ILPB2/436-75/09-2/AJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 lipca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/436-75/09-2/AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2009 r. (data wpływu 13 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przedmiotu opodatkowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przedmiotu opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 5 czerwca 2006 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki z bezpośrednim udziałowcem firmą niemiecką na kwotę 12 000 000,00 PLN.

Pożyczka ta została zapłacona pożyczkobiorcy w dwóch ratach: 5 000 000, 00 PLN w dniu 11 lipca 2006 r. oraz 7 000 000,00 PLN w dniu 16 października 2006 r. i winna zostać spłacona dnia 15 października 2009 r..

Udziałowiec Zainteresowanego zamierza podpisać porozumienie, na mocy którego przeniesie cesją prawa z umowy pożyczki na spółkę w Luksemburgu.

W wyniku zawartego porozumienia nowy pożyczkodawca może wydłużyć termin spłaty pożyczki o kolejne 3 lata do 15 października 2012 r. Nowy pożyczkodawca nie jest bezpośrednim udziałowcem Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zaistniałe zdarzenie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest to ciągle ta sama umowa pożyczki. Ze strony Zainteresowanego nie nastąpiła spłata. Wnioskodawca nie będzie stroną porozumienia. A więc zgodnie z art. 1.1. ust. 1b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie nastąpi zawarcie nowej umowy pożyczki.

Bez znaczenia pozostaje dla Zainteresowanego fakt, iż pożyczka zawarta w 2006 r. z udziałowcem, zgodnie z art. 9 ust. 10h ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych była zwolniona od podatku.

Powołując się też na art. 509 Kodeksu cywilnego, Zainteresowany stoi na stanowisku, iż wyżej przedstawione zdarzenie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

1.

następujące czynności cywilnoprawne:

- umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

- umowy pożyczki,

- umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

- umowy dożywocia,

- umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat i dopłat,

- ustanowienie hipoteki,

- ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

- umowy depozytu nieprawidłowego,

- umowy spółki (akty założycielskie);

2.

zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;

3.

orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Instytucję przeniesienia (cesji) wierzytelności regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Przeniesienie wierzytelności jest swoistą konstrukcją prawną, przewidzianą w ogólnych zasadach zobowiązań prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy przeniesienia wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Dodać należy, że samo przeniesienie nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jego realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 5 czerwca 2006 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki z bezpośrednim udziałowcem firmą niemiecką na kwotę 12 000 000,00 PLN. Pożyczka ta została zapłacona pożyczkobiorcy w dwóch ratach: 5 000 000, 00 PLN w dniu 11 lipca 2006 r. oraz 7 000 000,00 PLN w dniu16 października 2006 r. i winna zostać spłacona dnia 15 października 2009 r.

Wnioskodawca wskazał, że Jego udziałowiec zamierza podpisać porozumienie, na mocy którego przeniesie cesją prawa z umowy pożyczki na spółkę w Luksemburgu.

W wyniku zawartego porozumienia nowy pożyczkodawca może wydłużyć termin spłaty pożyczki o kolejne 3 lata do 15 października 2012 r. Nowy pożyczkodawca nie jest bezpośrednim udziałowcem Wnioskodawcy.

Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż zdarzenie polegające na zmianie wierzyciela, (w przypadku, gdy będzie to nadal ta sama umowa pożyczki, a ulegnie zmianie jedynie termin jej spłaty) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Dokonana czynność nie mieści się w zamkniętym katalogu zawartym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i odbywa się ona bez uczestnictwa Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl