ILPB2/415-931/13-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwot przekazywanych przez małżonka na utrzymanie rodziny - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania kwot przekazywanych przez małżonka na utrzymanie rodziny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zawarła z mężem jeszcze przed wstąpieniem w związek małżeński umowę majątkową, mocą której po zawarciu związku małżeńskiego powstał między nimi ustrój rozdzielności majątkowej. Z uwagi na znaczną dysproporcję między dochodami jej a męża, mąż każdego miesiąca przekazuje na jej osobisty rachunek bankowy stałą kwotę tytułem "na bieżące wydatki", partycypując w ten sposób zgodnie z postanowieniami art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w kosztach utrzymania rodziny. Małżonkowie prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, zamieszkując w lokalu, do korzystania którego uprawniona jest Wnioskodawczyni. Miesięczną kwotę przekazywaną od męża, Wnioskodawczyni wydatkuje na opłaty związane z utrzymaniem mieszkania (czynsz, prąd, wywóz odpadów, internet) i samochodu, żywność, artykuły chemiczne i kosmetyczne, odzież, koszty leczenia, rozrywkę kulturalną, przedmioty gospodarstwa domowego itp., które służą zaspokajaniu uzasadnionych potrzeb obojga małżonków oraz ich nienarodzonego jeszcze dziecka przy zachowaniu równej stopy życiowej. Wnioskodawczyni przyczynia się do utrzymania rodziny według swoich możliwości majątkowych, przeznaczając na ten cel własne dochody i wykonując osobistą pracę na rzecz wspólnego gospodarstwa domowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazywana na osobisty rachunek bankowy Wnioskodawczyni przez jej małżonka kwota wydatkowana na utrzymanie rodziny podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota przekazywana każdego miesiąca na jej rachunek osobisty przez męża, z którym pozostaje w ustroju rozdzielności majątkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ są to pieniądze wydatkowane na utrzymanie całej rodziny, którą tworzy z małżonkiem. Fakt, że środki te przeznaczane są na wspólne gospodarstwo domowe, z którego korzysta zarówno Wnioskodawczyni, jak i jej małżonek wyklucza zaś uznanie ich za dochód Wnioskodawczyni w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Ponadto zgodnie z art. 28 z indeksem 1 przywołanego kodeksu, jeżeli prawo do mieszkania przysługuje jednemu małżonkowi, drugi małżonek jest uprawniony do korzystania z tego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny. Przepis ten stosuje się odpowiednio do przedmiotów urządzenia domowego. Na istnienie wskazanych zobowiązań i uprawnień małżonków nie ma wpływu rodzaj ustroju majątkowego, jaki między nimi obowiązuje. Skoro zatem małżonek Wnioskodawczyni realizuje swoje zobowiązanie wynikające z faktu zawarcia związku małżeńskiego poprzez przekazywanie na jej rachunek osobisty miesięcznej kwoty z przeznaczeniem na pokrywanie bieżących wydatków związanych z utrzymaniem rodziny, z których de facto sam korzysta, a które wydatkowane są m.in. na pokrycie kosztów związanych z mieszkaniem, w którym również on zamieszkuje, do czego jako współmałżonek Wnioskodawczyni jest uprawniony, nie sposób uznać, że kwota ta stanowi dochód Wnioskodawczyni (co potwierdza w pełni zmiana interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2008 r. nr IBPB2/415-214/08/ASz wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, dokonana z urzędu przez Ministra Finansów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania dochodów osobistych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wynika z treści art. 9 ust. 1 ustawy, stanowiącym, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W nawiązaniu do tej zasady ustawodawca stanowi dalej, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy). Kolejne przepisy normują zasady określania wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże trudno uznać, że osoba otrzymująca środki na utrzymanie mieszkania od współmałżonka - w sytuacji gdy współmałżonek ten zamieszkuje w tym mieszkaniu - uzyskuje z tego tytułu dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Środki te zostają bowiem przeznaczone na wspólne gospodarstwo domowe, z którego korzysta także współmałżonek przy czym nie ma tu znaczenia fakt, że prawo do lokalu, w którym zamieszkują oboje małżonkowie przysługuje wyłącznie Wnioskodawczyni.

Należy zauważyć, że w myśl postanowień art. 27 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i Opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.), oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

Z kolei zgodnie z art. 28¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli prawo do mieszkania przysługuje jednemu małżonkowi, drugi małżonek jest uprawniony do korzystania z tego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny. Przepis ten stosuje się odpowiednio do przedmiotów urządzenia domowego.

Współmałżonek Wnioskodawczyni ma zatem ustawowo zagwarantowane prawo do korzystania z mieszkania. Fakt łożenia kwot na utrzymanie mieszkania oraz na utrzymanie rodziny oznacza, że przekazuje on środki de facto także na swoje potrzeby. Stąd nie można uznać, że Wnioskodawczyni otrzymuje z tego tytułu dochód.

W związku z powyższym środki przekazywane na osobisty rachunek bankowy Wnioskodawczyni przez jej małżonka, następnie wydatkowane na utrzymanie rodziny nie stanowią dla Wnioskodawczyni przychodu i w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w odniesieniu do podatku od spadków i darowizn w dniu 23 grudnia 2013 r. wydana została interpretacja indywidualna nr ILPB2/436-255/13-2/WS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.