ILPB2/415-937/11-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania udziału pracowników Wnioskodawcy w imprezach integracyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania udziału pracowników w imprezach integracyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, wchodzącą w skład Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PGL LP), która działa na podstawie ustawy o lasach z dnia 28 września 1991 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59) oraz Statutu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, stanowiącego załącznik do Zarządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 18 maja 1994 r. w sprawie nadania statutu Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy Państwowe.

PGL LP jest organizacją sprawującą zarząd nad zasobami leśnymi będącymi własnością Skarbu Państwa w zakresie zarządzanego mienia. Jest szczególnym podmiotem gospodarczym, realizującym nie tylko funkcje gospodarcze, ale także funkcje społeczne, ekologiczne, kulturowe i inne. Lasy Państwowe zatrudniają ok 25,5 tys. osób w Dyrekcji Generalnej, 17 biurach regionalnych dyrekcji, 430 nadleśnictwach oraz zakładach o zasięgu krajowym i regionalnym.

Realizacja licznych i złożonych funkcji organizacji LP wymaga wyjątkowo dobrze zmotywowanego zespołu pracowniczego, przy czym zintegrowanie i wyznaczenie wspólnych celów tak dużej grupy pracowników, rozproszonych na terenie całego kraju, jest zadaniem tak nieodzownym, jak i wyjątkowo trudnym. Jednostki Lasów Państwowych z przyczyn technicznych, tj. braku możliwości zorganizowania imprez dla wszystkich pracowników jednocześnie organizują imprezy o charakterze imprez integracyjnych na różnym szczeblu - poszczególnych jednostek organizacyjnych, regionalnym i krajowym. W związku z tym, uczestnikami poszczególnych spotkań integracyjnych mogą być zarówno pracownicy jednostki realizującej imprezę w imieniu organizatora - dyrektora generalnego LP w przypadku imprezy o charakterze ogólnopolskim, dyrektora regionalnego - w przypadku imprezy o charakterze regionalnym, czy kierownika danej jednostki, jak również pracownicy innych jednostek organizacyjnych PGI LP.

Wnioskodawca podaje, iż w celu integracji załogi organizowane są m.in. różnego rodzaju zawody branżowe i sportowe, rajdy piesze i rowerowe, spływy, itp. Uczestnicy zawodów sportowych rywalizują między sobą w różnego rodzaju dyscyplinach sportowych: piłce siatkowej, brydżu sportowym, biegu na orientację, zawodach strzeleckich itp. W przypadku zawodów regionalnych i krajowych oddelegowane na nie są osoby najlepsze w danej dyscyplinie do reprezentowania poszczególnych jednostek i szczebli organizacyjnych. A w przypadku zawodów o charakterze międzynarodowym najlepsi w kraju. Niektóre imprezy mają charakter imprez plenerowych, ogólnodostępnych, w których mogą wziąć udział wszyscy chętni pracownicy jednostek organizacyjnych. Spotkania te mają zawsze charakter motywacyjno-integracyjny, a ich celem jest zintegrowanie pracowników jednostek LP, a także poznanie i nawiązanie więzi z kolegami wykonującymi te same obowiązki w innych jednostkach organizacyjnych PGL LP. Wymiana doświadczeń zawodowych, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków, przekłada się na ich wydajność i wysoką jakość wykonywanych obowiązków służbowych, a tym samym przyczynia się do zwiększania przychodów i lepszej realizacji zadań postawionych przed PGL LP.

