ILPB2/4511-1-1078/15-5/NK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 25a ust. 1 ww. ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia oraz w zakresie sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 25a ust. 1 ww. ustawy.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 18 listopada 2015 r. nr ILPB2/4511-1-1078/15-2/NK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłane w dniu 18 listopada 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 20 listopada 2015 r. Braki formalne określone w art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej Wnioskodawca uzupełnił w dniu 23 listopada 2015 r.

Należy nadmienić, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 25a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w zakresie skutków podatkowych dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia w dniu 3 grudnia 2015 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski i podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych od całości swoich dochodów (przychodów). Wnioskodawca jest jednym ze wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (zwanej dalej "Spółką") będącej podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów. Poza Wnioskodawcą wspólnikiem Spółki jest obecnie także inna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej "Drugim Wspólnikiem").

W przyszłości planowana jest restrukturyzacja Spółki, której etapem może być zbycie przez Drugiego Wspólnika na rzecz Spółki, na podstawie art. 199 § 3 Kodeksu spółek handlowych (dalej: k.s.h.), wszystkich albo części posiadanych przez siebie udziałów w kapitale Spółki w celu ich umorzenia (jest to dopuszczalne w świetle umowy spółki). Będzie to umorzenie dobrowolne bez wynagrodzenia, na co Drugi Wspólnik wyrazi zgodę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowanym dobrowolnym umorzeniem przez Spółkę udziałów własnych bez wynagrodzenia, za zgodą Drugiego Wspólnika, będą miały zastosowanie do Wnioskodawcy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące tzw. cen transferowych, tj. art. 25 i art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności czy dla takiego zdarzenia należy sporządzić dokumentację podatkową (tzw. dokumentację cen transferowych), o której mowa w art. 25a ust. 1 ww ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z planowanym dobrowolnym umorzeniem przez Spółkę udziałów własnych bez wynagrodzenia, za zgodą Drugiego Wspólnika, nie będą miały zastosowania do Wnioskodawcy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące tzw. cen transferowych, tj. art. 25 i art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem dla takiego zdarzenia nie należy sporządzać dokumentacji podatkowej (tzw. dokumentacji cen transferowych), o której mowa w art. 25a ust. 1 ww ustawy.

Stosownie do treści art. 25 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. jeżeli w wyniku powiązań pomiędzy podmiotami określonymi w tym przepisie zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań. Ponadto art. 25a ust. 1 ustawy o p.d.o.p. stanowi, że podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takich transakcji.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, że w przypadku dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia nie dochodzi do transakcji w rozumieniu przepisów o cenach transferowych. Przepisy te nie definiują pojęcia ".transakcji", dlatego też w orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że należałoby wykorzystać w tej sytuacji definicję słownikową, zgodnie z którą (wg Słownika języka polskiego PWN)"transakcja" to zawarcie umowy, zwłaszcza handlowej dotyczącej kupna lub sprzedaży; układ, porozumienie jako wynik rokowań. W takim ujęciu, pojęcie to jest synonimem pojęcia ".umowa" (wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2014 r., sygn. akt: II FSK 2849/12).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o p.d.o.f. o cenach transferowych odnoszą się do transakcji o charakterze handlowym, będących następstwem działalności gospodarczej, w wyniku których generowane są przychody. Oznacza to, że przepisy te nie tylko nie znajdą zastosowania w przypadku umorzenia udziałów bez wynagrodzenia, które jest zdarzeniem jednorazowym, charakterze restrukturyzacyjnym, lecz tym bardziej nie będą one miały zastosowania do sytuacji Wnioskodawcy przedstawionej w opisanym zdarzeniu przyszłym. Wzrost wartości aktywów posiadanych przez Wnioskodawcę, związany z umorzeniem udziałów Drugiego Wspólnika nie jest bowiem konsekwencją jakiejkolwiek transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Drugim Wspólnikiem. Instytucja umorzenia udziałów dotyczy wyłącznie stosunków pomiędzy Drugim Wspólnikiem a Spółką. Jednocześnie z samego faktu umorzenia takich udziałów nie można wywodzić, iż pomiędzy Drugim Wspólnikiem a Wnioskodawcą lub Spółką a Wnioskodawcą dochodzi do transakcji. Na skutek umorzenia udziałów Drugiego Wspólnika bez wynagrodzenia, Wnioskodawca nie uzyska bowiem żadnego realnego przysporzenia ani korzyści w postaci dodatkowych, zewnętrznych środków finansowych.

Należy również wskazać, że podstawę dobrowolnego umorzenia udziałów stanowią łącznie umowa spółki, uchwała zgromadzenia wspólników oraz zgoda wspólnika. W tym wypadku nie mamy zatem do czynienia z odpłatnym zbyciem ani z ceną, ani z jakąkolwiek umową określającą tę cenę. Uchwały zgromadzenia wspólników o umorzeniu udziałów nie można przecież utożsamiać z transakcją sprzedaży. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, jeżeli dojdzie do umorzenia udziałów bez wynagrodzenia, co jest dopuszczalne w świetle przepisów k.s.h., nie ma podstaw do zastosowania art. 25 ustawy o p.d.o.f. Szacowanie wysokości wynagrodzenia na podstawie tego przepisu oznaczałoby w istocie przyjęcie, że każde umorzenie powinno następować za wynagrodzeniem, co stanowiło niewątpliwie zakwestionowanie samego charakteru tej instytucji prawnej. Umorzenie udziałów nie stanowi bowiem transakcji handlowej, ale autonomiczną instytucję prawa spółek handlowych, regulującą specyficzny stosunek prawny, tj. relacje pomiędzy wspólnikiem a spółką. Skoro przepisy k.s.h. dopuszczają umorzenie udziałów za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia, przepisy ustawy o p.d.o.f. nie powinny ograniczać możliwości skorzystania z wyboru trybu umorzenia. Należy też wskazać, że celem tej instytucji nie jest modyfikacja wysokości dochodów, jakie osiągają podatnicy powiązani, poprzez zastosowanie nierynkowej ceny. Jest to działanie jednorazowe o charakterze restrukturyzacyjnym, które w ramach stosunków korporacyjnych zostało dopuszczone przepisami k.s.h. Jego celem jest prawne unicestwienie udziałów wspólnika, którego udziały są umarzane, a nie dokonanie jakiejkolwiek transakcji gospodarczej.

Należy także zwrócić uwagę na cel przepisów o cenach transferowych. W kontekście transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi istotne jest określenie, czy ustalone pomiędzy nim ceny za dane dobro lub dobra oraz świadczone usługi, są zgodne z zasadami rynkowymi, tj. zgodne z warunkami, jakie w porównywalnych okolicznościach ustaliłyby podmioty niezależne. Funkcja art. 25 ustawy o p.d.o.f. polega na uniemożliwianiu dokonywania modyfikacji dochodów z transakcji przez powiązanych ze sobą podatników w celu zmniejszenia ich zobowiązań podatkowych.

W przypadku umarzania bez wynagrodzenia udziałów w spółce, nie będzie miało jednak miejsca ustalanie bądź narzucanie pomiędzy spółką a wspólnikiem warunków różniących się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty. Umorzenie udziałów jest bowiem zdarzeniem, na które spółka nie ma wpływu i ze swej natury występuje jedynie pomiędzy spółką a jej wspólnikiem. Brak porównywalnych warunków ustalanych pomiędzy niezależnymi podmiotami przesądza, że nie jest możliwe określenie, jakie warunki uzgodniłyby te podmioty, a zatem nie istnieje rynek, który stanowiłby punkt odniesienia dla ustalenia, czy umorzenie udziałów nastąpiło z uwzględnieniem warunków rynkowych.

Umorzenie udziałów Drugiego Wspólnika nie wiąże się z powstaniem pomiędzy nim a Wnioskodawcą jakiegokolwiek stosunku prawnego i nie ma wpływu na sytuacje podatkową Wnioskodawcy. Co prawda spowoduje ono wzrost wartości rynkowej udziałów Wnioskodawcy wynikający np. z ich wyceny, ale nie będzie on związany z realnym przysporzeniem majątkowym po stronie Wnioskodawcy. W związku z powyższym w przypadku umorzenia udziałów bez wynagrodzenia nie dochodzi do uniknięcia opodatkowania ani modyfikacji dochodów. Można jedynie mówić o odroczeniu opodatkowania, ponieważ korzyść dla wspólnika pozostającego w spółce, który zachowuje pozostałe po umorzeniu udziały ujawni się w dopiero w momencie ich odpłatnego zbycia.

