ILPB2/436-117/08-4/MK - Wspólny kredyt mieszkaniowy rodziców z niepracującym dzieckiem, a umowa darowizny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2008 r. (data wpływu 6 listopada 2008 r.) uzupełnionym pismami z dnia 25 i 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania comiesięcznych przelewów na konto syna określonych kwot pieniędzy z przeznaczeniem na spłatę kredytu mieszkaniowego - jest prawidłowe.

W dniu 6 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania comiesięcznych przelewów na konto syna określonych kwot pieniędzy z przeznaczeniem na spłatę kredytu mieszkaniowego. W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 15 stycznia 2009 r. nr ILPB2/436-117/08-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych wniosku. Przedmiotowe wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 19 stycznia 2009 r. Powyższe zostało uzupełnione osobiście w siedzibie tut. Biura w dniu 26 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 2 października 2008 r. syn Wnioskodawcy ze środków uzyskanych z kredytu bankowego zakupił na wyłączną własność mieszkanie. Z uwagi na brak zdolności kredytowej syna, Wnioskodawca wspólnie z żoną zostali współkredytobiorcami. Zgodnie z prawem bankowym na synu jako współkredytobiorcy ciąży również obowiązek spłat rat od otrzymanego kredytu. Zabezpieczeniem przedmiotowego kredytu są hipoteki zwykła i kaucyjna ustanowione na ww. mieszkaniu na rzecz banku, który udzielił kredytu na jego zakup.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy comiesięczne przelewy pieniężne z konta rodziców na konto syna, do czasu osiągnięcia przez niego samodzielności finansowej oraz każdorazowe zgłoszenie tego faktu w urzędzie skarbowym przez osobę obdarowaną w całości wyczerpuje znamiona art. 4a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z czym syn będzie zwolniony z obowiązku uiszczenia podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem iż Jego syn jest współkredytobiorcą w pełni odpowiedzialnym za spłatę kredytu, do chwili obecnej nie zaistniała żadna forma darowizny, pomiędzy rodzicami a synem, bo to bank w 100 % skredytował zakup mieszkania. Syn jest studentem pierwszego roku studiów stacjonarnych i pozostaje na utrzymaniu rodziców. W związku z powyższym do chwili podjęcia przez syna pracy Wnioskodawca wspólnie z żoną chcą przekazywać mu w formie comiesięcznych przelewów pieniądze na spłatę rat kredytu.

Reasumując, Zainteresowany uważa, że jako darowiznę można potraktować jedynie kolejne przelewy pieniędzy na konto syna, dzięki którym syn będzie spłacał kredyt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia "darowizna", a zatem należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny - jako czynności nieodpłatnej - jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

W wyniku zawarcia umowy darowizny może dochodzić do określonych zmian w położeniu prawno-majątkowym darczyńcy i obdarowanego. Przedmiotem darowizny mogą bowiem strony uczynić wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może wreszcie wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca i Jego żona wspólnie z synem zaciągnęli kredyt za zakup mieszkania, którego jedynym właścicielem został ich syn. W związku z zawartą umową ciężar spłaty kredytu ponoszą wspólnie wszyscy kredytobiorcy. Natomiast jego zabezpieczeniem są hipoteki zwykła i kaucyjna.

Zatem zgodnie z ww. umową kredytową bank postawił do dyspozycji określoną kwotę z przeznaczeniem na zakup lokalu mieszkalnego, kredytobiorcy zobowiązali się natomiast - na określonych warunkach - do jej zwrotu wraz z należnym oprocentowaniem. Jednakże spłaty kredytu zaciągniętego na nabycie lokalu stanowiącego własność syna Wnioskodawcy będą czasowo dokonywać wyłącznie jego rodzice, tekst jedn. Zainteresowany i Jego małżonka. Jeżeli świadczenie to będzie miało charakter bezzwrotny, wówczas sfinansowanie zakupu ze środków uzyskanych w drodze kredytu, gdzie współkredytobiorcą jest nabywca lokalu stanowić będzie darowiznę - podlegającą regulacją ustawy o podatku od spadków i darowizn - w części w jakiej uzyskany kredyt będzie spłacany przez rodziców.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Jednakże zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1, przedmiotowe nabycie podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy). W myśl art. 4a ust. 4 przedmiotowej ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

Reasumując, stwierdzić należy, że comiesięczne przelewy pieniężne z konta Wnioskodawcy na konto Jego syna - w sytuacji opisanej we wniosku - skutkują powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Jednakże spełnienie przez obdarowanego obydwu warunków wskazanych w art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn skutkować będzie zwolnieniem od podatku otrzymanych środków pieniężnych.

Ponadto informuje się, że ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) nie zawiera przepisu określonego jako art. 4a ust. 1 pkt 4. Jednakże mając na uwadze kontekst zawartych informacji tut. organ zrozumiał, iż Wnioskodawca przedstawiając pytanie w sprawie miał na uwadze przepis art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.