ILPB2/415-931/10/11-S/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt l SA/Po 125/11 - stwierdza, że stanowisko Pani, reprezentowanej przez doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2010 r. (data wpływu: 29 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2010 r. (data wpływu 12 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na mocy prawomocnego postanowienia sądu rejonowego z dnia 24 listopada 1998 r. sąd stwierdził nabycie przez Wnioskodawczynię spadku po zmarłej - dnia 15 kwietnia 1973 r. - matce. Przedmiotem spadku była nieruchomość.

Zainteresowana nabyła spadek wraz z trojgiem swojego rodzeństwa - każdy po 1/4 części. Każdy ze współwłaścicieli nabył swoją część do swojego majątku osobistego w czasie trwania związku małżeńskiego.

W dniu 1 sierpnia 2007 r., na mocy umowy zniesienia współwłasności nieruchomości - aktem notarialnym - Wnioskodawczyni nabyła pozostałe udziały w nieruchomości do majątku osobistego. 1/4 części, to jest udział przypadający jednej ze spadkobierczyń, Zainteresowana nabyła bez żadnych spłat i dopłat, natomiast pozostałe rodzeństwo otrzymało od Wnioskodawczyni spłatę w kwocie 71.133,93 PLN, każdy w zamian za przypadającą każdemu z nich 1/4 części spadku.

Zainteresowana stała się przez to właścicielem całej nieruchomości.

Dnia 29 stycznia 2009 r. przedmiotowa nieruchomość została podzielona na dwie działki. Następnie dnia 2 czerwca 2010 r. Zainteresowana sprzedała jedną z działek osobom trzecim.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości w dniu 2 czerwca 2010 r. roku jest źródłem przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. i czy podlega przez to opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli zbycie to nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z sentencją wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 31 marca 2005 r. (sygn. I SA/Łd 1956/03), z treści przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) wysnuć można wniosek, iż co do zasady, sprzedaż nieruchomości bądź jej części czy też udziału w niej nie stanowi źródła przychodu. Jest tym źródłem tylko w wyjątkowych, wskazanych w ustawie przypadkach (na co zwrócił uwagę także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 maja 2002 r., sygn. III RN 18/02).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zatem wyjątek od zasady. Stanowić ma ochronę przed dokonywaniem spekulacyjnego obrotu nieruchomościami, poza jawnie prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jednocześnie jednak w pewien sposób ogranicza on (z uzasadnionych, wskazanych wyżej powodów) chronione m.in. art. 21 Konstytucji RP prawo własności, który mówi, że "Rzeczpospolita Polska chroni własność i prawo dziedziczenia". Powinien być zatem interpretowany w sposób ścisły, zapewniający realizację celu jego ustanowienia, ale też nie prowadzący do rozszerzenia jego działania poza cel wskazany przez ustawodawcę (taki pogląd wyraził także Sąd Najwyższy w powołanym wyżej wyroku).

Analizując treść art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zatem stwierdzić, że zarówno wykładnia językowa, jak i wykładnia systemowa i funkcjonalna wskazują na to, iż aby przychód ze sprzedaży stanowił źródło przychodu istnieć musi tożsamość wskazanego w ustawie przedmiotu nabycia przedmiotu sprzedaży oraz między nabyciem lub wybudowaniem a sprzedażą upłynąć musi mniej niż 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć nieruchomości bądź jej części i udziału w nieruchomości. Skoro źródłem przychodu jest w tym przypadku czynność cywilnoprawna (sprzedaż lub zamiana) sięgnąć należy do definicji pojęcia nieruchomości zawartego w przepisach kodeksu cywilnego.

Pomiędzy prawem podatkowym a cywilnym istnieje bowiem wiele powiązań, wynikających chociażby z faktu, że następstwa zdarzeń bądź czynności prawnych związanych z określonymi instytucjami prawa cywilnego wywołują również skutki wynikające z przepisów prawa podatkowego. Prawo cywilne i podatkowe posługują się zatem podobnymi określeniami. Jeżeli nie są one odmiennie zdefiniowane dla celów prawa podatkowego należy je, biorąc pod uwagę fakt, iż obie gałęzie prawa składają się na jeden system prawny, interpretować tak, jak czyni to prawo cywilne.

