ILPB2/436-24/08-4/AJ - Jeżeli umowy pożyczki nie podlegają pod ustawę o podatku od towarów i usług to czy powinny być w takim przypadku opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko XXX SP. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2008 r. (data wpływu 14 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2008 r. (data wpływu 9 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki.

Wyżej wymieniony wniosek dotyczy 2 stanów faktycznych: w podatku od towarów i usług oraz w podatku od czynności cywilnoprawnych, a uiszczona została opłata w kwocie 75 zł., tj. w wysokości nieodpowiadającej 2 stanom faktycznym.

W związku z powyższym Wnioskodawca został wezwany pismem z dnia 27 czerwca 2008 r. znak ILPB2/436-24/08-2/AJ do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie, którego stanu faktycznego dotyczy uiszczona kwota lub o dopłatę 75 zł.

W dniu 9 lipca 2008 r. na konto Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęła kwota 75 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka XXX jest podmiotem prawa handlowego. Została zarejestrowana zgodnie z polskimi przepisami. Udziałowcami spółki są między innymi zagraniczne osoby prawne. Spółka zgodnie z aktem założycielskim Rep. A Nr (...) z 30 czerwca 2004 r. posiada szeroki zakres prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na który zgodnie z klasyfikacją obowiązującą w r. 2007, składają się m.in. rodzaje: 65.22.Z - pozostałe formy udzielania kredytów, 65.23.Z - pośrednictwo finansowe pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność gospodarcza w ostatnim czasie została dosyć mocno ograniczona. W lutym 2008 r. Spółka udzieliła kilka oprocentowanych pożyczek na rzecz swoich udziałowców i na rzecz zagranicznej osoby fizycznej. Cztery umowy zostały zawarte z zagranicznymi osobami prawnymi (udziałowcami spółki), a jedna umowa została zawarta z zagraniczną osobą fizyczną.

W sumie Spółka zawarła pięć oprocentowanych umów pożyczek. W obecnej chwili udzielone pożyczki są podstawową aktywnością Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli umowy pożyczki nie podlegają pod ustawę o podatku od towarów i usług to czy powinny być w takim przypadku opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, konsekwencją zaliczania udzielania pożyczek do czynności podlegających działaniu ustawy o podatku od towarów i usług (bez znaczenia jest tutaj fakt, iż usługi z tego podatku są zwolnione) jest wyłączenie opodatkowania takich pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 z późn. zm.), nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona.

Wnioskodawca powołuje się na stanowiska organów podatkowych:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne, w tym między innymi umowy pożyczki.

Istota umowy pożyczki zawarta jest w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Umowa ta polega na zobowiązaniu się dającego pożyczkę do przeniesienia na własność biorącego pożyczkę określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorącego do zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Dlatego też na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pieniądz gotówkowy jak i bezgotówkowy traktowany jest jak rzecz ruchoma.

Pieniądze są szczególnym rodzajem rzeczy (sui generis), bowiem ich wartość nie jest wynikiem naturalnych właściwości fizycznych, lecz wynikiem przyznanej przez państwo mocy umarzania zobowiązań pieniężnych i są przede wszystkim prawnym środkiem płatniczym. W obrocie pełnią więc głównie funkcje przedmiotu świadczeń w stosunkach obligacyjnych. Można więc uznać je za szczególny rodzaj rzeczy, podobnych rzeczom oznaczonym co do gatunku.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne, w tym pożyczka, podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

O wyłączeniu czynności spod działania przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z tego podatku.

Reasumując, jeżeli zgodnie z art. 2 pkt 4 ww. ustawy przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania umów pożyczki będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług, wówczas wyłączenie będzie miało zastosowanie i przedmiotowe umowy pożyczki nie będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast w przypadku, gdy umowy pożyczki nie będą podlegały pod ustawę o podatku od towarów i usług, wówczas podlegają one opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawka podatku wynosi 2%.

W dniu 14 lipca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr ILPP1/443-392/08-3/AT dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczek pieniężnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę: postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście oraz postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie Koźlu, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.