ILPB2/436-46/08-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani X przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2008 r. (data wpływu 23 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia podmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 20 lutego 2008 r. Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym formularz SD-1Z wraz pisemną prośbą o umożliwienie skorzystania ze zwolnienia od zapłaty podatku od nabytego udziału spadkowego, mimo kilkudniowego opóźnienia, którego przyczyną była nieznajomość przepisów i choroba, a zwłaszcza kłopoty z pamięcią.

Zainteresowana była przeświadczona, że podana w postanowieniu sądu data 8 stycznia 2008 r. z podpisem sędziego jest datą uprawomocnienia orzeczenia, dlatego dnia 6 lutego 2008 r. Wnioskodawczyni zamierzała w urzędzie skarbowym dokonać zgłoszenia nabycia spadku. Poinformowano jednak Zainteresowaną, że źle odczytuje daty i w tej sytuacji nie może skorzystać z ulgi podatkowej.

W skład spadku wchodzi gospodarstwo rolne, które Wnioskodawczyni pomagała bratu spadkodawcy prowadzić, a także opiekowała się nim, gdy był chory.

Wnioskodawczyni zwróciła się do urzędu skarbowego z prośbą o odpowiedź, czy mogłaby skorzystać z ulgi podatkowej, gdyby dokonała poświadczenia dziedziczenia przez notariusza.

W ocenie Zainteresowanej, z obowiązujących przepisów prawa wynika, że w kontekście art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn postaje problem w interpretacji przepisów dotyczących aktu poświadczenia dziedziczenia przez notariusza, zgodnie z 95j ustawy - Prawo o notariacie. W odpowiedzi urząd skarbowy przesłał Wnioskodawczyni wniosek ORD-IN.

Zainteresowana wyjaśnia, że przyczyną uchybienia przez Nią terminu było późniejsze powzięcie wiadomości o błędnej interpretacji zapisu dat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pozbawienie Zainteresowanej prawa do ulgi podatkowej za kilkudniowe opóźnienie, wtedy gdy nie jest jednoznaczne od jakiego dnia należy liczyć termin miesięczny nie jest karą zbyt restrykcyjną w porównaniu z popełnionym błędem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinno się jej pozbawiać ulgi podatkowej tylko dlatego, że nie wiedziała, jak liczyć miesięczny termin do zgłoszenia nabycia spadku, kiedy przepisy są sporne i budzą wątpliwości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie tut. organ wskazuje, że przedstawiając stan faktyczny Wnioskodawczyni podała, że zgłoszenia o nabyciu spadku dokonała na druku SD-1Z. Tut. organ zrozumiał, iż Wnioskodawczyni miała na uwadze druk SD-Z1.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Stosownie do art. 5 ww. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a powstaje on, zgodnie z dyspozycją art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przy nabyciu w drodze dziedziczenia, z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem i jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to zgodnie z ust. 4 powołanego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się tego orzeczenia.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629) wprowadzono w ustawie o podatku od spadków i darowizn art. 4a, zgodnie z którym zwolniono od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4. w przypadku braku takiego zgłoszenia nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do i grupy podatkowej.

Kwestię daty nabycia spadku regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie z art. 922 ww. ustawy prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. w świetle art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a stosownie do art. 925 - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Pojęcie obowiązku podatkowego ustawodawca zdefiniował w art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Natomiast art. 12 § 3 cytowanej ustawy stanowi, iż terminy określone w miesiącach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim miesiącu, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim dniu tego miesiąca.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych Wnioskodawczyni dokonała z kilkudniowym opóźnieniem, po upływie miesięcznego terminu od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycia spadku.

Ustawodawca w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości określił dzień, od którego należy liczyć początek terminu do złożenia przez spadkobiercę zgłoszenia nabycia własności rzeczy i praw majątkowych oraz skutki uchybienia terminu do złożenia ww. zgłoszenia.

W ust. 1 ww. artykułu wyraźnie określono, że początkowym dniem biegu terminu jest dzień uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku.

Natomiast zgodnie z art. 4a ust. 3 ww. ustawy, przekroczenie tego terminu skutkuje opodatkowaniem na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, określającego opodatkowanie spadkobierców zaliczanych do I grupy podatkowej, opodatkowaniu podlega nabycie od jednej osoby własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

Na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, Wnioskodawczyni, jako siostra spadkodawcy zaliczona jest do I grupy podatkowej.

W świetle powyższych przepisów, Zainteresowana jest zobowiązana zapłacić podatek od spadków i darowizn, o ile wartość nabytych w spadku rzeczy i praw majątkowych przewyższa kwotę wolną od opodatkowania, tj. 9.637 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.