ILPB2/436-32/08-2/MK - Wyłączenie depozytu nieprawidłowego z opodatkowania PCC.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2008 r. (data wpływu 5 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy depozytu nieprawidłowego - jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy depozytu nieprawidłowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na produkcji silników oraz części do samochodów (jest podatnikiem podatku VAT) i zamierza zawrzeć ramową umowę depozytu (dalej: Umowa) ze spółką T. z siedzibą w Belgii (dalej: Depozytariusz).

Zgodnie z projektem Umowy, przedmiotem depozytu będą środki pieniężne Spółki, które Depozytariusz zobowiązuje się przechowywać i zwrócić na Jej żądanie, z zachowaniem jednoczesnej możliwości korzystania ze zdeponowanych środków pieniężnych (w celach inwestycyjnych). Za możliwość korzystania przez Depozytariusza ze zdeponowanych środków pieniężnych Spółce będą przysługiwać odsetki. Przy kalkulacji wysokości przedmiotowych odsetek, Depozytariusz będzie uwzględniać wynagrodzenie należne mu z tytułu przechowywania środków pieniężnych Spółki.

Przekazanie kwot do depozytu będzie możliwe po wcześniejszym (przynajmniej na 2 dni robocze przed proponowaną datą złożenia depozytu) zgłoszeniu chęci wpłaty określonej kwoty środków pieniężnych. W zgłoszeniu tym Spółka wskazywać będzie proponowaną datę przekazania kwoty do depozytu, określać kwotę depozytu oraz ustalać datę zwrotu depozytu wraz z odsetkami. Depozytariusz po otrzymaniu zgłoszenia będzie mieć obowiązek potwierdzenia jego przyjęcia najpóźniej na dzień roboczy przed wskazanym w zgłoszeniu dniem proponowanej wpłaty kwoty do depozytu. Potwierdzenie zgłoszenia obligować będzie Spółkę do wpłaty całej kwoty zadeklarowanej w zgłoszeniu na wskazane konto Depozytariusza.

Z konstrukcji Umowy wynika, że Spółka będzie mieć możliwość przekazywania kwot do depozytu w sposób swobodny i częstotliwy, a jedynym warunkiem złożenia depozytu będzie wcześniejsze poinformowanie Depozytariusza o chęci dokonania wpłaty. Co więcej, Spółka będzie mogła przekazać do depozytu, w tym samym czasie, kilka kwot na różne okresy przechowywania.

Spółka zamierza korzystać z możliwości deponowania środków pieniężnych w sposób stały.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie i wykonanie Umowy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w opisie stanu faktycznego postanowienia Umowy, która zostanie zawarta pomiędzy Nim a Depozytariuszem, posiadają cechy umowy depozytu nieprawidłowego, określonego w art. 845 Kodeksu Cywilnego z 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Wynika to z faktu, iż przedmiotem Umowy będą środki pieniężne, a Depozytariusz będzie mieć możliwość dysponowania przekazanymi pieniędzmi. Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowa depozytu nieprawidłowego podlega, co do zasady, opodatkowaniu tym podatkiem. Należy jednak podkreślić, iż art. 2 pkt 4 tej samej ustawy przewiduje, iż wyłączone z opodatkowania są czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna z ich stron jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub podatkiem od wartości dodanej lub zwolniona z tego podatku (z pewnymi wyjątkami, które nie znajdą jednakże zastosowania w omawianym przypadku).

W świetle powyższego, aby odpowiedzieć na pytanie, czy zawarcie Umowy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy przynajmniej jedna ze stron Umowy będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT) lub podatkiem od wartości dodanej lub zwolniona z tego podatku. Zdaniem Spółki, na podstawie zawartej Umowy, Depozytariusz świadczyć będzie na Jej rzecz usługi, jednocześnie, Spółka stoi na stanowisku, iż przedmiotowe usługi - polegające na przechowywaniu i zarządzaniu Jej środkami pieniężnymi przez Depozytariusza - powinny zostać sklasyfikowane jako usługi pośrednictwa finansowego.

Jak wynika z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 553 dalej: ustawa o podatku VAT) w zw. z art. 27 ust. 3 oraz ust. 4 pkt 4 tej ustawy, biorąc pod uwagę fakt, iż usługi pośrednictwa finansowego będą świadczone na rzecz Spółki (posiadającej siedzibę w Polsce) przez Depozytariusza (posiadającego siedzibę w Belgii), miejscem opodatkowania przedmiotowych usług będzie Polska (kraj siedziby usługobiorcy, tekst jedn. Spółki), a jednocześnie Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania importu usług finansowych. Z kolei zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Stosownie zaś do poz. 3 powyższego załącznika, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku, zwolnione są od podatku usługi pośrednictwa finansowego.

Spółka pragnie podkreślić, iż powyższe zwolnienie wynika także z przepisów, zaimplementowanej do polskiego systemu prawnego, Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. (Dz. U. UE. L. 06.347.1) w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT). Jak stanowi przepis art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy VAT: "Państwa członkowskie zwalniają (...) transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności".

Podsumowując, zawarcie Umowy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych z uwagi na fakt, iż Spółka będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT nabywanych usług finansowych.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przytacza postanowienia w sprawie interpretacji prawa podatkowego.

Spółka podtrzymuje swoje stanowisko zaprezentowane wyżej, stwierdza jednocześnie, iż w literaturze znane jest również podejście, w którym zwraca się uwagę na fakt, iż depozyt nieprawidłowy jest szczególnym rodzajem depozytu, zawierającym zarówno elementy przechowania, jak i pożyczki. Wskazuje na to bezpośrednio brzmienie art. 845 Kodeksu cywilnego, który wprost odwołuje się do przepisów o pożyczce. W konsekwencji, nasuwają się wątpliwości dotyczące sposobu traktowania stosunku prawnego między Spółką a Depozytariuszem. Można bowiem przyjąć odmienne podejście od przedstawionego powyżej, zakładające, że w tym stosunku prawnym (przypominającym umowę pożyczki) to Spółka (a nie Depozytariusz) wystąpi jako podmiot świadczący usługę (polegającą na udzieleniu quasi pożyczki) i otrzymujący z tego tytułu wynagrodzenie w postaci odsetek.

Co jednak istotne, gdyby przyjąć owo odmienne podejście za prawidłowe, wówczas, w ocenie Spółki, usługa quasi pożyczki świadczona przez Spółkę w dalszym ciągu byłaby traktowana jako usługa pośrednictwa finansowego. Różnica, w stosunku do pierwotnie przyjętej koncepcji, polegałaby na zmianie miejsca opodatkowania usług - usługi podlegałyby opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy, czyli w Belgii.

Biorąc jednak pod uwagę przepis art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy VAT: "Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje - udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę" oraz zakładając prawidłową implementację tych przepisów w Belgii, świadczenie usług finansowych (quasi pożyczka) byłoby zwolnione z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej na podstawie lokalnych przepisów, jak również na podstawie przepisów Dyrektywy VAT. Podsumowując, Spółka byłaby świadczeniodawcą usług zwolnionych z podatku od wartości dodanej, dla których miejscem opodatkowania byłaby Belgia.

W świetle powyższego, bez względu na ocenę charakteru usług świadczonych na podstawie Umowy, usługi takie będą zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT, lub podatkiem od wartości dodanej (co wynika zarówno z przepisów polskich jak i unijnych).

A zatem, zgodnie z przytoczonym przepisem art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli przyjąć, iż usługi świadczone na podstawie Umowy, która zostanie zawarta pomiędzy Spółką a Depozytariuszem, będą zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT lub podatkiem od wartości dodanej, wówczas zawarcie Umowy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy depozytu nieprawidłowego. Zgodnie z art. 845 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Jak z powyższego wynika umowa depozytu nieprawidłowego co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednakże na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych prawodawca wprowadził wyjątek od tej zasady, zgodnie z którym nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

a. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

b. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

- umowy spółki i jej zmiany,

- umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez "podatek od towarów i usług" rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku, że przedmiotowa umowa nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, stwierdzić należy, iż czynnikiem decydującym, o tym czy konkretna umowa cywilnoprawna korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 tej ustawy jest stwierdzenie czy z tytułu zawarcia tej konkretnej umowy którakolwiek z Jej stron jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest od tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz, że w związku z zawarciem ww. umowy będzie miał miejsce import usług finansowych. W tym zakresie, zgodnie z twierdzeniem Zainteresowanego On sam z tytułu importu usług finansowych będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Tym samym nastąpi wyłączenie stosowania ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) tej ustawy.

Zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister Finansów na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Treść art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast przez ustawy podatkowe zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W związku z powyższym organ podatkowy nie rozstrzyga w niniejszej interpretacji czy ramowa umowa depozytu, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć wypełnia ustawowe znamiona umowy depozytu nieprawidłowego.

Odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanego rozstrzygnięć organów podatkowych, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.