ILPB2/436-145/13-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z Ograniczoną Odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 23 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka "A" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością pożyczyła w ramach umowy pożyczki od spółki "A" spółka jawna określoną sumę pieniężną. Wspólnikami spółki jawnej są k.p. i M.M., tak też wspólnikami spółki z ograniczoną odpowiedzialnością są k.p. i M.M.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pożyczka udzielona przez jednostkę organizacyjną osób będących jednocześnie wspólnikami spółki kapitałowej prawidłowo skorzystała ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 10 lit. i cytowanej wyżej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie przez wspólnika pożyczki spółce z o.o. stanowi czynność podlegającą podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Niemniej jednak, czynność ta jest zwolniona od podatku, zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. i ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, który stanowi, że pożyczki udzielane przez wspólników spółek kapitałowych tym spółkom podlegają zwolnieniu w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W opinii Zainteresowanego, pożyczka jest udzielana przez wspólnika (a nie osobę trzecią) i jednocześnie jest przeznaczona dla spółki kapitałowej, tym samym zostają spełnione wszystkie konieczne przesłanki do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. W zaistniałej sytuacji pożyczkodawcą jest spółka jawna jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, a posiadająca zdolność sądową, zdolność prawną, czy zdolność do czynności prawnych.

W kategoriach podatkowych, np. w zakresie podatku dochodowego rozliczani są wspólnicy spółki jawnej, a nie spółka.

Zatem w pewnych okolicznościach spółka stanowi podmiot, któremu przypisane są określone uprawnienia, w innych przypadkach to wspólnicy tej spółki posiadają uprawnienia lub zobowiązania, a nie spółka.

W kontekście niniejszej sytuacji jeśli jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej dokonuje czynności prawnej, np. udzielając pożyczki, można wnioskować, iż jest ona udzielana przez wspólników tej spółki. W istocie bowiem każdy przychód po odliczeniu kosztów stanowi dochód danego wspólnika a nie spółki, a zatem przesunięcie majątkowe następuje niejako z majątku wspólnika na rzecz spółki, której udzielono pożyczki i której jest on wspólnikiem. Wywodząc, iż Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej - zatem nie jest odrębną osobą - a konglomeratem osób fizycznych, które jednocześnie pozostają wspólnikami spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (spółki kapitałowej), której udzielona jest pożyczka, to pożyczka udzielana spółce kapitałowej jest udzielana de facto przez wspólników spółki jawnej a nie przez spółkę jawną jako odrębny podmiot. W takich okolicznościach pożyczka udzielona przez jednostkę organizacyjna osób będących jednocześnie wspólnikami spółki kapitałowej winna korzystać ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 10 lit. i ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) zawarła umowę pożyczki ze spółką jawną. Wspólnikami pożyczkobiorcy (Wnioskodawcy) oraz pożyczkodawcy są te same osoby fizyczne. W opinii Spółki w sprawie ma zastosowanie art. 9 pkt 10 lit. i ww. ustawy, na podstawie którego zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.

Wobec powyższego istota przedmiotowej sprawy sprowadza się do kwestii, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym pożyczki udzieliła spółka jawna jako odrębny podmiot, czy jej wspólnicy będący jednocześnie wspólnikami Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza - spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W analogiczny sposób sytuację uregulowano w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. Według art. 1a pkt 1 ustawy, przez spółkę osobową należy rozumieć - spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Jednakże kluczowe znaczenie dla sprawy ma art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, według którego spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Na podstawie tego przepisu ustawodawca wyposażył spółki osobowe - a więc także spółkę jawną - w zdolność prawną, zdolność do czynności prawnych oraz w zdolność sądową, co oznacza, że spółki te-mimo nie posiadania osobowości prawnej podobnie jak spółka cywilna - występują w obrocie gospodarczym jako odrębny od osób wspólników podmiot.

Pogląd taki jest powszechnie reprezentowany w orzecznictwie - wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 20 listopada 2012 r. sygn. akt I ACa 1180/12 - "spółka jawna jest odrębnym podmiotem prawa, mającym zdolność prawną, zdolność do czynności prawnych, zdolność sądową, swój własny, niezależny od wspólników majątek i jest od nich wyodrębniona również organizacyjnie." Tak samo wskazuje się w literaturze przedmiotu (A. Kidyba Komentarz aktualizowany do art. 1-300 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych - Dz. U. 00.94.1037, System Informacji Prawnej LEX 2013)"Spółki osobowe są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną. Oznacza to, że mogą w pełnym zakresie uczestniczyć w obrocie gospodarczym, być podmiotami stosunków prawnych."

Powyższe stanowisko co do istoty spółki jawnej podziela również ustawodawca, który w art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazał, że obowiązek podatkowy przy umowie spółki jawnej oraz innych osobowych i kapitałowych spółkach handlowych ciąży na spółce, a w przy spółce cywilnej na wspólnikach tej spółki.

Odbicie zaprezentowanych poglądów znajduje się również w art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.), zgodnie z którym przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną #61485; wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie, nie doszło - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy spółką z ograniczoną odpowiedzialnością a jej wspólnikami, lecz pomiędzy spółką z ograniczoną odpowiedzialnością a spółką jawną, czyli dwoma odrębnymi podmiotami. Powyższego nie zmienia okoliczność, że te same osoby fizyczne są wspólnikami obu stron umowy pożyczki.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, co oznacza, że zawarta umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na zasadach ogólnych i nie korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.