ILPB2/436-16/09-4/MK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/436-16/09-4/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania nabycia cesji wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania nabycia cesji wierzytelności. W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 1 kwietnia 2009 r. nr ILPB2/436-16/09-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych wniosku. Powyższe zostało uzupełnione w dniu 10 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółką z o.o. w likwidacji (dalej Spółka) weszła w ostatni etap likwidacji. W pierwszym kwartale 2009 r. planowane jest zakończenie procesu likwidacji i podział majątku Spółki pomiędzy 21 wspólników. Głównym udziałowcem Spółki jest Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, który posiada 4225 udziałów - 98,8%, pozostałe 51 udziałów - 1,2% posiada 20 miast i gmin. Wartość jednego udziału wynosi 1000,00 zł. Spółka posiada wierzytelności, których wyegzekwowanie (upłynnienie) w krótkim czasie nie jest możliwe natomiast posiadane przez Nią środki pieniężne ograniczają czas likwidacji Spółki do kilku miesięcy. Zgodnie z ustaleniami prawnymi i zapisem w akcie założycielskim Spółki możliwy jest podział masy likwidacyjnej w ten sposób by gminom dokonać wypłat w gotówce, a zgodnie z szacunkiem - wierzytelności przekazać większościowemu udziałowcowi. Mając powyższe na uwadze cedentem będzie Spółka, która umową przelewu (cesji) wierzytelności przekaże przysługujące Jej wierzytelności cesjonariuszowi. Powyższe zasady podziału masy likwidacyjnej Spółki są optymalnym rozwiązaniem ze względów ekonomicznych i prawnych dla wspólników gospodarujących środkami publicznymi. Działania likwidacyjne prowadzone są od 2 listopada 2004 r. W tym okresie wartość masy likwidacyjnej Spółki zmalała znacznie. Według szacunku przeprowadzonego przez niezależną jednostkę konsaltingową w miesiącu wrześniu 2008 r. - wartość całego majątku Spółki wynosiła zaledwie kilkanaście procent wartości wniesionych udziałów przez wspólników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowana cesja wierzytelności na rzecz udziałowca większościowego podlega opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy sposób podziału masy likwidacyjnej Spółki nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych ani żadnym innym podatkiem, ponieważ udziałowcy otrzymają przy podziale majątku Spółki tylko niewielką część tego co do Niej wnieśli. Spółka nie wygenerowała zysków a jedynie przyniosła straty. Spółka wskazuje, że nie udało się ustalić na podstawie dostępnych przepisów podatkowych, że osoba prawna jest zwolniona z podatku przy tak specyficznym rozliczeniu majątkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

1.

następujące czynności cywilnoprawne:

- umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

- umowy pożyczki,

- umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

- umowy dożywocia,

- umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat i dopłat,

- ustanowienie hipoteki,

- stanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

- umowy depozytu nieprawidłowego,

- umowy spółki,

2.

zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;

3.

orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zgodnie z ustaleniami prawnymi i zapisem w akcie założycielskim Spółka planuje dokonać podziału masy likwidacyjnej. W konsekwencji zamierzonych działań udziałowcy mniejszościowi otrzymają wypłaty w gotówce, natomiast udziałowiec większościowy otrzyma w drodze cesji wierzytelności Spółki.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjmie postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

Reasumując, należy stwierdzić, że podział majątku likwidowanej spółki w sposób opisany we wniosku nie podlega opodatkowaniu, ponieważ planowana cesja wierzytelności nie nastąpi w wykonaniu jednej z umów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl