ILPB2/436-178/10-2/MK - Opodatkowanie PCC depozytu nieprawidłowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X zajmuje się produkcją elementów metalowych oraz z tworzyw sztucznych dla branży motoryzacyjnej i posiada 11 zakładów produkcyjnych w Ameryce Północnej, Europie i Azji. W Polsce prowadzi działalność poprzez x Poland - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością powołaną zgodnie z przepisami prawa polskiego i będącą polskim rezydentem podatkowym (dalej jako "Spółka polska"). Spółka polska jest członkiem Grupy x (dalej jako "Grupa").

Y spółka z ograniczoną odpowiedzialnością powołana zgodnie z przepisami prawa hiszpańskiego (dalej jako "Spółka hiszpańska") - jest częścią Grupy. Spółka hiszpańska posiada doświadczenie w zakresie działalności finansowej, skarbowej i bankowości, jest również udziałowcem mniejszościowym w Spółce polskiej.

Spółka polska i Spółka hiszpańska planują zawrzeć Treasury, Shared Service Center and Loan Agreement, tj. Umowę o usługi skarbu, centrum usług wspólnych oraz pożyczki (dalej jako "Umowa"). Trzecią stroną Umowy będzie spółka Z, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będąca hiszpańskim rezydentem podatkowym (dalej jako "Spółka hiszpańska bis").

Rozważana jest możliwość połączenia Spółki hiszpańskiej bis ze Spółką hiszpańską. Możliwe zatem, że w przyszłości stronami Umowy będą tylko dwa podmioty Spółka polska oraz Spółka hiszpańska.

Celem zawarcia Umowy jest ograniczenie kosztów finansowania zewnętrznego oraz optymalizacja finansowania wewnątrzgrupowego. Umowa przewiduje świadczenie przez Spółkę hiszpańską następujących usług na rzecz Spółki polskiej:

Wyżej wymienione usługi będą świadczone za wynagrodzeniem.

Spółka hiszpańska będzie świadczyć analogiczne usługi na rzecz Spółki hiszpańskiej bis.

Strony Umowy są zarejestrowane jako podatnicy podatku od wartości dodanej (VAT) w krajach swoich siedzib. Ponadto, w celu prowadzenia działalności centrum skarbu oraz wykonywania funkcji zabezpieczających w ramach Umowy, Spółka hiszpańska zawarła również umowę z x Europe (spółką z Grupy). Umowa ta ma na celu zarządzanie całością lub częścią funkcji skarbu Spółki polskiej w ramach Umowy. Nie przewiduje ona jednak udzielania/otrzymywania pożyczek między stronami.

Udzielanie pożyczek i depozytów.

W celu ułatwienia wykonywania czynności skarbu i centrum usług wspólnych określonych w Umowie, Spółka polska i Spółka hiszpańska zawarły porozumienie pożyczkowo-depozytowe. Zgodnie z Umową, Spółka hiszpańska będzie udzielać Spółce polskiej pożyczek, zaś Spółka polska będzie deponować fundusze w Spółce hiszpańskiej (de facto udzielać pożyczek na rzecz Spółki hiszpańskiej).

W swoich księgach Spółka hiszpańska będzie prowadzić rachunek Spółki polskiej. Rachunek ten będzie obejmować linię pożyczkową dla Spółki polskiej, w ramach której spółka ta będzie mogła dokonywać wypłat, spłat i ponownych wypłat - w konkretnym i dowolnym momencie - do określonej maksymalnej wysokości. z drugiej strony kwota depozytów, które będą mogły być składane przez Spółkę polską, nie będzie podlegać żadnym ograniczeniom.

Spółka hiszpańska będzie obsługiwać rachunek Spółki polskiej, odzwierciedlający łączne saldo należne dla i od Spółki polskiej. Saldo będzie zwiększane po otrzymaniu przez Spółkę hiszpańską płatności od klientów Spółki polskiej i zmniejszane po uregulowaniu przez Spółkę hiszpańską zobowiązań z tytułu faktur otrzymanych przez Spółkę polską.

