ILPB2/436-80/09-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2009 r. (data wpływu 18 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 18 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny samochodu, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania samochodów osobowych na cele osobiste wspólników oraz ustalenia podstawy opodatkowania tej czynności oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka cywilna jest własnością dwóch wspólników z równymi udziałami w spółce (po 50%). Działalność gospodarcza opodatkowana jest podatkiem liniowym (podatkowa księga przychodów i rozchodów). We wrześniu 2006 r. firma wykupiła po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego, dwa samochody ciężarowe za kwotę wykupu 2.474,60 zł każdy. Od każdego z tych samochodów odliczono podatek VAT w pełnej kwocie. Z uwagi na niewielką wartość początkową samochody zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu wystawienia faktury VAT przez sprzedającego. W trakcie użytkowania samochody po wykonanym badaniu technicznym przeklasyfikowano na samochody osobowe.

Obecnie firma planuje zaprzestanie wykorzystywania ich w spółce, wycofanie z ewidencji środków trwałych i przeznaczenie na potrzeby osobiste obu wspólników. Każdy wspólnik w ramach 50% udziałów i takiej samej wartości samochodów (wartość rynkowa to ok. 14.000,00 zł) wycofa na swoje potrzeby jeden pojazd. Następnie każdy ze wspólników chciałby wycofany ze spółki samochód podarować swojemu dziecku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na piąte z wyżej przedstawionych pytań, dotyczące podatku od spadków i darowizn. Odpowiedzi na pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych udzielono w interpretacji indywidualnej z dnia 11 sierpnia 2009 r. nr ILPB1/415-622/09-2/IM. Natomiast w zakresie pytań dotyczących podatku od towarów i usług wydano w dniu 5 sierpnia 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP1/443-581/09-2/AT.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania 5, właściciele spółki po przeznaczeniu samochodów na własne potrzeby mogą podarować je swoim dzieciom. W przypadku takiej darowizny będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Opodatkowaniu podlegała będzie nadwyżka wartości nabytej rzeczy ponad kwotę 9.637 zł (w przypadku dziecka).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Artykuł 5 ww. ustawy stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Kwota wolna od podatku od spadków i darowizn ma szczególny charakter - nie dotyczy wartości jednorazowo otrzymanych rzeczy i praw majątkowych, lecz sumy ich wartości nabytych od jednej osoby lub po jednej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Zauważyć przy tym należy, że przy ustalaniu przekroczenia kwoty wolnej od podatku bierze się pod uwagę wszelkie nabycia rzeczy i praw majątkowych podlegające opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według progresywnej skali podatkowej określonej w art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Dla nabywców zaliczonych do I grupy wynosi on:

do -10.278 zł -3%

od 10.278 zł-do 20.556 zł -308 zł 30 gr i 5% nadwyżki ponad 10.278 zł

powyżej 20.556 zł - -822 zł 20 gr i 7% nadwyżki ponad 20.556 zł

-

Natomiast zgodnie z art. 4a ww. ustawy, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2 określonym przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 17 kwietnia 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 77, poz. 457).

Obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

Zgodnie z art. 4 ust. 4 ww. ustawy, wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wspólnicy spółki cywilnej chcą wycofane samochody z działalności gospodarczej przekazać w formie darowizny swoim dzieciom. Wartość rynkowa samochodu wynosi ok. 14.000,00 zł.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przytoczonych przepisów prawa uznać należy, iż w związku z tym, że wartość darowanego samochodu dokonana przez rodzica na rzecz swojego dziecka przekroczy kwotę wolną od podatku, tj. kwotę 9.637 zł - podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku wg skali podatkowej określonej w powołanym wyżej art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast, jeżeli obdarowany spełni warunki określone w powołanym wyżej art. 4a ww. ustawy oraz jest On obywatelem, o którym mowa w art. 4 ust. 4 ww. ustawy to przedmiotowa darowizna nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Ponadto tut. organ informuje, że w niniejszej interpretacji odstąpiono od ustosunkowania się odnośnie kwestii, czy podatnik wycofany z działalności samochód może podarować swojemu dziecku.

Zgodnie z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Kwestie dotyczące umowy darowizny reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Stosownie do ww. definicji przepisów prawa podatkowego, ustawa - Kodeks cywilny nie stanowi tych przepisów, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest upoważniony do jej interpretowania w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.