Nawet gdyby uznać, że umorzenie udziałów w spółce jest transakcją, z czym Wnioskodawca zdecydowanie się nie zgadza, to brak jest metody ustalania ceny transakcyjnej, która mogłaby znaleźć zastosowanie w odniesieniu do takiej transakcji. Metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej nie może być zastosowana ze względu na brak ceny i brak transakcji porównywalnych, metoda ceny odsprzedaży - z uwagi na brak ceny oraz brak sprzedaży (a tym bardziej odsprzedaży), metoda "koszt plus" - ze względu na brak sprzedaży, brak bazy kosztowej i narzutu zysku, natomiast metoda zysku transakcyjnego - w związku z brakiem transakcji oraz brakiem zysku. Zdaniem Wnioskodawcy powyższe przesądza, że dyspozycja przepisów o cenach transferowych nie obejmuje sytuacji przedstawionej w ramach opisu zdarzenia przyszłego (tekst jedn.: umorzenia udziałów w spółce bez wynagrodzenia).

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone m.in. w:

* Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 marca 2015 r., sygn. ITPB1/415-1254B/14/DP,

* Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 września 2014 r., sygn. ILPB1/415-617/14-3/IM.

Wnioskodawca jest świadomy, że przedstawione w uzasadnieniu niniejszego wniosku interpretacje indywidualne są wiążące jedynie w sprawach, w których zostały wydane, lecz ze względu na tożsamość stosowanych regulacji prawa podatkowego, stanowią potwierdzenie ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Zdaniem Wnioskodawcy mogą one zatem zostać potraktowane jako wskazówka interpretacyjna dla oceny zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jeżeli:

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W myśl art. 25 ust. 2 ww. ustawy, dochody, o których mowa w ust. 1, określa się w drodze oszacowania, stosując następujące metody:

Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod wymienionych w ust. 2, stosuje się metody zysku transakcyjnego (art. 25 ust. 3 ww. ustawy.).

Stosownie do treści art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

W myśl art. 25 ust. 5 ww. ustawy, przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5% (art. 25 ust. 5a cyt. ustawy).

W myśl art. 25a ust. 1 ustawy podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

Zgodnie z art. 25a ust. 2 tej ustawy, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

Z przepisu powyższego jasno wynika, że stosuje się go tylko do "transakcji", jednak samo pojęcie "transakcji" nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. W związku z brakiem stosownej definicji ustawowej, zakres pojęciowy sformułowania "transakcja" należy poddać wykładni opartej o dyrektywy wykładni prawa podatkowego, tj. w pierwszej kolejności odczytać przy użyciu wykładni językowej prawa podatkowego, w tym szczególnie zgodnie z dyrektywą języka potocznego (w oparciu o słownik języka polskiego) oraz prawniczego (w oparciu o orzecznictwo organów stosujących przepisy podatkowe). Celem potwierdzenia prawidłowości wyniku wykładni językowej warto również odczytać treść tego sformułowania przy pomocy wykładni celowościowej i systemowej prawa podatkowego.

Zgodnie z definicją "transakcji" zawartą w Słowniku internetowym języka polskiego PWN, "transakcja" to:

* "operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług",

* "umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też: zawarcie takiej umowy".

Znaczenie to należy uzupełnić o zawartą w słowniku PWN Biznes (bardziej odpowiednim do odczytywania sformułowań ekonomicznych w zakresie regulacji odnośnie cen transferowych) definicję sformułowania "transakcja", która stanowi, że jest to "akt kupna-sprzedaży, umowa, np. bankowa, handlowa zawarta na giełdzie".

Jak wynika z powyższego sformułowania, jako "transakcji" nie należy rozumieć każdej czynności prawnej lub faktycznej, a tylko taką, która dokonywana jest między przedsiębiorcami, ma charakter "handlowy", gospodarczy (przymiotnik "handlowy" oznacza zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego coś w ramach "handlu", czyli działalności polegającej na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług). Z powyższej wykładni językowej jasno wynika, że przepisy art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się wyłącznie do czynności prawnych lub faktycznych, które odbywają się pomiędzy przedsiębiorcami powiązanymi i mają charakter operacji w ramach ich działalności gospodarczej, handlowych, a nie do wszystkich stosunków prawnych lub faktycznych pomiędzy spółką a udziałowcem, czy też pomiędzy przedsiębiorcami powiązanymi. Innymi słowy dwoje przedsiębiorców powiązanych może zawrzeć umowę w sferze prywatnej, poza działalnością gospodarczą (np. umowę darowizny, pożyczki), która nie będzie podlegać regulacjom z zakresu cen transferowych, w tym obowiązkowi dokumentacyjnemu, o którym mowa w art. 25a ustawy.