Oprocentowanie.

Pożyczki udzielane Spółce polskiej przez Spółkę hiszpańską będą oprocentowane według stopy równej sumie stawki 30 - dniowego EURIBOR z pierwszego dnia roboczego danego miesiąca, określonej na podstawie ogólnodostępnych źródeł, powiększonej o marżę.

Jednocześnie, depozyty dokonane przez Spółkę polską w Spółce hiszpańskiej będą oprocentowane według stopy równej różnicy stawki 30 - dniowego EURIBOR z pierwszego dnia roboczego danego miesiąca, określonej na podstawie ogólnodostępnych źródeł, pomniejszonej o marżę.

Odsetki będą narastać dziennie i będą obliczane dziennie od dziennego salda na rachunku Spółki polskiej.

W zależności od sytuacji, Spółka hiszpańska będzie obciążać albo zasilać rachunek Spółki polskiej z tytułu narosłych odsetek, pod warunkiem jednak, że wszelkie narosłe i niewypłacone odsetki staną się należne i płatne natychmiast w dniu zakończenia okresu obowiązywania Umowy.

Płatności.

SRG może w dowolnym momencie spłacić zaległości na rachunku w części lub w całości. Saldo zostanie również uregulowane w momencie zakończenia Umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność udzielania pożyczek (deponowania funduszy) przez Spółkę polską na rzecz Spółki hiszpańskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, kryterium ustanowione w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.; dalej jako "ustawa o p.c.c.), niezbędne do uznania, że działalność w zakresie udzielania przez Spółkę polską pożyczek (deponowania funduszy) na rzecz Spółki hiszpańskiej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jest spełnione. Tym samym, udzielanie pożyczek (deponowanie funduszy) przez Spółkę polską na rzecz spółki hiszpańskiej nie podlega opodatkowaniu podatkiem p.c.c.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o p.c.c., opodatkowaniu podlegają umowy pożyczki. Jednakże, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c., nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

U podstaw takiego rozróżnienia leży kwestia dychotomicznego podziału czynności na podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz na te podlegające podatkowi od towarów i usług ("VAT"). Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z art. 1a pkt 7 w zw. z art. 1a pkt 5 ustawy o p.c.c. przez podatek od towarów i usług na gruncie tej ustawy należy rozumieć zarówno podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej jako "ustawa o VAT"), jak też podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Powyższe oznacza, iż dla celów ustalenia zakresu stosowania ustawy o p.c.c. istotne jest to, czy dana czynność cywilnoprawna podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT lub podatkiem od wartości dodanej w kraju członkowskim Unii Europejskiej, czy też nie. w świetle wskazanych wyżej przepisów oraz wypracowanych zasad, dla wyłączenia obowiązku zapłaty p.c.c. z tytułu zawarcia umowy pożyczki istotne jest, aby przynajmniej jedna ze stron umowy, tj. pożyczkodawca bądź pożyczkobiorca, była z tytułu tej transakcji opodatkowana podatkiem VAT lub podatkiem od wartości dodanej w kraju członkowskim Unii Europejskiej (lub zwolniona z tego podatku).

Umowa pożyczki w świetle przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT "przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7".

Mając na uwadze cytowane przepisy oraz stanowisko doktryny, ze świadczeniem usług na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia, gdy spełnione zostają następujące warunki:

Zdaniem Wnioskodawcy udzielanie przez Niego pożyczek mieści się w powyższej definicji, z tego względu, iż:

Zarazem jednak, zgodnie z przepisami art. 28b ustawy o VAT, w przypadku, gdy usługi są świadczone na rzecz podatnika VAT miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę.

