ILPB2/4511-1-1255/15-2/MKI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2015 r. (data wpływu 8 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni podaje, że od dnia 6 lutego 2006 r. do dnia 31 lipca 2014 r. zatrudniona była w firmach należących do sektora branży energetycznej, tj. od 6 lutego 2006 r. do 31 lipca 2008 r. w Spółce X, następnie od 1 sierpnia 2008 r. do 31 lipca 2014 r. w Spółce Y. Łącznie przepracowała w ww. firmach ponad 8 lat. W okresie zatrudnienia Zainteresowana wykonywała prace na różnych stanowiskach: Kasjera, Samodzielnego ekonomisty ds. obsługi klienta, Ekonomisty ds. rozliczeń - w pełnym wymiarze czasu pracy.

Stosunek pracy został rozwiązany w dniu 31 lipca 2014 r., na mocy porozumienia stron. W Świadectwie pracy wskazano, że umowę rozwiązano z przyczyn niedotyczących pracownika zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.).

W dniu 19 lipca 1994 r., pomiędzy związkami zawodowymi działającymi przy, między innymi Spółce X i Spółce Y (pod które to zakłady pracy Zainteresowana podlegała jako pracownik), a Spółką A, została zawarta Umowa Społeczna - nr dotycząca zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej.

Umowa Społeczna została zawarta na podstawie art. 9 § 1 Kodeksu pracy traktującym o możliwości zawieszania stosowania, w określonych sytuacjach, przepisów prawa pracy oraz w oparciu o przepis art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 z późn. zm.).

Umowa powyższa weszła w życie z dniem 1 sierpnia 2007 r. i obejmowała wszystkich pracowników Spółki, w tym Zainteresowaną.

Przedmiotowa umowa gwarantowała zatrudnienie pracowników w przekształcanych podmiotach Grupy Kapitałowej, a w przypadku dokonywania przez pracodawcę zwolnień lub rozwiązywania umów (w związku z likwidacją lub restrukturyzacją) na mocy porozumienia stron, stosowne odszkodowania.

Wymieniona wyżej Umowa Społeczna w swej treści posługuje się pojęciem "odszkodowanie" (nie "odprawa") w sytuacji przyznania pracownikowi świadczeń związanych z rozwiązywaniem umów o pracę - bez względu na przyczynę ustania stosunku pracy (...).

Celem przyznania odszkodowań było zrekompensowanie pracownikom utraty pracy i zarobków, zwłaszcza że większość z pracowników nie ma szans społecznych na podjęcie nowego zatrudnienia (z uwagi na środowisko zamieszkania - małe miejscowości, dużą stopę bezrobocia wynikającą z braku szerokiego kręgu pracodawców, likwidację różnych zakładów pracy).

Zawarcie Umowy Społecznej było "wstępem" do dalszych regulacji prawnych wewnątrzzakładowych (poza układem zbiorowym i innymi przepisami prawa) określających zasady ewentualnych "odejść" pracowników.

Pracodawca jeszcze przed datą zawarcia Umowy Społecznej zdawał sobie sprawę, że restrukturyzacja Grupy Kapitałowej pociągnie za sobą w konsekwencji ogromne zwolnienia pracowników i w tym celu zasady zwolnień pracowników uregulował w aktach wydanych na podstawie art. 9 Kodeksu pracy np. Programie Dobrowolnych Odejść, Regulaminie zwolnień grupowych i innych dokumentach.

Umowa Społeczna - nr została podana do publicznej wiadomości poprzez opublikowanie jej na stronie internetowej www.google.pl, gdzie jest możliwość zapoznania się z jej szczegółową treścią niemniej Wnioskodawczyni załącza ją do niniejszego wniosku.

W związku z planowaną restrukturyzacją Grupy Kapitałowej i grupowymi zwolnieniami Pracodawca w porozumieniu ze związkami zawodowymi wprowadził także Regulamin zwolnień grupowych oraz Program Dobrowolnych Odejść.

Wobec realnego zamiaru dokonywania przez Pracodawcę zwolnień grupowych i wejścia w życie PDO i Regulaminu zwolnień grupowych Wnioskodawczyni złożyła Pracodawcy Ofertę rozwiązania umowy o pracę zawartej pomiędzy Zainteresowaną, a pracodawcą - Spółką Y.

Złożenie Oferty przez pracownika było de facto formą narzuconą przez pracodawcę. Tylko złożenie oferty przez pracownika dawało szansę na objęcie Programem Dobrowolnych Odejść pozyskanie stosownego odszkodowania. Wzór wniosku/oferty o rozwiązanie umowy został opracowany przez samego pracodawcę i stanowił Załącznik nr 2 do Regulaminu zwolnień grupowych.

W wyniku złożenia przez Wnioskodawczynię oferty w dniu 27 lutego 2014 r. zostało zawarte pomiędzy Zainteresowaną, a pracodawcą - Spółką Y, Porozumienie rozwiązujące umowę o pracę i ustalające warunki, m.in. finansowe odejścia Zainteresowanej z pracy. Porozumienie zostało zawarte w oparciu o wewnętrzne dokumenty pracodawcy powstałe w wyniku porozumienia ze związkami zawodowymi, w związku z grupowymi zwolnieniami w Grupie Kapitałowej, m.in. § 5 ust. 1 i § 11 i 13 Regulaminu zwolnień grupowych.

Umowa Społeczna, Regulamin, PDO, określały, iż w celu uniknięcia (zminimalizowania) zwolnień grupowych, pracownikom zatrudnionym do tej pory na likwidowanych stanowiskach pracy, Pracodawca tworzy możliwość wzięcia udziału w procesach rekrutacji na nowotworzone stanowiska pracy.

Zawarcie ww. Porozumienia wynikało z faktu, iż pracodawca przedstawił pracownikom konieczność wprowadzenia w zakładzie pracy zmian restrukturyzacyjnych skutkujących zwolnieniami grupowymi. Alternatywą dla rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę było złożenie wniosku o rozwiązanie umowy na mocy porozumienia stron albowiem tylko w takiej sytuacji przysługiwało pracownikowi korzystne, zapewnione przez pracodawcę "odszkodowanie". Mając na uwadze powyższe z dniem 31 lipca 2014 r. została rozwiązana umowa o pracę Wnioskodawczyni.

W związku z rozwiązaniem umowy o pracę przyznano Wnioskodawczyni "świadczenie" (na jego określenie w § 3 ust. 1 Porozumienia nie użyto słowa ani "odszkodowanie" ani odprawa") w wysokości 116.382,20 zł. W dalszej treści tego Porozumienia skonkretyzowano charakter ww. świadczenia poprzez użycie słowa "odszkodowanie".

Kwota ta w całości stanowiła odszkodowanie, mimo iż w § 3 ust. 1 Porozumienia nie użyto tego określenia.

Świadczenie w kwocie 116.382,20 zł wypłacone zostało następująco:

1. I rata w wysokości 35.000,00 zł w terminie 14 dni od dnia rozwiązania umowy o pracę;

2. II rata w wysokości 81.382,20 zł w styczniu 2015 r.

Do chwili obecnej Wnioskodawczyni otrzymała z przysługującej wg Porozumienia kwoty 116.382,20 zł jedynie 95.458,20 zł.

Od kwot obu wypłaconych Wnioskodawczyni rat pobrany został podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości łącznej 20.824.00 zł (18% otrzymanego świadczenia pieniężnego). Podatek ten został potrącony przez pracodawcę przy wypłacie każdej z rat odszkodowania i w części rozliczony został na podstawie dokumentu PIT za 2014 rok. Podatek od kwoty 81.382,20 zł, wypłaconej w styczniu 2015 r. został również potrącony przez pracodawcę jednakże może być zweryfikowany w rozliczeniu rocznym dokumentem PIT za 2015 rok.

W potwierdzeniach dokonania przelewu ww. wpłat pracodawca jednoznacznie określił, iż przelewane kwoty stanowią "odszkodowanie" wynikające z Programu Dobrowolnych Odejść. W tytule wpłaty zapisał bowiem słowa:"raty PDO".

Również w § 5 ust. 1 Porozumienia pracodawca w zdaniu 1 wprost określa charakter przyznanego świadczenia pieniężnego poprzez użycie sformułowania: "Strony oświadczają, iż akceptują określone w niniejszym Porozumieniu uprawnienia, w szczególności odszkodowanie, o którym mowa w § 3 niniejszego Porozumienia...". W związku z powyższym dalsze rozważanie czy przyznane Wnioskodawczyni świadczenie pieniężne stanowi odszkodowanie czy odprawę byłoby nieuprawnione.

Przyznane świadczenie miało stanowić odszkodowanie za nagłą utratę pracy i służyć aktywizacji zawodowej pracownika. Pobranie ww. podatku dochodowego zaprzecza celom odszkodowania.

