ILPB2/436-132/11-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółka z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 4 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

"A" Sp. z o.o. (dalej: "Spółka", "Pożyczkobiorca") z siedzibą w Polsce zawarła w dniu 13 maja 2011 r. umowę pożyczki z podmiotem należącym do grupy kapitałowej Pożyczkobiorcy - "B" z siedzibą we Francji (dalej: "Pożyczkodawca").

Pożyczkodawca nie jest udziałowcem Pożyczkobiorcy i nie jest również bankiem. Pożyczkodawca jest zagranicznym przedsiębiorcą z siedzibą we Francji, a jego statutową i faktycznie wykonywaną działalność stanowi m.in. udzielanie pożyczek oraz kredytowanie, co potwierdza art. 2 umowy spółki Pożyczkodawcy w brzmieniu: "Udzielać spółkom, w których posiada bezpośrednio lub pośrednio udziały lub które należą do tej samej grupy co Spółka, wszelkiego wsparcia, pożyczek, zaliczek lub gwarancji, pożyczać z lub bez gwarancji."

Umowa pożyczki została zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w momencie podpisania umowy pożyczki środki pieniężne znajdowały się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej na zagranicznym rachunku bankowym Pożyczkodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pożyczka udzielona Spółce przez Pożyczkodawcę, przedsiębiorcę niemającego na terytorium Polski siedziby lub zarządu nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli umowa pożyczki została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i środki pieniężne będące przedmiotem tej umowy w chwili jej zawarcia znajdowały się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: "UPCC") podatkowi temu podlegają umowy pożyczki. Umowa pożyczki uregulowana jest w art. 720 i n. Kodeksu cywilnego. Umowa pożyczki jest umową konsensualną, dochodzi do skutku poprzez porozumienie stron, toteż samo zawarcie umowy pożyczki rodzi obowiązek podatkowy w p.c.c.

Czynności cywilnoprawne zawarte w zamkniętym katalogu w art. 1 UPCC podlegają opodatkowaniu p.c.c., o ile spełniają przesłanki zawarte w ust. 4 pkt 1 i 2 wyżej wspomnianego artykułu UPCC, a mianowicie ich przedmiotem są:

Analizując powyższą regulację należy stwierdzić, że aby czynność cywilnoprawna (w przypadku Spółki umowa pożyczki) podlegała p.c.c. muszą zostać spełnione łącznie przedstawione wyżej przesłanki z art. 1 ust. 4 pkt 1 i 2 UPCC.

A zatem, w świetle powyższego przepisu opodatkowaniu p.c.c. podlega umowa pożyczki której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku zaś, gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych pod warunkiem, że pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Konstrukcja tego przepisu wskazuje, że oba ww. warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Niewystąpienie jednego z nich powoduje, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu p.c.c.

W przypadku pożyczki, jaką otrzymała Spółka od Pożyczkodawcy przesłanki warunkujące opodatkowanie czynności p.c.c. nie zostały kumulatywnie spełnione. Jak wynika bowiem ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę:

Tak więc, z uwagi na fakt, że ostatnia z przesłanek (nr 3) nie będzie spełniona, tj. czynność została dokonana poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, Spółka stoi na stanowisku, że pożyczka jaką otrzymała od zagranicznego Pożyczkodawcy nie podlegała p.c.c.

Stanowisko Spółki potwierdza utrwalona i jednolita linia interpretacyjna prezentowana w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Spółka powołuje więc poniżej wybrane interpretacje:

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 marca 2011 r. (sygn. IPPB2/436-43/11-2/MZ);

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 sierpnia 2010 r. (sygn. ILPB2/436-103/10-2/MK);

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 sierpnia 2010 r. (sygn. ITPB2/436-106a/10/TJ0;

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 marca 2010 r. (sygn. IPPB2/436-13/10-2/AF);

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 maja 2008 r. (sygn. IPPB2/436-53/08-5/MZ);

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 stycznia 2008 r. (sygn. IPPB2/436-213/08-3/MZ).

Podsumowanie.

Zdaniem Spółki pożyczka udzielona Spółce przez Pożyczkodawcę, przedsiębiorcę niemającego na terytorium Polski siedziby lub zarządu, prowadzącego działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek, jeśli umowa pożyczki została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i środki pieniężne będące przedmiotem tej umowy w chwili jej zawarcia znajdowały się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, nie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, że w dniu 13 maja 2011 r. Spółka jako pożyczkobiorca zawarła z podmiotem powiązanym (nie będącym jej udziałowcem) mającym siedzibę we Francji umowę pożyczki. Umowa została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w dniu jej zawarcia również jej przedmiot, tj. pieniądze znajdowały się na zagranicznym rachunku bankowym Pożyczkodawcy.

Skoro zatem w analizowanej sprawie nie został spełniony kumulatywnie zapis art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.