ILPB2/436-32/11-3/MK - Opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy pożyczki zawartej na terytorium Wielkiej Brytanii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu 4 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki oraz w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania nieoprocentowanej pożyczki.

Z uwagi na fakt, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14f § 2 oraz 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 26 kwietnia 2011 r., nr ILPB2/436-32/11-2/MK, ILPB2/415-141/11 -2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Mając na uwadze powyższe przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na przedstawione poniżej pytanie w zakresie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie informuje się, że w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 22 września 2010 r. na terenie Wielkiej Brytanii Wnioskodawca zawarł umowę nieoprocentowanej pożyczki. Stronami przedmiotowej umowy były: brytyjska firma - pożyczkodawca oraz prowadzący, na terenie Polski, działalność gospodarczą Wnioskodawca - pożyczkobiorca. W ww. umowie ustalono, że pożyczkodawca udziela Wnioskodawcy pożyczki w kwocie 45 000,00 PLN na okres 36 miesięcy, przy czym miesięczna rata pożyczki wynosić będzie 1 250,00 PLN. Termin płatności pierwszej raty wyznaczono na 31 stycznia 2011 r. natomiast ostatniej na 31 grudnia 2013 r. Środki pieniężne z tytułu zawartej umowy przelano w dniu 12 listopada 2010 r. z brytyjskiego konta pożyczkodawcy na firmowy rachunek Wnioskodawcy znajdujący się w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy biorąc pod uwagę fakt, iż umowa pożyczki została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz przedmiot umowy w dniu jej zawarcia znajdował się poza terytorium Polski czynność ta jest zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych oraz innych form opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi jeżeli ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku opisanej sytuacji, przedmiotem umowy były rzeczy znajdujące się za granicą, a umowa (czynność cywilnoprawna) została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z tym, czynność ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych ani żadnej innej formie opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 analizowanej ustawy, opodatkowaniu podlegają także zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

Jednakże, w każdym przypadku, gdy konkretna czynność cywilnoprawna (umowa) mieści się, w określonym w art. 1 ust. 1 pkt 1-pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zakresie przedmiotowym tej ustawy należy zwrócić uwagę na zapis art. 1 ust. 4 analizowanej ustawy.

W myśl ww. przepisu podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

Powyższe oznacza, że konkretna umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Treść badanego przepisu wskazuje również, że konkretna umowa pożyczka podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, że we wrześniu 2010 r. Wnioskodawca zaciągnął od brytyjskiej firmy nieoprocentowaną pożyczkę w wysokości... PLN. Umowa została zawarta na terytorium Wielkiej Brytanii. W momencie zawierania ww. umowy środki pieniężne będące jej przedmiotem znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Reasumując, skoro umowa pożyczki została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Wielka Brytania) i środki pieniężne będące jej przedmiotem w chwili jej zawarcia również znajdowały się poza granicami kraju, to pożyczka ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.