ILPB2/4511-1-1221/15-4/WM - PIT w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), a także art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z 11 listopada 2015 r. (data wpływu: 17 listopada 2015 r.), uzupełnionym: pismem z 12 lutego 2016 r. oraz poprzez uiszczenie brakującej opłaty (16 lutego 2016 r. oraz 12 lutego 2016 r. - daty odpowiednio: wpływu do tut. Organu pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku oraz uiszczenia brakującej opłaty), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 17 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 8 lutego 2016 r. nr ILPB2/4511-1-1221/15-2/WM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Ponadto, pouczono Zainteresowanego, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie zostało wysłane 8 lutego 2016 r. i skutecznie doręczone 11 lutego 2016 r., zaś 16 lutego 2016 r. do siedziby tut. Organu wpłynęło pismo z 12 lutego 2016 r., stanowiące uzupełnienie wniosku (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego: 15 lutego 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 17 lat, tj. od 1998 r. walczy z przewlekłą, nieuleczalną chorobą - stwardnieniem rozsianym. Od lipca 2003 r. Zainteresowany jest na rencie i posiada status osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności. Wnioskodawca podaje, że każdy kolejny rok niesie nowe ograniczenia i problemy związane z załatwianiem codziennych spraw oraz kłopoty dotyczące komunikowania się z otoczeniem.

Od 2008 r. Zainteresowany porusza się na wózku inwalidzkim. Z roku na rok zmniejsza się zakres możliwości ruchowych Wnioskodawcy; pojawiają się też nowe problemy, np.: ze wzrokiem. Coraz mocniej i boleśniej Zainteresowany odczuwa zamknięcie "w czterech ścianach" lokalu w bloku spółdzielczym oraz całkowitą zależność od pomocy i wsparcia członków rodziny. Dla osoby, która ukończyła studia, przepracowała zawodowo 25 lat, miała plany i marzenia - to rzeczywistość trudna do zaakceptowania.

Komputer stanowi dla Wnioskodawcy jedyny i konieczny łącznik ze światem; umożliwia względnie normalnie funkcjonowanie. Laptop wykorzystywany jest w codziennej rehabilitacji i ma charakter indywidualny, osobisty. Komputer poprawia jakość życia Wnioskodawcy i pozwala integrować i komunikować się z resztą społeczeństwa.

Ponieważ na pomoc ze strony takich instytucji jak MOPR, czy PEFRON Zainteresowany nie mógł liczyć, w sierpniu 2015 r. w własnych, zaoszczędzonych środków, zakupił potrzebny sprzęt. Komputer ułatwia Wnioskodawcy nie tylko kontakt z otoczeniem, ale też wykonywanie takich czynności, jak dokonywanie zakupów przez Internet potrzebnych artykułów spożywczo-przemysłowych. Dla osoby niemobilnej, wymagającej pomocy, sprzęt komputerowy spełnia wyjątkowe zadania.

Zainteresowany ciągle uczy się, jak najlepiej wykorzystać wszystkie możliwości techniczne komputera. Wymaga to cierpliwości i spokoju, ale pozwala też zapomnieć o bólu i kalectwie. Przy pomocy tego urządzenia Wnioskodawca może się, np.: języka angielskiego, jak również wirtualnie podróżować po kraju i świecie. Zainteresowanego nie interesują tzw. portale społecznościowe. Wnioskodawca skupia się na bardziej pożytecznych i wartościowych informacjach. Dla Zainteresowanego komputer to "okno na świat". Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowy komputer to sprzęt rehabilitacyjny pomagający względnie normalnie funkcjonować w społeczeństwie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jako osoba o znacznym stopniu niepełnosprawności, z dysfunkcją narządu ruchu, Zainteresowany będzie mógł skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej i odliczać od dochodu wydatki związane z zakupem komputera.

Zdaniem Wnioskodawcy, analizując przepisy ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, z których wynika, że rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnych uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej oraz posiłkując się interpretacjami wydanymi przez organy upoważnione w podobnych sprawach - Zainteresowany spełnia ustawowe wymogi i kwalifikuje się do pozytywnej wykładni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 3 tej ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W myśl art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 o czym stanowi art. 26 ust. 7c ustawy.

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 7d tej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g ww. ustawy).

Podkreślić przy tym należy, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia. Zaakcentować należy, że stwierdzenie "niezbędnych w rehabilitacji" oznacza, że ustawodawca zalicza do niego tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne - mające cechy sprzętu, urządzeń i narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Aby skorzystać z odliczenia zakupiony sprzęt powinien cechować się indywidualnym przeznaczeniem i niezbędnością w rehabilitacji.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "rehabilitacja". W związku z powyższym, w celu odkodowania znaczenia tego pojęcia należy odwołać się do źródeł pozaustawowych. I tak, zgodnie definicją zawartą w Encyklopedii Multimedialnej PWN, "rehabilitacja" - to przystosowanie do czynnego udziału w życiu społecznym osób, które z powodu wad wrodzonych lub nabytych, choroby lub urazu są kalekami, bądź doznały przemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stały się na stałe lub na pewien czas inwalidami; rehabilitacja jest procesem złożonym, który ma na celu przywrócenie inwalidzie - w możliwie wysokim stopniu - sprawności organizmu oraz poczucia własnej wartości społ., zaw. i rodzinnej. Wyróżnia się rehabilitację leczniczą, społeczną i zawodową. Rehabilitacja lecznicza jest elementem procesu leczenia, a jej celem jest przywrócenie funkcji utraconych w wyniku choroby lub wyrobienia mechanizmów zastępczych; metody rehabilitacji leczniczej obejmują: fizykoterapię, gimnastykę leczniczą, naukę wykonywania czynności codziennych, zaopatrzenie w protezy i aparaty rehabilitacyjne oraz nauczenie posługiwania się nimi. Rehabilitacja społeczna umożliwia człowiekowi niepełnosprawnemu zyskanie zdolności do życia w społeczeństwie; obejmuje przystosowanie inwalidy do pełnienia odmiennej roli społecznej i do nowych form uczestnictwa w życiu społecznym oraz przygotowanie jego środowiska pod względem psychicznym (akceptacja osobowości i potrzeb inwalidy) i warunków pobytu (wyposażenie mieszkania, środki poruszania się i wykonywania codziennych czynności).

Z analizy wniosku wynika, że w 2015 r. Zainteresowany zakupił komputer. Od 1998 r. Wnioskodawca cierpi na nieuleczalną chorobę - stwardnienie rozsiane. Od 2008 r. Zainteresowany porusza się na wózku inwalidzkim, z uwagi na fakt, że zakres Jego możliwości ruchowych znacząco się zmniejszył. Ponadto, Wnioskodawca ma problemy ze wzrokiem. Komputer stanowi dla Zainteresowanego jedyny i konieczny łącznik ze światem, umożliwia względnie normalne funkcjonowanie. Wnioskodawca traktuje komputer jako sprzęt rehabilitacyjny pomagający względnie normalnie funkcjonować w społeczeństwie.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że Zainteresowanemu przysługuje - w ramach ulgi rehabilitacyjnej - prawo do odliczenia wydatków związanych z nabyciem komputera. Wskazać bowiem należy, że wydatki, o których mowa we wniosku, stanowią wydatek związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych Wnioskodawcy, będącego osobą niepełnosprawną, jak również przyczyni się do Jego rehabilitacji.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanego w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.