Zgodnie z informacjami przedstawionymi we wniosku, Spółka hiszpańska jest zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej w Hiszpanii. Tym samym należy przyjąć, iż dla pożyczek udzielanych na jej rzecz przez Spółkę polską miejscem świadczenia usług jest Hiszpania. Wobec powyższego, rozpatrywana usługa świadczona na rzecz Spółki hiszpańskiej (będącej podatnikiem VAT) przez Spółkę polską (będąca również podatnikiem VAT) w ramach jej działalności gospodarczej będzie opodatkowana podatkiem od wartości dodanej (lub też z niego zwolniona) w Hiszpanii i do jej rozliczenia zobowiązana będzie Spółka hiszpańska.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie budzi wątpliwości spełnienie przesłanki określonej w art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c., niezbędnej dla uznania, że udzielanie przez Spółkę pożyczek (zdeponowanie funduszy) na rzecz zagranicznego podmiotu z Grupy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. z tytułu zawarcia rozpatrywanej umowy jedna z jej stron, a mianowicie Spółka hiszpańska występująca w roli pożyczkobiorcy - będzie bowiem opodatkowana w Hiszpanii podatkiem od wartości dodanej (lub z niego zwolniona).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i j) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz umowy depozytu nieprawidłowego.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z kolei, zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego, jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnych. Zgodnie natomiast z art. 4 pkt 7 ww. ustawy, obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego ciąży na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki i depozytu nieprawidłowego, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki (depozytu nieprawidłowego) podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka (umowa depozytu nieprawidłowego) będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki (depozytu nieprawidłowego) w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca (przechowawca) ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zauważyć jednak należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się zakresie przedmiotowym ustawy, np. umowa pożyczki, czy umowa depozytu nieprawidłowego jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Artykuł 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi bowiem, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Z kolei według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez "podatek od towarów i usług" rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich. z kolei stosownie do art. 1a pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych "państwo członkowskie" to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Zauważyć jednak należy, że powyższy przepis (art. 2 pkt 4 ustawy) znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy konkretna czynność cywilnoprawna (np. umowa pożyczki, depozytu nieprawidłowego) podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bowiem nie zachodzi żadna z przesłanek wymienionych w art. 1 ust. 4 ustawy i jednocześnie jedna ze stron czynności z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę o usługi skarbu, centrum usług wspólnych oraz pożyczki ("Umowa"). Zgodnie z Umową Spółka hiszpańska będzie udzielać Spółce polskiej pożyczek, natomiast Spółka polska będzie deponować fundusze w Spółce hiszpańskiej (jak wskazuje Wnioskodawca de facto udzielać pożyczek na rzecz Spółki hiszpańskiej). z tytułu zawarcia rozpatrywanej umowy jedna z jej stron, a mianowicie Spółka hiszpańska występująca w roli pożyczkobiorcy - będzie opodatkowana w Hiszpanii podatkiem od wartości dodanej (lub z niego zwolniona).

Podkreślić należy, że tutejszy Organ podatkowy - zgodnie ze złożonym we wniosku pytaniem dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych - nie rozstrzyga w niniejszej interpretacji, czy czynność udzielania pożyczek (deponowania funduszy) przez Spółkę polską na rzecz Spółki hiszpańskiej będzie opodatkowana bądź zwolniona z podatku od towarów i usług. Przyjął natomiast za Wnioskodawcą, że z tytułu zawarcia rozpatrywanej umowy Spółka hiszpańska występująca w roli pożyczkobiorcy - będzie opodatkowana w Hiszpanii podatkiem od wartości dodanej (lub z niego zwolniona).

Jeżeli zatem w analizowanej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek wymienionych w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i jednocześnie jedna ze stron czynności z tytułu jej dokonania będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (podatkiem od wartości dodanej) albo zwolniona od podatku od towarów i usług (podatku od wartości dodanej), wówczas znajdą zastosowanie postanowienia art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. w konsekwencji opisana we wniosku czynność udzielania pożyczek (deponowania funduszy) przez Spółkę polską na rzecz Spółki hiszpańskiej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.