ILPB2/436-85/12-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika - radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego za wywłaszczoną i przejętą przez Skarb Państwa nieruchomość - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego za wywłaszczoną i przejętą przez Skarb Państwa nieruchomość.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wicewojewoda decyzją z dnia 28 lutego1987 r. ustalił lokalizację inwestycji polegającej na budowie zespołu mieszkalnego szpitala wojewódzkiego.

Pismem datowanym na dzień 17 listopada 1987 r. Urzędu Miejski, Wydział Geodezji i Gospodarki Gruntami zwrócił się spadkodawców Wnioskodawcy wyznaczając im termin do dobrowolnej sprzedaży nieruchomości do nich należących, pod rygorem wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego.

Dnia 14 grudnia 1987 r. został zawarty akt notarialny sprzedaży na rzecz Skarbu Państwa działki położonej (...), gdzie właścicielem niniejszej działki, a zarazem stroną umowy byli spadkodawcy Wnioskodawcy. Spadkodawcy Zainteresowanego posiadali przedmiotową nieruchomość na zasadzie własności od 1979 r.

Nabycie wyżej wymienionej nieruchomości nastąpiło na cele określone w art. 50 ustawy z dnia 29 kwietnia o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości, a cena sprzedaży nie przekraczała cen maksymalnych określonych w uchwale Wojewódzkiej Rady Narodowej wydanej na podstawie art. 8 wyżej cytowanej ustawy.

Na mocy postanowienia z dnia 24 kwietnia 1998 r. sądu rejonowego Wnioskodawca nabył, na podstawie ustawy, prawa do spadku po zmarłych właścicielach opisanej powyżej nieruchomości.

Z uwagi na fakt, iż ww. nieruchomość nie została wykorzystana na cele wywłaszczeniowe, Zainteresowany pismem z dnia 8 grudnia 2008 r. zwrócił się do gminy o zwrot przedmiotowej nieruchomości.

Po 3 latach prowadzonego postępowania w ww. przedmiocie, gmina skierowała do Wnioskodawcy propozycję zawarcia ugody polegającej na wypłacie, obliczonego na podstawie operatu szacunkowego, odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku uzyskania odszkodowania Wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczenia podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia.

Artykuł 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) stanowi, że do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji spadku, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stosownie do art. 922 § 1 tej ustawy, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca.

Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie i realizacją m.in. w formie odszkodowania. W myśl § 2 powołanego przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. W obrębie zakresu pojęcia praw ściśle związanych z osobą spadkodawcy, znajdują się prawa mające służyć zaspokojeniu określonych interesów konkretnej osoby ze względu na jej indywidualną sytuację, np. roszczenia alimentacyjne, czy uprawnienie do renty. Natomiast w zakresie praw i obowiązków przechodzących na określone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami chodzi o sytuacje, w których istnieje wyraźny przepis przewidujący taki skutek śmierci osoby uprawnionej lub zobowiązanej.

Prezydent Miasta przyznał Wnioskodawcy, jako następcy prawnemu, prawo do odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, która na mocy art. 50 ustawy z dnia 29 kwietnia o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości stała się własnością Skarbu Państwa.

Reasumując, zdaniem Zainteresowanego, należy stwierdzić, że jeśli w 2012 r. zostanie wypłacone odszkodowanie to nie jest to odszkodowanie nabyte w drodze spadku, ponieważ w dacie nabycia prawa do spadku to odszkodowanie nie istniało. Tym samym przedmiotowe odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawca przywołuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 września 2010 r. nr ILPB2/436-121/10-4/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu należy stwierdzić, iż wydana została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.