ILPB2/436-72/08-3/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2008 r. (data wpływu 18 lipca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2008 r. (data wpływu 19 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 16 czerwca 2008 r. Wnioskodawca podpisał/zawarł - jako pożyczkobiorca - umowę pożyczki ze spółką, która ma siedzibę na terenie Belgii i jest rezydentem belgijskim.

Pożyczkodawca jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Belgii i posiada stosowny numer identyfikacji podatkowej. Jest podmiotem powiązanym z Zainteresowanym, gdyż należy do tej samej grupy przedsiębiorstw, jednakże nie jest udziałowcem Wnioskodawcy. Umowę pożyczki podpisano w siedzibie pożyczkodawcy, na terenie Belgii.

W dniu zawarcia/podpisania umowy pieniądze będące przedmiotem pożyczki, 750 000 euro znajdowały się w Belgii, na rachunku prowadzonym przez tamtejszy bank dla pożyczkodawcy.

Zainteresowany otrzymał środki pieniężne będące przedmiotem umowy w dniu 18 czerwca 2008 r. na własny rachunek walutowy w euro prowadzony poza granicami naszego kraju przez bank w Belgii, oddział z siedzibą w A (...).

W dniu 18 czerwca 2008 r. Wnioskodawca dokonał przelewu bankowego środków uzyskanych w drodze pożyczki na własny rachunek walutowy w euro prowadzony przez bank na terenie naszego kraju, a tym samym w dniu 18 czerwca 2008 r. pożyczone środki zostały sprowadzone do kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Czy opisana umowa pożyczki podlega w Polsce podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarta umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych w Polsce. Opodatkowaniu - zgodnie z postanowieniami art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - podlegają czynności cywilnoprawne, których przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, jeżeli łącznie spełnione są dwie przesłanki, tj. nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Umowa zostaje zawarta poprzez zgodne oświadczenie woli. Wynika to z Kodeksu cywilnego. O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku decyduje w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli w tym wypadku chwila zgodnego oświadczenia woli stron, co nastąpiło w dniu 16 czerwca 2008 r.

Skoro z art. 720 Kodeksu cywilnego wynika, że przedmiotem umowy pożyczki mogą być pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, to w świetle art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlega ona podatkowi, jeżeli w momencie zawarcia jej (tj. 16 czerwca 2008 r.) pieniądze znajdowały się w Polsce. W momencie zawierania umowy pożyczki pieniądze znajdowały się za granicą, na rachunku bankowym pożyczkodawcy, na co wskazano w przedstawionym stanie faktycznym. Dla powstania obowiązku podatkowego nie ma znaczenia fakt późniejszego sprowadzenia do kraju pieniędzy, które w chwili zawierania umowy znajdowały się poza granicami RP. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika również, że umowa pożyczki została zawarta za granicą RP, na terenie Belgii. Zatem żadna z przesłanek opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie została spełniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy, podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji żadna z ww. przesłanek nie wystąpi, gdyż w chwili zawarcia umowy pożyczki pieniądze znajdowały się w Belgii i umowa również została zawarta na terytorium tego państwa. Zatem opisana umowa, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczek pieniężnych wydana została odrębna interpretacja indywidualna z dnia 16 października 2008 r. Nr ILPP1/443-713/08-3/AT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.