ILPB2/436-109/11-2/MK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 września 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/436-109/11-2/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przedmiotu opodatkowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przedmiotu opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący spółką jawną (dalej jako Spółka) zaciągnie kredyt inwestycyjny w banku, którego celem ma być realizacja inwestycji polegającej na budowie przedszkola.

Zgodnie z odpisem z KRS, celem działalności Spółki jest:

1.

Wychowanie przedszkolne (PKD 85.10.Z),

2.

Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych (PKD 85.51.Z),

3.

Pozaszkolne formy edukacji artystycznej (PKD 85.52.Z),

4.

Pozaszkolne formy edukacji - nauka języków obcych (PKD 85.59.A),

5.

Pozaszkolne formy edukacji (PKD 85.59.B).

Spółka prowadzi działalność zgodnie z ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.). Cel ten realizowany będzie przez prowadzenie placówki przedszkolnej i przedszkola niepublicznego dla dzieci w wieku 3-6 lat. Prowadzona przez Spółkę działalność zwolniona jest z podatku od towarów i usług (VAT). Od września 2010 r. Spółka prowadzi placówkę przedszkolną w L. zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 maja 2009 r. (Dz. U. Nr 83, poz. 693). Natomiast od września 2011 r. Spółka planuje otworzyć przedszkole niepubliczne w L. Aby to przedsięwzięcie realizować Spółka zaciągnęła kredyt inwestycyjny na budowę przedszkola (par. 1 pkt 2 umowy kredytu inwestycyjnego - kredyt przeznaczony jest na sfinansowanie budowy i wyposażenia przedszkola niepublicznego w L.). Jest to kredyt inwestycyjny, celowy na budowę konkretnej placówki z zabezpieczeniem na stawianym budynku przedszkola. Kapitał potrzebny do realizacji całej inwestycji pochodzi w części z kapitałów założycielskich, a w pozostałej części z ww. kredytu.

Zasadnicze warunki przedmiotowej umowy kredytu są następujące:

* końcowy okres spłaty kredytu został ustalony na rok 2027,

* kredyt jest oprocentowany na warunkach rynkowych, a oprocentowanie płatne jest od momentu uruchomienia pierwszej transzy,

* kredyt ma zostać przeznaczony na cele statutowe Spółki w zakresie oświaty i kultury, w tym na budowę środków służących bezpośrednio realizacji tych celów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można przyjąć, że kredyt bankowy udzielony na rzecz Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o p.c.c.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży, przy umowie kredytu, na biorącym kredyt. W opinii Spółki kredyt udzielony przez bank na Jej rzecz nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne (a zatem również umowy kredytu) w sprawach nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej. Biorąc pod uwagę obszernie przytoczony w opisie stanu faktycznego zakres działalności statutowej Spółki, a także sposób jego realizowania, polegający wyłącznie na prowadzeniu placówek przedszkolnych, należy przyjąć, że cała działalność Spółki mieści się w zakresie pojęć: nauka, szkolnictwo i oświata pozaszkolna. Kredyt udzielony Spółce "na cele statutowe w zakresie oświaty i kultury" powinien zostać uznany za czynność cywilnoprawną w sprawie nauki szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej. Wniosku tego nie zmienia użycie w umowie zwrotu "i kultury" ponieważ działalność Spółki w zakresie kultury stanowi po prostu integralną część działalności podstawowej, jaką jest działalność edukacyjna i wychowawcza i tej działalności jest całkowicie podporządkowana i integralnie z nią związana.

Ustawodawca, wprowadzając w art. 2 pkt 1 lit. f) powołanej ustawy, przedmiotowe wyłączenie z obowiązku zapłaty podatku w sprawach nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej, nie określił szczegółowo jego zakresu. Dlatego mając na względzie ogólną zasadę prawa podatkowego, zgodnie z którą przepisy dotyczące wyłączeń i zwolnień podatkowych, stanowiące odstępstwo od zasady powszechnego opodatkowania, należy interpretować ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, należy przyjąć, że celem ustawodawcy było objęcie wyłączeniem tych czynności cywilnoprawnych, które dokonywane są w sprawach nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż zawierane umowy kredytu na cele oświaty i kultury mogą zostać zakwalifikowane jako czynności cywilnoprawne wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli zostaną przeznaczone na cele statutowe Spółki w zakresie oświaty i kultury, w tym budowa środków służących bezpośrednio realizacji tych celów. Zdaniem Wnioskodawcy, potwierdzeniem tego założenia może być decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 lutego 2010 r. o symbolu ILPB2/436 -243/09-2/TR dotycząca pożyczki udzielonej na cele oświatowe, która to czynność jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

1.

następujące czynności cywilnoprawne:

a.

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b.

umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c.

(uchylona),

d.

umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e.

umowy dożywocia,

f.

umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat i dopłat,

g.

(uchylona),

h.

ustanowienie hipoteki,

i.

ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

j.

umowy depozytu nieprawidłowego,

k.

umowy spółki;

2.

zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;

3.

orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Zatem, jak z powyższego wynika, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Ponadto, szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza zaciągnąć kredyt inwestycyjny w banku na budowę przedszkola.

Jak zostało wyżej wskazane zakres przedmiotowy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest ściśle określony, ma charakter zamknięty. Co oznacza, że nie może być on rozszerzany w drodze wykładni na inne jeszcze czynności, nawet gdy te inne czynności cywilnoprawne pozwalają w obrocie gospodarczym osiągnąć skutki (prawne, ekonomiczne) takie same bądź zbliżone, co czynności objęte zakresem analizowanej ustawy.

W konsekwencji, wyjaśnić należy, czy zawarcie umowy kredytu z bankiem, a więc osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustaw, działającą na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym (art. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe - tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) rodzi identyczne skutki podatkowe na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co zawarcie umowy pożyczki.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Z kolei w myśl art. 69 ust. 1 ww. ustawy - Prawo bankowe, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności:

1.

strony umowy,

2.

kwotę i walutę kredytu,

3.

cel, na który kredyt został udzielony,

4.

zasady i termin spłaty kredytu,

5.

wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany,

6.

sposób zabezpieczenia spłaty kredytu,

7.

zakres uprawnień banku związanych z kontrolą wykorzystania i spłaty kredytu,

8.

terminy i sposób postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych,

9.

wysokość prowizji, jeżeli umowa ją przewiduje,

10.

warunki dokonywania zmian i rozwiązania umowy.

Z powyższego wynika, że zawarcie umowy kredytu oznacza oddanie kredytobiorcy środków pieniężnych na określony w umowie cel. Oddanie do dyspozycji środków pieniężnych ma zapewnić kredytobiorcy ich wykorzystanie w sposób odpowiadający jego interesom uwidocznionym w umowie kredytowej. Ponadto, kredyt - w przeciwieństwie do umowy pożyczki - jest zawsze oprocentowany co jasno wynika z powołanej regulacji ustawowej.

Mając na uwadze poczynione na wstępie uwagi dotyczące zakresu przedmiotowego ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a w szczególności jego zamknięty charakter i płynące z niego konsekwencje prawne (podatkowe), wyjaśnić należy, że pomimo niebudzących wątpliwości podobieństw obu ww. umów (pożyczki i kredytu), mających na celu pozyskanie kapitału, umowa kredytu jako niewymieniona w ustawie podatkowej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie, w następstwie zawarcia umowy kredytu Spółka nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie wyjaśnić należy, iż powołany we wniosku, jako podstawa prawna stanowiska Wnioskodawcy, art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym nie podlegają podatkowi, czynności cywilnoprawne w sprawach nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej oraz zdrowia nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W konsekwencji, stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, informuje się, że powołana we wniosku interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, mimo tożsamości Wnioskodawcy - nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. Poza tym, co warto podkreślić, przedstawiony w niej stan faktyczny dotyczy umowy pożyczki, a nie umowy kredytu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl