ILPB2/415-951/12-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu 11 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości oraz podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 21 marca 2004 r., po śmierci ojca, Wnioskodawczyni otrzymała w spadku 2,77 ha gruntu rolnego. Następnie dnia 8 czerwca 2009 r. w sądzie rejonowym został stwierdzony fakt nabycia spadku na podstawie dziedziczenia ustawowego. Ziemia, którą Zainteresowana nabyła w spadku jest majątkiem rodzinnym. Najpierw uprawiali ją dziadkowie, później w spadku dostali rodzice, którzy powiększyli jej areał i także prowadzili gospodarstwo rolne, a teraz część tej ziemi otrzymała Wnioskodawczyni jako majątek osobisty.

Zainteresowana nadmienia, iż ziemia ta nigdy nie była używana do prowadzenia działalności gospodarczej, jedynie do celów własnych.

Kilka lat temu ustalono, że ww. grunty nadają się do zabudowy i w tym roku gmina zmieniła plan zagospodarowania przestrzennego. W celu poprawy swoich warunków mieszkaniowych Zainteresowana postanowiła podzielić odziedziczony grunt na działki i je sprzedać, a pieniądze z nich uzyskane przeznaczyć na budowę domu. Jednak ze względu na to, że spadkobiercami są także matka - w części 1/3 i brat - w części 1/3, oraz z uwagi na to, ze nie jest wyznaczone czyja część jest kogo, w dniu 18 stycznia dokonano u notariusza częściowego działu spadku, w którym brat i matka nieodpłatnie przekazali Wnioskodawczyni swoje udziały. Grunt, który przekazali jej krewni wynosi 0,6 ha i posiada nową księgę wieczystą. Częściowy dział spadku dokonany został ze względów ograniczonych funduszy, natomiast całkowity dział spadku, gdzie zostanie wyznaczone 2,17 ha, które już prawnie Zainteresowanej się należą, nastąpi w przyszłości.

Wnioskodawczyni pragnie zaznaczyć, iż brat i matka przekazują Zainteresowanej tylko tą część, która się Jej należy po zmarłym ojcu, co stwierdza fakt nabycia spadku z dnia 8 czerwca 2009 r. Pozostała część gruntu, która została przyznana matce i bratu pozostaje w ich posiadaniu.

Po wyznaczeniu reszty gruntu Wnioskodawczyni planuje całość lub część podzielić na działki, żeby, jak wskazano powyżej, poprawić swoje warunki mieszkaniowe (ukończyć budowę domu). Zainteresowana wskazała, iż ww. grunt o areale 0,6 ha został podzielony na pięć działek, w tym jedna działka o powierzchni 0,2 ha Wnioskodawczyni pozostawiła na potrzeby własne, tj. pod budowę domu.

Ponadto, jedna z działek została już sprzedana dnia 12 czerwca 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na cytowane wyżej pytanie nr 2, zaś dnia 9 stycznia 2013 r. wydana została interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-951/12-3/WM, dotycząca zagadnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych poruszonego w pytaniu nr 4. Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia w terminie późniejszym.

Zdaniem Wnioskodawczyni - w odniesieniu do pytania nr 2 - nie powinna płacić podatku dochodowego, ponieważ spadek został odziedziczony ponad 8 lat temu i minął pięcioletni okres, w którym ten podatek powinien być uiszczony w razie zbycia. Natomiast nieodpłatny dział spadku, który już nastąpił i który nastąpi w przyszłości dla reszty odziedziczonego spadku ma na celu jedynie prawne wyznaczenie, która część gruntu należy do Zainteresowanej, a która do brata i matki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z analizy stanu faktycznego wynika, że Zainteresowana nabyła wynoszący 1/3 udział w gruncie po zmarłym dnia 21 marca 2004 r. ojcu. Następnie, dnia 18 stycznia 2012 r. dokonano częściowego działu spadku. Dział spadku w odniesieniu do pozostałej części nieruchomości zostanie przeprowadzony w przyszłości. Wartość działki nabytej w drodze częściowego działu spadku nie przekroczyła wartości pierwotnego udziału Zainteresowanej w spadku. Dnia 12 czerwca 2012 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży tej działki.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 926 Kodeksu cywilnego). Natomiast stosownie do z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego prawomocne postanowienie sądu stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę.

Zgodnie z art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 ww. ustawy istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Dochodzi wówczas do powstania wspólności majątku spadkowego. Wspólność ta nie jest tożsama ze wspólnością w częściach ułamkowych w rozumieniu art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, gdyż jej przedmiotem jest spadek, a nie rzecz. Wspólnością objęte są wszystkie prawa majątkowe podlegające dziedziczeniu i istniejące w chwili otwarcia spadku, a więc także prawa z istoty swej podzielne.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom i nie zmieni tego fakt, że dział spadku jest czynnością wtórną do nabycia spadku. Natomiast jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wartość przyznanych rzeczy powinna odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.

Dział spadku nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się to bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku działu spadku mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz dział został dokonany bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku działu spadku udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Tak więc co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego działu spadku podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy zauważyć należy, iż wartość działki, której Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem w wyniku częściowego działu spadku nie przekracza wartości Jej pierwotnego udziału w spadku. Zatem, stwierdzić należy, iż datą nabycia przedmiotowej działki jest data śmierci ojca Wnioskodawczyni, tj. 21 marca 2004 r.

W konsekwencji, stwierdzić należy, iż dokonane dnia 12 czerwca 2012 r. odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości - nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w tym przepisie.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż Zainteresowana nie jest zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu planowanej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ pragnie nadmienić, iż dokumenty dołączone przez Zainteresowaną do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.