Taką wykładnię językową należy uzupełnić o wykładnię odnoszącą się do celu, funkcji art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wynika bezpośrednio z regulacji OECD, które były źródłem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie tzw. cen transferowych. Głównym źródłem tych regulacji są "Wytyczne w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych" (Dom Wydawniczy ABC, 2004, oryg. Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations). Sam tytuł "Wytycznych" wskazuje na to, że mają one zastosowanie jedynie do podmiotów działających przy transakcji w charakterze przedsiębiorcy (ang. enterprise). W punkcie 8 Wstępu do "Wytycznych" wprost jest mowa o tym, że: "następujące zasady dotyczące opodatkowania przedsiębiorstw międzynarodowych (MNE) zostały inkorporowane w Modelu Konwencji Podatkowej OECD w zakresie podatków od dochodu i majątku, które stanowią podstawę dla rozległej sieci dwustronnych traktatów podatkowych zawartych między państwami członkowskimi OECD oraz państwami niebędącymi członkami tej organizacji". Taki cel regulacji potwierdzają również często inne fragmenty "Wytycznych", np. punkt 12 Wstępu do "Wytycznych", zgodnie z którym: "Ceny transferowe są znaczące zarówno dla podatników, jak i administracji podatkowych, gdyż determinują w dużej części dochód oraz wydatki, a tym samym zyski opodatkowane przedsiębiorstw powiązanych w różnych jurysdykcjach podatkowych".

Dodatkowo wykładnię językową i funkcjonalną potwierdza wykładnia systemowa. Wszystkie regulacje OECD, o które oparte są polskie przepisy podatkowe w zakresie cen transferowych wskazują na to, że przepisy w zakresie tzw. cen transferowych stosuje się jedynie do "przedsiębiorstw powiązanych" (ang. associated enterprises), czyli podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, a nie do wszystkich czynności prawnych lub faktycznych między podmiotami powiązanymi. W szczególności art. 25a nie stosuje się do czynności prawnych pozostających poza zakresem działalności gospodarczej, takich jak np. sprawowanie funkcji w zarządzie spółki za wynagrodzeniem (wykonywane poza działalnością gospodarczą, czyli jako działalność wykonywana osobiście), świadczenie usług za wynagrodzeniem w stosunku pracy, darowizna wspólnika na rzecz spółki poza zakresem jego działalności gospodarczej.

Przepis art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma na celu powstrzymanie podatników od przerzucania w wyniku powiązań rodzinnych części lub całości dochodu z jednego podmiotu na drugi podmiot w wyniku zawieranych transakcji handlowych. Tym samym organy podatkowe w przypadkach wskazanych w cytowanym powyżej przepisie mają prawo określić dochód w drodze oszacowania. Powołany wyżej przepis dotyczy wykorzystywania związków gospodarczych pomiędzy kontrahentami do zaniżenia dochodu lub ceny ze szkodą dla fiskusa. "Pod pojęciem związku gospodarczego należy rozumieć powiązanie danego podatnika z innym podmiotem w zakresie czynności związanych lub wynikających bezpośrednio lub pośrednio z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym powiązanie to może się także opierać na związkach personalnych, majątkowych i kapitałowych" (Dor. Podat. 1998.6.11, Pojęcie związku gospodarczego pomiędzy podmiotami powiązanymi na gruncie ustaw o podatkach dochodowych).

Biorąc pod uwagę wyżej opisaną wykładnię oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że planowane dobrowolne umorzenie przez Spółkę udziałów bez wynagrodzenia, za zgodą Drugiego Wspólnika nie stanowi "transakcji" w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie znajdą wobec Wnioskodawcy zastosowania przepisy art. 25 ustawy. Brak jest przesłanek do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 25a ust. 1.

Odnosząc się do przywołanych we wniosku przez Wnioskodawcę wyroków i interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.