ILPB2/436-170/11-3/MK - Umowa pożyczki, której przedmiotem są pieniądze znajdujące się w dniu jej zawarcia w Czechach a obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku data wpływu 22 sierpnia 2011 r., uzupełnionym w dniu 17 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 9 listopada 2011 r. nr ILPB2/436-170/11-2/MK, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W dniu 17 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (dokonała wpłaty kwoty 40 zł).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 2 stycznia 2008 r. Wnioskodawczyni otrzymała od osoby zagranicznej z Czech pożyczkę w kwocie 500 000,00 zł. Umowa pożyczki została zawarta w Czechach w dniu 2 stycznia 2008 r. wykonana została również w Czechach (miejsce spełnienia świadczenia). Środki pieniężne stanowiące przedmiot pożyczki w dniu jej zawierania znajdowały się za granicą RP. Po podpisaniu umowy pieniądze zostały przekazane w Czechach do rąk Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pożyczka udzielona za granicą RP przez osobę zagraniczną podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, umowa ta nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Z powyższego przepisu, zdaniem Wnioskodawczyni, można wywnioskować, że umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeśli łącznie spełnione zostaną dwa warunki, tj. (a) pieniądze stanowiące przedmiot pożyczki znajdują się w chwili zawierania umowy za granicą i (b) umowa zawarta została poza terytorium Polski. Należy zaznaczyć, że umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenie woli. O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Jeśli zatem w chwili zawierania umowy środki pieniężne stanowiące przedmiot pożyczki znajdowały się poza terytorium Polski obowiązek podatkowy nie powstanie.

Podobne stanowisko zajęła Izba Skarbowa w Warszawie w piśmie z dnia 15 stycznia 2008 r. (IPPB2/436-213/08-3/MZ) oraz z dnia 9 maja 2008 r. (znak IPPB2/436-48/08-4/MZ).

Reasumując, należy uznać, że skoro zawarcie przez pożyczkobiorcę umowy pożyczki nastąpiło poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pieniądze będące przedmiotem tej umowy w chwili jej zawarcia znajdowały się za granicami Polski, to taka pożyczka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) - w stanie prawnym obowiązującym w 2008 r. - podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, że w dniu 2 stycznia 2008 r. Wnioskodawczyni jako pożyczkobiorca zawarła umowę pożyczki. Umowa została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Czechy), w dniu jej zawarcia również jej przedmiot, tj. pieniądze znajdowały się za granicą Rzeczypospolitej Polskiej.

Skoro zatem w analizowanej sprawie nie został spełniony kumulatywnie zapis art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie, w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawczynię rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.