ILPB2/436-2/09-3/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2008 r. (data wpływu 2 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu z działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu z działalności gospodarczej. W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 6 marca 2009 r. nr ILPB2/436-2/09-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

W złożonym wniosku, w części D. 2. jako rodzaj sprawy w poz. 41 zaznaczono podatek od czynności cywilnoprawnych, oraz w poz. 39 podatek od towarów i usług. Natomiast w części D.3 poz. 45 powołano przepisy dotyczące ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w poz. 51 i 52 ww. wniosku sformułowano pytanie oraz przedstawiono własne stanowisko jedynie w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym wezwano Wnioskodawcę do wskazania, czy przedmiotem wniosku jest również opisany stan faktyczny dotyczący ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie pouczono Zainteresowanego, że w przypadku niewskazania, przepisów jakiej ustawy dotyczy złożony wniosek, nieuzupełnienia go o brakujące elementy w tych podatkach oraz nieuiszczenia brakującej opłaty w wyznaczonym terminie, wniosek będzie podlegać rozpatrzeniu tylko w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 11 marca 2009 r. Wyznaczony terminie do dokonania czynności objętych wezwaniem upłynął i w tym czasie Wnioskodawca nie uzupełnił braków formalnych wniosku.

W związku z tym, zgodnie z zawartym w wezwaniu pouczeniem wniosek podlega rozpatrzeniu jedynie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma, której właścicielem jest Wnioskodawca, istniejąca od 1993 r. w październiku 2003 r. zakupiła mieszkanie w miejscowości wypoczynkowej. Przedmiotowe mieszkanie zostało zakupione ze środków zgromadzonych na zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i służyło celom wypoczynkowym całej załogi firmy Zainteresowanego. Po trzech latach użytkowania na podstawie postanowienia pracowników zatrudnionym w firmie Wnioskodawcy mieszkanie o podwyższonym standardzie, w pełni zdatne do natychmiastowego użytku, z całym wyposażeniem zostało w maju 2006 r. sprzedane. Środki pieniężne przekazane zostały przelewem na konto bankowe zakładowego funduszu socjalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania z zakładowego funduszu socjalnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na art. 14 ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów nie zalicza się, przychodów, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zwiększają ten fundusz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tutejszy organ pragnie zauważyć, że Zainteresowany przedstawiając pytanie sformułował je w sposób następujący "Proszę o odpowiedź, czy przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania z zakładowego funduszu socjalnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od czynności cywilnoprawnych".

Mając jednak na uwadze merytoryczną treść wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu przyjął, iż pytanie Wnioskodawcy dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa wyżej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei według art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Stosownie natomiast do przepisu art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 28 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 5 ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych - zwiększają ten fundusz.

Zasady tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.).

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. - środki funduszu zwiększa się o przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy i likwidacji środków trwałych służących działalności socjalnej, w części nie przeznaczonej na utrzymanie lub odtworzenie zakładowych obiektów socjalnych.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż w 2003 r. ze środków pochodzących z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zakupiono lokal mieszkalny położony w miejscowości wypoczynkowej. Przedmiotowe mieszkanie służyło celom wypoczynkowym pracownikom zatrudnionym w firmie Wnioskodawcy. W 2006 r. zgodnie z wolą pracowników ww. mieszkanie, w pełni zdatne do natychmiastowego użytku, z całym wyposażeniem zostało sprzedane, a środki pieniężne pochodzące z jego zbycia przelano na konto bankowe zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Wobec tego, jeżeli przedmiotowy lokal mieszkalny stanowił środek trwały, wykorzystywany w celach działalności socjalnej, a środki uzyskane z jego sprzedaży nie zostały przeznaczone na utrzymanie lub odtworzenie zakładowych obiektów socjalnych, to tym samym wypełniony został warunek ww. art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. W konsekwencji w takiej sytuacji do przychodu uzyskanego ze zbycia ww. lokalu mieszkalnego znajdzie zastosowanie przepis art. 14 ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, iż kwota uzyskana z jego sprzedaży nie będzie stanowiła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.