ILPB2/436-12/09-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje pozyskać środki pieniężne na finansowanie swojej działalności operacyjnej od spółki powiązanej kapitałowo (pożyczkodawca). Pożyczkodawcą będzie spółka mająca siedzibę w Irlandii. Umowa pożyczki pieniężnej zostanie zawarta w Irlandii w miejscu siedziby pożyczkodawcy. Po podpisaniu przedmiotowej umowy, pożyczkodawca wypłaci środki pieniężne, będące jej przedmiotem ze swojego rachunku w banku znajdującym się w Irlandii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie umowy pożyczki pieniężnej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy założeniu, że pieniądze będące przedmiotem tej umowy w chwili jej zawarcia będą znajdować się na rachunku bankowym pożyczkodawcy poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej nie będzie opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych (podatkiem p.c.c.).

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie umowy pożyczki pieniężnej w opisanym powyżej przypadku nie będzie podlegało podatkowi p.c.c. w Polsce z uwagi na to, że nie zostaną spełnione warunki określone w art. 1 ust. 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) zwana dalej ustawą o p.c.c.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c., czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem umów spółki i umów majątkowych małżeńskich, jeżeli ich przedmiotem są:

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki, w chwili zawarcia tej umowy będą znajdować się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, na rachunku bankowym w Irlandii. Dlatego też, nie zostanie spełniony warunek określony w art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o p.c.c. Dla powstania obowiązku podatkowego nie będzie miał znaczenia fakt późniejszego ich sprowadzenia do Polski i przelania na rachunek bankowy Wnioskodawcy znajdujący się w Polsce.

Opisana umowa pożyczki pieniężnej nie spełnia również warunku określonego w art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.c.c. Przedmiot opodatkowania będzie znajdował się w Irlandii, Wnioskodawca jako pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast umowa pożyczki zostanie zawarta w Irlandii. Wprawdzie przedmiotem umowy będą rzeczy znajdujące się za granicą jednak obowiązek podatkowy w podatku p.c.c. nie powstanie, ponieważ nie zostaną spełnione łącznie dwie przesłanki: nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. O konieczności jednoczesnego wystąpienia dwóch wymienionych przesłanek przesądza użycie w analizowanym przepisie spójnika "i".

Zgodnie z regulacją przyjętą w art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c., umowa pożyczki zawarta poza granicami Polski, dotycząca pieniędzy znajdujących się w momencie zawarcia umowy poza granicami Polski, nie podlega podatkowi p.c.c. Takie stanowisko zostało potwierdzone w wyjaśnieniach organów podatkowych m.in. Pierwszego Urzędu Skarbowego z Poznania z dnia 23 sierpnia 2005 r. (sygn. GM/436/11/05), Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga z dnia 26 lipca 2005 r. (sygn. US34/SL-LM/435/REK 84/05/SW), Drugiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej z dnia 27 maja 2005 r. (sygn. PO/436-1/2005/30081), Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13 października 2004 r. (sygn. US72/SPC/436/29/2004/BAP), Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście z dnia 13 maja 2004 r. (sygn. US-36-CM/p.c.c./436/7/2004).

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej argumenty, zdaniem Wnioskodawcy, jeśli umowa pożyczki pieniężnej zostanie zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i pieniądze będące przedmiotem tej umowy będą znajdować się w chwili jej zawarcia na rachunku bankowym poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej - nie będzie podlegać podatkowi p.c.c. w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy, podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z przywołanym artykułem czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji żadna z ww. przesłanek nie wystąpi, gdyż w chwili zawarcia umowy pożyczki pieniądze będą znajdowały się w Irlandii i umowa również została zawarta na terytorium tego państwa. Zatem opisana umowa pożyczki, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.