ILPB2/436-49/14-2/MK - Brak możliwości opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych wydania przez spółkę z o.o. swojemu wspólnikowi udziałów w podmiotach zależnych w celu zwolnienia się w całości lub w części z zobowiązania z tytułu umowy pożyczki.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 16 maja 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/436-49/14-2/MK Brak możliwości opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych wydania przez spółkę z o.o. swojemu wspólnikowi udziałów w podmiotach zależnych w celu zwolnienia się w całości lub w części z zobowiązania z tytułu umowy pożyczki.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Raben Management Services Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2014 r. (data wpływu 19 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka zawrze ze swoim udziałowcem (dalej: "Wierzyciel" lub "Pożyczkodawca") umowę pożyczki (dalej: "Pożyczka"). Na podstawie umowy Pożyczki, Pożyczkodawca zobowiązany będzie do przelania na rachunek Wnioskodawcy kwoty Pożyczki.

Spółka nie wyklucza, że Pożyczkodawca w celu zwolnienia się z całości lub części zobowiązania z tytułu ww. umowy pożyczki, za zgodą Wnioskodawcy, wyda Pożyczkobiorcy udziały w podmiotach zależnych (dalej: "Udziały"). W rezultacie, zobowiązanie Pożyczkodawcy do przekazania Spółce całości lub części kwoty głównej Pożyczki wygaśnie, w wysokości odpowiadającej wartości Udziałów. Pozostała część Pożyczki zostanie przekazana Spółce w formie gotówkowej i będzie wykorzystywana stosownie do potrzeb wynikających z jej bieżącej działalności.

Zwolnienie się przez Pożyczkodawcę ze zobowiązania do przelania na rachunek Wnioskodawcy części kwoty głównej Pożyczki będzie oparte o cywilnoprawną instytucję świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum), uregulowaną w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93).

W efekcie wydania przez Pożyczkodawcę Udziałów w miejsce wypłaty (całości lub części) kwoty głównej Pożyczki (tekst jedn.: w efekcie świadczenia w miejsce wykonania #8722; datio in solutum) Wnioskodawca będzie wykazywał w swoich aktywach Udziały. Z drugiej strony, Wnioskodawca będzie zobowiązany do spłaty zaciągniętej od Wierzyciela Pożyczki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w związku z wydaniem Udziałów na rzecz Spółki, po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w związku z wydaniem Udziałów na rzecz Spółki, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Artykuł 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych ("Ustawa o p.c.c."), zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu p.c.c. podlegają:

a.

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b.

umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c.

umowy darowizny #8722; w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

d.

umowy dożywocia,

e.

umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności #8722; w części dotyczącej spłat lub dopłat,

f.

ustanowienie hipoteki,

g.

ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

h.

umowy depozytu nieprawidłowego,

i.

umowy spółki.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o p.c.c., podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a także orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne.

Wskazany katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych ma charakter zamknięty (numerus clausus), co ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zasadę numerus clausus czynności podlegających opodatkowaniu, tym samym wyłączył spod opodatkowania inne podobne czynności, które nie zostały wymienione we wskazanym w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zaciągnie pożyczkę od swojego udziałowca. Zaciągnięcie pożyczki będzie zwolnione z opodatkowania p.c.c. na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i ustawy o p.c.c. Pożyczkodawca w celu zwolnienia się z całości lub części zobowiązania z tytułu ww. umowy pożyczki, za zgodą Wnioskodawcy, wyda Pożyczkobiorcy Udziały. Zwolnienie się przez Pożyczkodawcę ze zobowiązania do przelania na rachunek Wnioskodawcy części kwoty głównej Pożyczki będzie oparte o cywilnoprawną instytucję świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) uregulowaną w art. 453 Kodeksu cywilnego.

Na gruncie regulacji Kodeksu cywilnego prawidłowe wykonanie zobowiązania przez dłużnika może nastąpić jedynie przez spełnienie świadczenia przyrzeczonego. Wyjątek od tej zasady wprowadza wspomniany art. 453 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Na mocy powołanej regulacji, dłużnik spełniając za zgodą wierzyciela świadczenie inne niż pierwotnie umówione, doprowadza do wygaśnięcia swojego pierwotnego zobowiązania. Datio in solutum nie prowadzi do powstania jakichkolwiek nowych zobowiązań pomiędzy stronami zawartej uprzednio umowy, jest tylko formą regulowania zobowiązań, prowadzącą do ich wygaśnięcia.

Datio in solutum nie odpowiada definicji żadnej z umów wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o p.c.c. W efekcie, w ocenie Wnioskodawcy, nie podlega ona podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Taki wniosek znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 października 2013 r. (IBPBII/1/436-206/13/HK), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 października 2013 r. (IPPB2/436-513/13-2/MZ), Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 września 2013 r. (ITPB2/436-120/13/MK). We wszystkich wymienionych interpretacjach potwierdzono, że czynność datio in solutum (jako nie wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych).

Konkludując, w ocenie Spółki, w opisanym zdarzeniu przyszłym, w szczególności w związku z wydaniem Udziałów, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl