do przedmiotowego lokalu mieszkalnego w A, przy ul. B.

Z analizy wniosku wynika, że w dniu 29 grudnia 2015 r. Zainteresowany dokonał sprzedaży ww. lokalu, który nabył na własność w całości w wyniku podziału wspólnego majątku małżeńskiego. Wcześniej, ww. lokal oraz udział w garażu wielostanowiskowym nabył wspólnie z byłą żoną w dniu 2 października 2008 r. Wartość przedmiotowego lokalu mieszkalnego oraz udziału w garażu wielostanowiskowym nabytym przez Wnioskodawcę w wyniku podziału majątku wspólnego mieści się w wartości udziału przysługującego Wnioskodawcy w majątku dorobkowym małżeńskim przed podziałem.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082). W myśl cytowanej ustawy, istota wspólności ustawowej wyraża się w tym, że:

Co więcej, wspólność ustawowa charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania udziały małżonków w majątku wspólnym nie są określone, a zatem jest to typ współwłasności łącznej.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego:

Zauważyć należy, że współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu, każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku, choć, jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 Kodeksu cywilnego, podział ten nie jest obowiązkowy.

Na podstawie art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie zaś z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Jednakże za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania wspólności ustawowej, ale tylko wówczas, jeżeli podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Z taką właśnie ww. sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, bowiem jak wynika z analizy wniosku, wartość przedmiotowego lokalu mieszkalnego oraz udziału w nieruchomości stanowiącej garaż wielostanowiskowy nabytych przez Zainteresowanego w drodze podziału majątku wspólnego mieściła się w wartości udziału przysługującego Zainteresowanemu w majątku wspólnym przed podziałem. Wobec tego, na gruncie analizowanej sprawy, podział majątku wspólnego małżeńskiego nie miał wpływu na bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do rzeczonego lokalu mieszkalnego, nabytego na zasadzie ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej w roku 2008.

Reasumując: na gruncie opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego położonego w A przy. ul. B - ponieważ została dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie - nie stanowi dla Wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.