Poza świadczeniem określonym w § 3 ust. 1 Porozumienia (116.382,20 zł) wypłacono Wnioskodawczyni:

* premię roczną w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia;

* premię za osiągnięte cele zgodnie z warunkami obowiązującymi u pracodawcy;

* ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy wg Kodeksu pracy.

Były to dodatkowe świadczenia - "niezależne" - jak to określił pracodawca od świadczeń przewidzianych w Regulaminie zwolnień grupowych, tj. określonych w § 3 ust. 1 Porozumienia.

Logiczna wykładnia zapisów Porozumienia i charakteru świadczeń dodatkowych bezspornie prowadzi do wniosku, że premie i ekwiwalent za urlop w żadnym razie nie stanowią odszkodowania. Zresztą zostały wypłacone odrębnie.

Z żadnych dokumentów wytworzonych pomiędzy Wnioskodawczynią, a pracodawcą nie wynika by powyższa kwota 116.382,20 zł stanowiła odprawę lub inne świadczenie pieniężne, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wręcz przeciwnie - już w samym Porozumieniu pracodawca użył określeń nie budzących najmniejszych wątpliwości co do charakteru świadczenia pieniężnego wypłaconego Zainteresowanej w ramach Dobrowolnych Odejść Pracowniczych.

Ponadto z § 4 ust. 1 Zasad rozwiązywania umów o pracę za porozumieniem stron, z pracownikami, którzy wystąpią z taką inicjatywą w roku 2013 również wynika, iż przyznawane świadczenia pieniężne stanowią "odszkodowanie".

Wnioskodawczyni zauważyła, że § 8 ust. 3 Programu Dobrowolnych Odejść jednoznacznie określa, że pracodawca jest zwolniony od odprawy przewidzianej przepisami ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. W tej sytuacji należy tym bardziej wnioskować, że przyznane świadczenie nie jest "odprawą" i nie zawiera w sobie elementów ww. odprawy lecz stanowi "odszkodowanie".

Również w piśmie pn. Restrukturyzacja (...) wskazano, że "wysokość odszkodowań" będzie zależna od stażu pracy.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawczyni pragnie wskazać, iż w sprawie o tym samym stanie faktycznym interpretacji dokonał już:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - interpretacja z dnia 30 grudnia 2014 r. nr IBPBII/415-881/14/BD (na korzyść podatnika),

* Trybunał Konstytucyjny w wyroku sygn. S 2/13 z dnia 29 marca 2013 r. wyraził w tej kwestii jasne stanowisko,

* w co najmniej 4 sprawach tożsamych merytorycznie (pracownicy różnią się stanowiskami, stażem pracy i wysokością odszkodowań) interpretacji dokonał także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - organ upoważniony przez Ministra Finansów do wydawania interpretacji, m.in. w indywidualnych sprawach podatkowych - ILPB2/4511-1/608/15-4/TR oraz ILPB2/4511-1/607/15-2/TR.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy świadczenie w kwocie 116.382,20 zł - stanowiące odszkodowanie przysługujące na podstawie Umowy Społecznej zawartej w oparciu o art. 9 Kodeksu pracy (odszkodowania) wypłacone Wnioskodawczyni na podstawie porozumienia zbiorowego, czyli porozumienia zawartego pomiędzy pracodawcą, a międzyzakładową organizacją związkową (dotyczącego rozwiązywania z pracownikami umów z przyczyn niedotyczących pracowników, na mocy którego wypłacane były rekompensaty z tego tytułu) jest wolna - zwolniona od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy kwota pobranego już podatku w wysokości 20.824,00 zł winna podlegać zwrotowi.

Zdaniem Wnioskodawczyni w świetle prawidłowej interpretacji przepisów prawa i poprawnej interpretacji zapisów zawartych w dokumentach dotyczących zasad przyznania Zainteresowanej świadczenia pieniężnego w związku z grupowymi zwolnieniami, w szczególności zasadami wyrażonymi w Umowie Społecznej, Porozumieniu, PDO i Regulaminie, kwota 116.362,20 zł, w ocenie Wnioskodawczyni, stanowi w całości "odszkodowanie" podlegające zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zasady i wysokość przyznanego Wnioskodawczyni odszkodowania wynika z Umowy Społecznej, PDO dla Grupy Kapitałowej, wydanych w oparciu o przepisy Kodeksu pracy i innych ustaw dotyczących restrukturyzacji przedsiębiorstw.

Wnioskodawczyni kwestionuje zasadność pobrania od przyznanej i wypłaconej dotychczas kwoty odszkodowania 116.382,20 zł podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 18% (kwota 20.824,00 zł).

Kwota 116.382,20 zł zważywszy na obowiązujące prawo i jego wykładnię zawartą w orzecznictwie sądowym, m.in. wyroku Trybunału Konstytucyjnego, jak również w dokonanych już przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacjach w co najmniej 6 znanych Wnioskodawczyni indywidualnych sprawach, pozwala na przyjęcie, że otrzymane świadczenie nie stanowiło "odprawy" przyznawanej na podstawie art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2012 r. poz. 192). Pracodawca wdrażając akty wewnętrzne dotyczące zasad tzw. "odejść" pracowników tak naprawdę miał na względzie fakt, iż prawdziwa przyczyna zwolnień leżała po stronie pracodawcy, który restrukturyzował zakład pracy i w związku z tym redukował zatrudnienie, a nie po stronie pracownika.

Tylko takie określenie przyczyny ustania stosunku pracy dawało Wnioskodawczyni szansę na pozyskanie "odszkodowania" wynikającego z art. 12 i następne ww. Umowy Społecznej oraz Regulaminu zwolnień grupowych, a nie niniejszego określonego w ustawie o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

O tym, że otrzymane świadczenie pieniężne nie stanowi "odprawy" określonej w art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2012 r. poz. 192) świadczy także jego wysokość. Przepis art. 8 cyt. ustawy nie wskazuje na możliwość otrzymania odszkodowania tylko odprawy i w wysokości nie przekraczającej maksymalnie 3 miesięcznego wynagrodzenia i nie pozwala na wyższe kwoty odpraw. Logika wskazuje, że żaden pracodawca nie będąc zmuszony do odmiennej regulacji odejść pracowniczych nie uszczupli dobrowolnie aktywów zakładu pracy poprzez wypłatę pracownikom znaczących świadczeń finansowych (odszkodowań/zadośćuczynień). Otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota przekraczała znacznie kwoty dopuszczalne do wypłaty na podstawie ww. przepisu.

Zgodnie z zacytowanym w części art. 21.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych:

"Wolne od podatku dochodowego są:

Wnioskodawczyni uważa, iż odszkodowanie, które zostało określone w Porozumieniu wynikało z ww. Umowy Społecznej i innych aktów wewnętrznych pracodawcy wydanych w oparciu o przepisy Kodeksu pracy i ustaw dotyczących restrukturyzacji przedsiębiorstw, w związku z czym otrzymane przeze Zainteresowaną odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż spełnione zostały warunki wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zainteresowana uważa, że podatek dochodowy od kwoty 116.382,20 zł został naliczony i pobrany bez podstawy prawnej i jako taki powinien zostać zwrócony.

Kwota podatku jest tak wysoka, że Wnioskodawczyni mogłaby ją wykorzystać na całoroczne utrzymanie (po ok. 2 tys. zł miesięcznie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pod pojęciem przychodu kryją się więc wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Również - zgodnie z utrwalonym orzecznictwem - przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 9 ust. 1 ww. ustawy) są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jednakże w myśl przywołanego przez Wnioskodawczynię art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Z kolei zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. #8722; Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Jak wskazała Zainteresowana we wniosku, kwota otrzymana 116.382,20 zł stanowi w całości odszkodowanie. Wysokość przyznanego Wnioskodawczyni odszkodowania wynika z Umowy Społecznej i Ponadzakładowego Układu Zbiorowego, wydanych w oparciu o art. 9 § 1 Kodeksu pracy traktującym o możliwości zawieszania stosowania, w określonych sytuacjach przepisów prawa pracy oraz w oparciu o przepis art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 z późn. zm.).

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajduje przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, który to przepis na mocy art. 14 ustawy zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do dochodów uzyskanych z tego tytułu od 1 stycznia 2014 r. Skoro bowiem, jak wskazała Wnioskodawczyni, przedmiotowe świadczenie w całości stanowi odszkodowanie, a jego wypłata nastąpiła na podstawie Umowy Społecznej, wydanej w oparciu o art. 9 § 1 Kodeksu pracy traktującym o możliwości zawieszania stosowania, w określonych sytuacjach przepisów prawa pracy oraz w oparciu o przepis art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, to spełnione zostały w tym zakresie przesłanki do zastosowania zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przyznane Wnioskodawczyni odszkodowanie w kwocie 116.382,20 zł korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, zostały spełnione warunki wskazane w tymże przepisie. W konsekwencji, jeśli od ww. odszkodowania pobrano podatek dochodowy w kwocie - łącznie 20.824,00 zł - to kwota ta winna podlegać zwrotowi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.