Pojęcie nieruchomości zostało zdefiniowane w kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 46 § 1 k.c. nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Udział we współwłasności nieruchomości, zgodnie z wypracowanym w orzecznictwie poglądem (kodeks cywilny nie definiuje pojęcia udziału) jest prawem, należącym do współwłaściciela rachunkowym ułamkiem rzeczy, idealną częścią niepodzielnej rzeczy (co potwierdza Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 września 2000 r., sygn. akt I CKN 729/99). Może on być - jako udział - samodzielnym przedmiotem obrotu, każdy ze współwłaścicieli może nim w swobodny sposób rozporządzać (art. 198 Kodeksu cywilnego). Sprzedaż udziału nie jest zatem równoznaczna ze sprzedażą nieruchomości, choć każdy kolejny nabywca udziału staje się współwłaścicielem nieruchomości. Jego zbycie nie ma jednak wpływu na całość sytuacji wspólnej rzeczy bądź udziałów pozostałych współwłaścicieli (podobnie: Sąd Najwyższy w wymienionym wyżej wyroku z dnia 20 września 2000 r.). Własność tej samej rzeczy może bowiem przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego) i może mieć charakter współwłasności w częściach ułamkowych lub być współwłasnością łączną (art. 196 Kodeksu cywilnego).

Współwłasność charakteryzuje się przy tym trzema cechami, występującymi jednocześnie - jest to jedność przedmiotu własności, wielość podmiotów oraz niepodzielność wspólnego prawa (na co wskazuje między innymi E. Skowrońska-Bocian w "Kodeks cywilny. Komentarz" pod red. K. Pietrzykowskiego, Wyd. C.H. Beck 1999, t.1, czy też S. Rudnicki w "Komentarz do Kodeksu cywilnego - księga druga" Wyd. Prawnicze 1996). Każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, jest uprawniony do jej współposiadania i korzystania w niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu Cywilnego; podobnie: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2001 r., sygn. akt III CKN 21/99).

Uznać zatem należy, że Zainteresowana była właścicielem nieruchomości od chwili otwarcia spadku, zatem od śmierci matki w dniu 15 kwietnia 1973 r., czyli dłużej niż 5 lat przed dokonaniem sprzedaży jej części - działki będącej przedmiotem sprzedaży.

Artykuł 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje także pojęcia nabycie. Znaczenie tego słowa w języku prawnym jest bogatsze niż w języku potocznym (w którym słowo to utożsamia się przede wszystkim z otrzymaniem czegoś na własność poprzez wymianę lub kupno - na co wskazuje się w "Słowniku współczesnego języka polskiego", Wyd. Wilga 1996). Nabycie własności nieruchomości może zaś nastąpić m.in. poprzez jej przeniesienie w wyniku umowy, zasiedzenia bądź w wyniku innych zdarzeń.

Zgodnie z Kodeksem cywilnym spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925), a spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy (art. 924).

W przedmiotowej sytuacji nabycie nieruchomości nastąpiło w momencie śmierci spadkodawcy - 15 kwietnia 1973 r., a zatem minęło pięć lat między nabyciem nieruchomości a jej sprzedażą w dniu 2 czerwca 2010 r..

Data nabycia udziałów przez Zainteresowaną od jej rodzeństwa na mocy umowy zniesienia współwłasności - 1 sierpnia 2007 r. nie wpływa na fakt, że Wnioskodawczyni była właścicielem przedmiotowej nieruchomości już od dnia 15 kwietnia 1973 r..

Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego: "Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (...)". Zatem każdy ze spadkobierców w chwili śmierci spadkodawcy staje się właścicielem nieruchomości będącej częścią spadku, a udział w tej własności przysługujący danemu spadkodawcy wynika z przepisów Kodeksu cywilnego chyba, że spadkodawca postanowił inaczej w testamencie. Umowa zniesienia współwłasności z dnia 1 sierpnia 2007 r. doprowadziła tylko do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności, a prawo własności do całej nieruchomości przysługiwało jej również przed tą datą, gdy była tylko współwłaścicielem.

Dla liczenia terminu posiadania własności nieruchomości ma znaczenie tylko wyłącznie data śmierci spadkodawcy i nie liczy się, że własność przysługiwała większej ilości osób, bo każda z nich była właścicielem danej nieruchomości, tyle tylko, że w określonym udziale.

Każdemu bowiem ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, każdy z nich jest uprawniony do jej współposiadania i korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

W związku z powyższym Zainteresowana uważa, że sprzedaż nieruchomości z dnia 2 czerwca 2010 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie stanowi źródła przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Złożony w dniu 29 lipca 2010 r. wniosek nie spełniał wymogów zawartych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym, tut. Organ pismem z dnia 4 października 2010 r., nr ILPB2/415-931/10-2/AJ na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie stanu faktycznego poprzez wskazanie, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej oraz czy wartość otrzymanej przez Zainteresowaną nieruchomości - w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego w 2007 r. - mieści się w udziale, jaki przysługiwał Jej w spadku.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 października 2010 r., natomiast w dniu 12 października 2010 r. wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie do uzupełnienia wniosku.

W piśmie tym Wnioskodawczyni uzupełniła przedstawiony we wniosku stan faktyczny o informację, że nie prowadzi działalności gospodarczej i sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

W ww. piśmie Zainteresowana wskazała również, iż w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego w 2007 r. stała się jedynym właścicielem przedmiotowej nieruchomości, to znaczy, że nabyła na wyłączną własność 100% udziałów w tej nieruchomości.

Wnioskodawczyni poinformowała, że fakt zniesienia współwłasności, nie oznacza, że w 2007 r. nabyła własność nieruchomości, właścicielką nieruchomości tyle, że w części ułamkowej stała się w chwili otwarcia spadku, czyli w roku 1973.

Zainteresowana wskazała również, że własność nieruchomości nabyła łącznie z pozostałymi trzema spadkobiercami. Każdemu ze spadkobierców, w tym również Wnioskodawczyni, przysługiwała 1/4 udziału całości nieruchomości.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu zawarta w uzupełnieniu wniosku informacja nie stanowiła odpowiedzi na pytanie dotyczące tego, czy wartość otrzymanej przez Wnioskodawczynię nieruchomości - w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego w 2007 r. - mieści się w udziale, jaki przysługiwał Jej w spadku. Tut. Organ stwierdził zatem, że Wnioskodawczyni nie dopełniła wymogów zawartych w wezwaniu z dnia 4 października 2010 r.

W związku z powyższym, postanowieniem z dnia 4 listopada 2010 r. znak ILPB2/415-931/10-4/AJ pozostawiono przedmiotowy wniosek bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. postanowienie, Pani, reprezentowana przez doradcę podatkowego, pismem z dnia 15 listopada 2010 r. złożyła zażalenie na wydane postanowienie.

Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2010 r. znak ILPB2/415/Z-21/10-2/AM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów biorąc pod uwagę zarzuty zawarte w zażaleniu podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu z dnia 4 listopada 2010 r., nr ILPB2/415-931/10-4/AJ.

W związku z powyższym, Pani, reprezentowana przez doradcę podatkowego, w dniu 11 stycznia 2011 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt l SA/Po 125/11, w którym uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 listopada 2010 r. ILPB2/415-931/10-4/AJ.

