ILPB2/436-166/10-2/MK - Zwolnienie z PCC pożyczki udzielonej na rzecz fundacji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko fundacji, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zwolnienie przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W czasie realizacji przyszłych działań Wnioskodawca będący Fundacją planuje podpisać umowę na nieoprocentowaną pożyczkę.

Umowa pożyczki jest czynnością cywilnoprawną i podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (m.in. wtedy gdy udzielający pożyczki jest zameldowany/ma siedzibę w Polsce lub jeśli w dniu zawarcia umowy przedmiot pożyczki - pieniądze - znajduje się na terytorium Polski, bez względu na adres zamieszkania/siedzibę pożyczkodawcy).

W dostępnej literaturze dotyczącej trzeciego sektora pojawia się informacja o tym, że "organizacja może zaciągnąć pożyczkę zarówno na potrzeby działalności statutowej nieodpłatnej, odpłatnej, jak i gospodarczej. W zależności od wartości pożyczki lub jej przeznaczenia oraz w zależności od statusu organizacji (jeśli organizacja ma status OPP) transakcja ta będzie podlegać lub nie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (p.c.c.)". T. Z., Pożyczka - od kogo i na jakich warunkach, (...) - 23 października 2009 r.

Zgodnie z telefoniczną interpretacją Krajowej Informacji Podatkowej zwolnienie może przysługiwać m.in. ze względu na wysokość pożyczki.

Organizacje mogą korzystać ze zwolnienia z podatku p.c.c. (bez względu na przeznaczenie pożyczki czy status OPP), jeśli łączna wysokość pożyczki nie przekracza kwoty 5.000 zł od jednego podmiotu, a 25.000 zł od wielu podmiotów - w okresach trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od 1 stycznia 2009 r. (art. 9 ust. 10d).

W takiej sytuacji jednakże wiążąca jest pisemna interpretacja z właściwego urzędu skarbowego odnośnie ww. artykułu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Fundacja może skorzystać ze zwolnienia z podatku p.c.c. (bez względu na przeznaczenie pożyczki czy status OPP), jeśli łączna wysokość pożyczki nie przekracza kwoty 5.000 zł od jednego podmiotu i 25.000 zł od wielu podmiotów - w okresach trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od 1 stycznia 2009.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 10 D Fundacji przysługuje zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku pożyczek do łącznej wysokości nieprzekraczającej kwoty 5.000 zł od jednego podmiotu i 25.000 zł od wielu podmiotów - w okresach 3 kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r. i może z tego zwolnienia skorzystać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Na podstawie art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do przepisów art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 7 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy pożyczki i spoczywa na biorącym pożyczkę.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2%.

Zauważyć jednak należy, iż w analizowanej ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w jej zakresie przedmiotowym jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie w treści art. 9 pkt 10 lit. d) ww. ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku pożyczki udzielane na podstawie umowy zawartej między innymi podmiotami niż osoby, o których mowa w lit. b) i c) (czyli osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn oraz osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn), do łącznej wysokości nieprzekraczającej kwoty 5.000 zł od jednego podmiotu i 25.000 zł od wielu podmiotów - w okresach 3 kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący fundacją zamierza zaciągnąć nieoprocentowaną pożyczkę. Pożyczka ta nie przekroczy kwoty 5.000 zł od jednego podmiotu i 25.000 zł od wielu podmiotów - w okresach trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od 1 stycznia 2009 r.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca może skorzystać z omawianego zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych bowiem jedynym warunkiem, nałożonym przez ustawodawcę, uprawniającym do skorzystania z tego zwolnienia jest kwota pożyczki, która nie może przekroczyć 5.000 zł od jednego pożyczkodawcy i 25.000 zł od wielu pożyczkodawców - w okresach 3 kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.