Wydatki na zorganizowanie imprez ponoszone są ze środków obrotowych jednostki ją organizującej. W ich skład wchodzą wydatki związane m.in. z zakupami usług zakwaterowania, wyżywienia, ubezpieczenia, wynajęcia pomieszczeń do rozgrywek sportowych, zabezpieczenia medycznego, obsługi sędziowskiej, opłaty za obiekty sportowe. Koszty organizacji imprez większej liczby jednostek organizacyjnych rozliczane są na wszystkie jednostki organizacyjne. Po zakończeniu spotkania następuje odsprzedaż kompleksowej usługi organizacji spotkania integracyjnego jednostkom uczestniczącym. Czyli np. kosztami organizacji imprezy regionalnej, w której udział wzięli chętni lub wyznaczeni do reprezentowania swojej jednostki pracownicy, zostaną obciążone wszystkie jednostki organizacyjne RDLP.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tut. Organ pragnie zaakcentować, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia dotycząca skutków podatkowych finansowania udziału pracowników Wnioskodawcy w imprezach integracyjnych. Natomiast w zakresie skutków podatkowych udziału osób nie będących pracownikami Wnioskodawcy finansowanego przez poszczególne jednostki organizacyjne dnia 16 grudnia 2011 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-937/11-3/WM.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązującego stanu prawnego, należy stwierdzić, że wartość wydatków poniesionych na organizację imprez integracyjnych w formie zawodów branżowych i sportowych nie stanowi dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy, ani na jednostkach współfinansujących organizację tych imprez nie ciąży obowiązek płatnika z przedmiotowego tytułu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-19, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. A zatem świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Każde świadczenie otrzymywane przez pracownika w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, bez względu na źródło finansowania, zaliczane jest do jego przychodu ze stosunku pracy. Jeżeli nie jest to świadczenie zwolnione z opodatkowania, to zakład pracy jest obowiązany od jego wartości pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne, otrzymane przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi udział w imprezach o charakterze imprez integracyjnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustała się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Wnioskodawca zauważa, iż stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Przedmiotowe imprezy integracyjne (sportowe), mają charakter otwarty, co oznacza, że udział w nich mają prawo brać wszyscy pracownicy. Opłata za tak zorganizowaną imprezę najczęściej ma formę opłaty zryczałtowanej. W praktyce pracodawca nie posiada informacji, który z pracowników z tej imprezy skorzystał, a nawet jeśli tak, to w jakim zakresie. Przy takim stanie faktycznym, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, gdzie opłata jest wznoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez. Wnioskodawca stanął na stanowisku, iż nie sposób bowiem stwierdzić, czy konkretny pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jaka jest jego wartość.

Ponadto, w przypadku zawodów sportowych i branżowych, do reprezentowania jednostki oddelegowane są osoby najlepsze w danej dyscyplinie. W tej sytuacji pracownicy uczestnicząc w zawodach branżowych i sportowych występują w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy. Celem udziału pracownika w zawodach branżowych i sportowych jest nie rekreacja pracownika, ale lepsza motywacja do pracy, względy promocyjne i firmowe. Przez uczestnictwo w zawodach utrwalają oni i promują wizerunek firmy. Trudno w takiej sytuacji przyjąć, iż wysyłając drużynę sportową składającą się z pracowników jednej lub kilku jednostek i ponosząc koszty jej udziału w imprezie, pracodawcy mają na celu przysporzenie na rzecz pracowników.

W takiej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, mamy raczej do czynienia z sytuacją odwrotną, to oddelegowani pracownicy, najlepsi w danej dziedzinie sportowej, podejmują działania na rzecz firmy. W związku z powyższym, nie sposób przyjąć, iż działania pracodawcy zostały poczynione jako świadczenie na rzecz pracownika. Natomiast osoby, które reprezentują pracodawcę na firmowym turnieju, nie uzyskują z tego tytułu żadnych korzyści.

Na potwierdzenie prezentowanego wyżej stanowiska Wnioskodawca przywołuje interpretacje przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w zawodach sportowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy (art. 12 ust. 3). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Wyjaśnić należy, że przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Świadczeniem nieodpłatnym dla pracownika jest np. udział w spotkaniu o charakterze imprezy integracyjnej, sfinansowanym przez pracodawcę. Wartością tego świadczenia jest koszt jednostkowy udziału poszczególnych uczestników w spotkaniu. Poruszoną natomiast przez Wnioskodawcę kwestię trudności w ustaleniu ilości osób uczestniczących w ww. spotkaniu, należy uznać za problem organizacyjny, możliwy do rozwiązania.

Jeżeli odpłatności za zorganizowanie spotkania dokonano ryczałtowo przypadającą na Wnioskodawcę część kosztu całkowitego należy podzielić przez liczbę Jego pracowników, którzy wzięli udział w imprezie, a następnie przypisać tak obliczoną kwotę do przychodu ze stosunku pracy pracownika.

To, że pracodawca nie dochowa należytej staranności, aby zadbać o ustalenie liczby i personaliów osób, które biorą udział w spotkaniu integracyjnym, nie może oznaczać, iż u tychże osób nie powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń.

Podkreślić również należy, iż na wysokość przychodu pracownika powstałego w związku z jego uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena (opłata ryczałtowa), którą uiszczał pracodawca za zorganizowanie spotkania nie była uzależniona od stopnia "skonsumowania" tych atrakcji przez uczestników spotkania. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest, czy uczestnik spotkania integracyjnego brał w nim udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas tegoż spotkania.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż nieodpłatne świadczenie dla pracowników w postaci uczestnictwa w imprezach integracyjnych w części sfinansowanej przez Wnioskodawcę stanowi dla Jego pracowników przychód ze stosunku pracy. Zatem zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo, odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych organów podatkowych, należy stwierdzić, iż wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.