Dnia 20 czerwca 2011 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt l SA/Po 125/11, w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2011 r. sygn. akt l SA/Po 125/11, tut. Organ wydaje interpretację indywidualną, w której stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym. Jeżeli natomiast odpłatne zbycie nieruchomości następuje po upływie tego okresu, przychód z tego tytułu nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, dla określenia właściwej podstawy prawnej normującej zasady opodatkowania przychodu uzyskanego z jej zbycia, istotne jest z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalenie zarówno daty jak i formy nabycia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z trojgiem rodzeństwa nabyła w spadku po zmarłej - w dniu 15 kwietnia 1973 r. - matce nieruchomość, każdy po 1/4 części.

W dniu 1 sierpnia 2007 r. Zainteresowana i jej rodzeństwo dokonali zniesienia współwłasności ww. nieruchomości, w ten sposób, że Wnioskodawczyni nabyła pozostałe udziały w nieruchomości do majątku osobistego. 1/4 części, to jest udział przypadający jednej ze spadkobierczyń, Zainteresowana nabyła bez żadnych spłat i dopłat, natomiast pozostałe rodzeństwo otrzymało od Wnioskodawczyni spłatę w kwocie 71.133,93 PLN, każdy w zamian za przypadającą każdemu z nich 1/4 części spadku. Zainteresowana stała się przez to właścicielem całej nieruchomości.

Dnia 29 stycznia 2009 r. przedmiotowa nieruchomość została podzielona na dwie działki, a w dniu 2 czerwca 2010 r. Zainteresowana sprzedała jedną z działek osobom trzecim.

W przedmiotowej sprawie dla określenia skutków podatkowych sprzedaży ww. nieruchomości w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przede wszystkim należy ustalić, kiedy nastąpiło nabycie na własność przez Wnioskodawczynię nieruchomości, a tym samym od jakiego momentu należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy tj. czy od daty kiedy nastąpiło nabycie nieruchomości w drodze spadku (1973 r.), czy też od daty kiedy nastąpiło zniesienie współwłasności (2007 r.).

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek - to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

Stosownie do art. 924 i 925 ww. ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawczynię i jej rodzeństwo jest data śmierci spadkodawcy.

Natomiast celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyta na własność rzecz mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonuje się bez spłat i dopłat. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Przedstawiając stan faktyczny Wnioskodawczyni wskazała, że wraz z trojgiem rodzeństwa nabyła w spadku po zmarłej - w dniu 15 kwietnia 1973 r. - matce nieruchomość, każdy z nich nabył udział w wysokości 1/4.

W wyniku dokonanego w dniu 1 sierpnia 2007 r. zniesienia współwłasności ww. nieruchomości, Wnioskodawczyni nabyła pozostałe udziały w nieruchomości do majątku osobistego. 1/4 części, to jest udział przypadający jednej ze spadkobierczyń, Zainteresowana nabyła bez żadnych spłat i dopłat, natomiast pozostałe rodzeństwo otrzymało od Wnioskodawczyni spłatę w kwocie 71.133,93 PLN, każdy w zamian za przypadającą każdemu z nich 1/4 części spadku. Zainteresowana stała się przez to właścicielem całej nieruchomości.

Zatem w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości ponad pierwotnie przysługujący jej udział w masie spadkowej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni prawo własności przedmiotowej nieruchomości nabyła w następujący sposób:

* w dniu 15 kwietnia 1973 r., w drodze spadku udział w wysokości 1/4 nieruchomości,

* w dniu 1 sierpnia 2007 r., tj. w dniu zniesienia współwłasności - w części, przekraczającej przysługujący Jej udział w spadku.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż kwota uzyskana ze sprzedaży działki w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze spadku w 1973 r. nie będzie w ogóle podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Natomiast do opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości w części, która odpowiada udziałowi nabytemu w wyniku zniesienia współwłasności w dniu 1 sierpnia 2007 r. będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r.

W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł, stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Jak wynika z art. 30e ust. 4 ustawy podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Reasumując, stwierdzić należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej działki w części odpowiadającej udziałowi, który Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku w 1973 r., nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na to, iż sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Natomiast przychód odpowiadający wielkości udziału jaki Wnioskodawczyni nabyła w wyniku zniesienia współwłasności stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.