ILPB2/436-66/08-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu 7 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia podmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na mocy decyzji Naczelnika urzędu skarbowego z dnia 31 lipca 2002 r. ustalającej na rzecz Wnioskodawczyni zryczałtowany podatek dochodowy w kwocie 17.224,50 zł od przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za rok 1997 r. oraz decyzji z dnia 31 lipca 2002 r. ustalającej na rzecz Zainteresowanej zryczałtowany podatek dochodowy w kwocie 22.502,20 zł od przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za rok 1999 Wnioskodawczyni została zobligowana do zapłaty wskazanych należności.

W związku z przysługującym Jej jako podatnikowi prawem do odwołania się od powyższych decyzji, Wnioskodawczyni wykorzystała wszystkie możliwe środki dochodzenia Swych praw na drodze administracyjnej i sądowej, jednakże bez zamierzonego skutku.

W wyniku postępowania trwającego ok. 5 lat, zobowiązanie Zainteresowanej wzrosło do kwoty 72.404,81 zł, ze względu na regularnie naliczane odsetki.

Jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku Wnioskodawczyni nie była w stanie spełnić ciążącego na Niej obowiązku.

W związku z powyższym, rodzice Zainteresowanej zaofiarowali pomoc, dokonując na rzecz Wnioskodawczyni darowizny w wysokości odpowiadającej kwocie powstałego zadłużenia.

Na prośbę Zainteresowanej - wyraźnie wskazaną w umowie darowizny - należność w pełnej wysokości została przelana na rachunek wierzyciela, czyli urzędu skarbowego.

W związku z zaistniałą sytuacją powstał obowiązek zgłoszenia faktu wykonania darowizny do urzędu skarbowego, co Wnioskodawczyni uczyniła zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w terminie miesiąca od chwili spełnienia przez darczyńców świadczenia na rzecz Zainteresowanej.

Z informacji uzyskanych w urzędzie skarbowym Wnioskodawczyni powzięła wiedzę, iż wpłata dokonana przez rodziców wprost na rachunek wierzyciela pozbawia Ją ulgi w postaci zwolnienia od podatków od spadków i darowizn.

W ocenie organu podatkowego niespełnienie warunku z art. 4a ust. 1 pkt 2 przy jednoczesnym dopełnieniu warunku z art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn powoduje powstanie obowiązku podatkowego zgodnie z art. 4a ust. 3 ww. ustawy. Takie stanowisko organu nie jest dla Wnioskodawczyni oczywiste i jednoznaczne, zwłaszcza jeśli zauważyć, iż bacząc na zasadę swobody umów płynącą z art. 3531 Kodeksu cywilnego sposób dokonania darowizny został przez Nią ustalony wraz z darczyńcami, a zgłoszenie darowizny nastąpiło w ustawowym terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy niedochowanie przez obdarowanego warunku określonego w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn przy jednoczesnym spełnieniu warunku określonego w art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy powoduje powstanie obowiązku podatkowego zgodnie z art. 4a ust. 3 analizowanej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, darowizna wykonana na Jej rzecz z zastrzeżeniem sposobu wykonania świadczenia przyrzeczonego wprost na rachunek wierzyciela - na co zezwala zasada swobody umów wyrażona w art. 353 ¹ Kodeksu cywilnego - zgłoszona w ustawowym terminie organowi podatkowemu uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia od zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Fakt, iż Zainteresowana nie jest w stanie wylegitymować się dowodem przekazania na rachunek bankowy darowanych na rzecz Wnioskodawczyni środków nie może stanowić podstawy do nałożenia na Nią obowiązku podatkowego. Zgodnie z art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek ten powstaje dopiero w chwili niespełnienia warunków określonych w art. 4a ust. 1 i ust. 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze darowizny powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Na podstawie przepisu art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, dodanego ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629) wprowadzono zwolnienie od podatku od spadków i darowizn w zakresie nabycia rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę.

Zmiany w ustawie o podatku od spadków i darowizn, dotyczące zwolnienia od podatku od spadków i darowizn osób najbliższych, weszły w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. i mają zastosowanie do tych przypadków, w których nieodpłatne nabycie rzeczy lub praw majątkowych nastąpiło po 1 stycznia 2007 r.

Stosownie do art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

Zgodnie z treścią art. 4a ust. 4 powołanej wyżej ustawy ustawodawca przewiduje przypadki, w których nie jest wymagane zgłoszenie nabycia do urzędu skarbowego, tj. gdy:

Powyższy przepis zwalnia więc od podatku darowiznę dokonaną przez rodziców na rzecz Wnioskodawczyni, pod warunkiem zgłoszenia w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 powołanej powyżej ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz udokumentowania otrzymania środków pieniężnych dowodem przekazania środków na rachunek nabywcy.

W przypadku niewypełnienia wszystkich ww. wymogów, przedmiotowe nabycie podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych dla nabywców zaliczonych dla I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni nie może udokumentować otrzymania przedmiotowego świadczenia, ponieważ środki pieniężne zostały przelane przez darczyńcę bezpośrednio na rzecz wierzyciela (urzędu skarbowego).

W związku z tym należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie spełniła wszystkich warunków zawartych w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, a zatem nie może skorzystać z powyższego zwolnienia i ciąży na Niej obowiązek zapłaty należnego podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.