ILPB2/436-22/09-4/MK - Opodatkowanie umowy pożyczki PCC.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 9 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka otrzymała oprocentowaną pożyczkę od firmy leasingowej. Przedmiotową umowę zawarto 31 grudnia 2007 r. Firmy są czynnymi podatnikami podatku VAT. Po zakończeniu okresu (i spłacie kwoty pożyczki), na który zawarto umowę Spółka otrzymała fakturę, w której wyszczególniono kwotę pożyczki jako niepodlegającą VAT oraz kwotę odsetek jako czynność zwolnioną (PKWiU 65.22). W wyniku zawartego porozumienia pożyczkodawca umorzył kwotę odsetek w całości i potwierdził ten fakt fakturą korygującą. Pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umowa pożyczki w sytuacji opisanej powyżej podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych (PCC)...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym umowa pożyczki niepodlega PCC. Zgodnie z art. 1, art. 2 pkt 4 i art. 3.1 PCC. Nie podlegają podatkowi: czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W dniu zawarcia umowy (obowiązku podatkowego) była to czynność niepodlegająca PCC, a późniejsze umorzenie kwoty odsetek pozostaje bez wpływu na obowiązek w zakresie PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż w powyższej sprawie - zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1319) - będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki. Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, tj. zawarcia umowy pożyczki. Zgodnie natomiast z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży na biorącym pożyczkę.

Jednakże od powyższej zasady - w art. 2 pkt 4 ww. ustawy - ustawodawca wprowadził wyjątek, zgodnie z którym nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez "podatek od towarów i usług" rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku, że przedmiotowa umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, stwierdzić należy, iż czynnikiem decydującym, o tym czy konkretna umowa pożyczki korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 tej ustawy jest stwierdzenie czy z tytułu zawarcia konkretnej umowy pożyczki którakolwiek ze stron tej umowy jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 31 grudnia 2007 r. Spółka zawarła z firmą leasingową umowę pożyczki. Strony umowy są czynnymi podatnikami podatku VAT. Ponadto pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Spółki. Następnie po spłacie kwoty pożyczki Spółka otrzymała fakturę, w której wyszczególniono kwotę pożyczki jako niepodlegającą podatkowi od towarów i usług oraz kwotę odsetek jako czynność zwolnioną (PKWiU 65.22). Ponadto w konsekwencji zawartego z pożyczkodawcą porozumienia umorzono Spółce kwotę odsetek w całości i wystawiono fakturę korygującą.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym zastosowanie znajdzie przepis art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym opisana we wniosku umowa pożyczki, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Informuje się, że ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) nie zawiera przepisu określonego jako art. 3.1. Jednakże mając na uwadze kontekst zawartych informacji tut. organ zrozumiał, iż Spółka określając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego miała na uwadze przepis art. 3 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.